خوانندگان این سطور حتمن دو گزارش نگارنده را از فاجعه آتشسوزی بی سابقه در رویشگاه جنگلی کوه تودج در استهبان در روزهای پایانی تیر 1392 به یاد دارند که چگونه طی 48 ساعت توانست، یک بهشت چند هزارساله را به دوزخی مرگبار و دوداندود بدل سازد ...
در آن فاجعه بیش از هزار هکتار از بهترین رویشگاه مرتعی و جنگلی منطقه سوخت و خاکستر شد، آن هم در استانی که با برخورداری از دو میلیون هکتار رویشگاه جنگلی، حتا یک خودرو اطفاء حریق در بخش متولی منابع طبیعی و محیط زیستش وجود ندارد، چه رسد به یک کانادایر (هواپیمای مخصوص اطفای حریق).
در چنین شرایطی، دریافتم که یکی از هنرمندان هموطنم به نام مریم فرزانه کوشیده است تا ابعاد درد و رنج آن اُرسهای سوخته شده در استهبان را به ثبت رساند؛ کار ارزشمندی که بی شک سبب خواهد شد تا مردم و مدیران این کشور بیشتر دل نگران سوختن سهل چنین سرمایههای بی جایگزینی باشند.
مریم فرزانه با زبان درختان به ما در این اثر جاودانهاش یادآوری میکند: اگر گیاهان صدایی نداشته باشند، به معنای آن نیست که دردی ندارند.
و ما با درس گرفت از چنین تراژدی غمباری باید یادمان باشد:
درسته که نمیتوان برگشت و آغاز خوبی داشت، اما همیشه این امکان هست که دوباره شروع کرد و پایان خوبی را هم تجربه کرد!
و من امیدوارم که آتش افروخته در جان جنگلها و مراتع ایران در تابستان سال جاری که متأسفانه تاکنون هزاران هکتار از رویشگاههای ما را در پلنگدره قم، نورآباد ممسنی، پارک ملی بمو، دشت ارژن، رینه، اورامانات، استهبان و ... به کام مرگ و نیستی کشانده است، سبب شود تا رییس جدید سازمان حفاظت محیط زیست و یا سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور در دولت یازدهم، سرانجام بتوانند این طلسم نادانی را شکسته و کشور را صاحب یک یگان هوایی ویژه اطفاء حریق کنند.
- برای آشنایی بیشتر با سوابق پژوهشی نگارنده ، میتوانید محتوای این پوشهی مجازی را مطالعه فرمایید.

میگویند: مردمی که گلها را دوست میدارند، خود از آن گلها دوست داشتنیترند. در یادداشت کوتاه پیش رو، با به تصویر کشیدن یک اثر هنرمندانه، خواستم بگویم: و آن مردمانی که درد یک درخت را میفهمند، بی شک درد همنوعان خود را نیز بهتر درک کرده و اجازه نخواهند داد تا خون از دماغ بیگناهی بدون تحمل عقوبت برای ظلمکننده بر زمین ریزد.
کد خبر 306224
نظرات
- نظرات منتشر شده: 22
- نظرات در صف انتشار: 0
- نظرات غیرقابل انتشار: 0
-
درود بر این هنرمند طبیعت دوست ... سرکار خانم مریم فرزانه. امیدوارم دیگر شاهد بروز چنین فجایعی در جنگلهای کشور نباشیم.
-
صدها درود ... اشکم دراومد ...
-
ساده ... بی آلایش و اثر گذار ... ممنون از خبرآن لاین.
-
-
کاش بشه دوباره این جنگلهارو احیا کرد
-
آمین ...
-
یعنی واقعا می شه دوباره این جنگلها سبز بشن؟
-
چرا که نه. اگر مردم بخواهند هر کاری امکان پذیر است.
-
مثل درياچه اروميه
-
در بهترین حالت 150 سال طول می کشه!
-
این جنگل عمر هزاران ساله داشت و این همه سال طول کشیده بود تا پرورش پیدا کنه اما درصد بالای از درختان کهنسال از بین رفتند و فکر نمی کنم توان سبز شدن دوباره داشته باشند. ولی با توجه به اینکه دانه ی این درخت بسیار مقاومه تا هزاران هزار سال دیگه اگه شرایط مهیا بشه امکان بازگشت وجود داره. :)
-
-
به نظر من صرفنظر ازینکه چه کسی رئیس سازمان محیط زیست میشه باید قدرت اجرایی و بودجه ی این سازمانو افزایش بدن. عواقب تخریب محیط زیست در آینده دیگه با صرف میلیاردها هم قابل جبران نیس
-
دل خجسته اي داري رفيق.جووناي اين مملكت دارند تو آتيش اعتياد مي سوزن هيچ مسئولي ككش هم نمي گزه اونوقت انتظار داري واسه محيط زيست و درخت و مرتع و اين چيزا جاي كسي درد بياد.
-
موافقم. مشکل بزرگ سازمان فقر شدید منابع مالی آن است.
-
به حمید: اتفاقا اگر جوونا رو به محیط زیست حساس کنیم، کمتر دور و بر مواد مخدر می چرخند.
-
-
اگر در شمال بود تهرانیان سریع ویلا می زدند جنگلهای شمال که نابود شد
-
اینجا هم البته اینکار را کرده اند. نگاه کن که دیگه چیزی از باغ زیبای جوزا نمونده .... افسوس!
-
باغ جوزا در کدام شهر است؟
-
-
من به درستی متوجه نشدم که این اثری که خانم مریم فرزانه خلق کرده اند، یک نقاشی است یا یه جور برجسته کاری روی گونی یا پارچه؟
-
خانم مهین بسته نگار عزیز : این طرح بر روی پارچه دوخته شده است و با تکنیک عکاسی و ادیت نرم افزاری به شکل نهایی در آمده است. ممنون
-
ممنون مریم خانم عزیز. همیشه موفق باشید.
-
-
کاش کاش امثال اقای درویش میشدن رئیس سازمان محیط زیست ای کاش
-
موافقم شدید
-
نظر شما