بازهم بری دیگر از باغ ماه عسل رسید و بازهم نمی توان در برابرش سکوت کرد و تنها نظاره گر ماند. برنامه امشب (دوشنبه شب) ماه عسل بازهم حماسه (!) آفرید و بازهم همچون ماجرای شاهین کوچک، وجدان اجتماعی و خرد انسانی را به بازی گرفت. این بار مادری به همراه دو فرزندش مهمان برنامه بودند. مادری که به واسطه همسر درگذشته اش دچار اچ آی وی مثبت (ایدز) شده بود و در برابر دوربین ها ظاهر شده بود تا به ماجرای زندگیش بپردازد. اجازه دهید بگوئیم بپردازند!
به راستی کدام عقل سلیم و کدام خرد انسانی می پذیرد تا مبتلا به بیماری ای که هنوز هم با انواع و اقسام انگ ها و تهمت های اجتماعی روبروست، به یک برنامه پرمخاطب میلیونی دعوت کنید و از او بخواهید تا شرح رنج ها و بیماری خود را افشا کند. در حالی که در کشورهای غربی هم به بیمارهای مبتلا به اچ آی وی توصیه می کنند جز در موارد ضروری از افشای بیماری خود خودداری کنند. واقعا تهیه کننده، مسئولان و کارشناسان این برنامه چه فکری با خود کرده اند و مخاطبان برنامه شان را چه فرض کرده اند؟! مخاطبانی که در لحظه لحظه این برنامه خود را به جای مهمانان برنامه گذاشته، همذات پنداری کرده و به لحظه های پس از برنامه اندیشیده اند. این که به محض پای گذاشتن در جامعه و روبرو شدن با اقوام، دوستان، همسایگان و ... چه باید بگویند و چه رفتاری پیشه کنند. بدین ترتیب بند بند وجود مخاطب لرزیده است و خود را به جای مهمانان برنامه معذب دیده است. آخر این چه برنامه ایست که برای مردم در لحظات روحانی افطار تدارک دیده اید؟!
مسئولان این برنامه آیا به چشمان پر از اضطراب فرزند کوچک این مادر نگریستند؟! بله ... نگاه کردند و نگرانی را در اعماق وجود این موجود معصوم به تماشا نشستند. در جایی که مجری برنامه نیز بارها و بارها به نگاه این کودک اشاره کرد و آن را به چیزهایی دیگر مربوط دانست! اما... پسرک عاقل تر و خردمند تر از مسئولان این برنامه به نظر می رسید؛ که او به عواقب این شوی تلخ تلویزیونی آگاه بود. در جامعه ای که هنوز ایدز، لکه ننگی بزرگ به شمار می رود که با فساد اخلاقی، بی مبالاتی، اهمال، مسئولیت ناپذیری و ... همراه است. در جامعه ای که هنوز این بیماری را به چشم هیولایی مخوف می نگرد که هر آن مترصد بلعیدن رهگذران است و تلویزیون در طول این سال ها تقریبا هیچ تلاشی برای فرهنگ سازی درباره بیماری ایدز نکرده است.
آیا مسئولان این برنامه به فردای این کودکان و این مادر دردمند اندیشیده اند؟! به فردایی که قطعا کسی برایشان کوچه ای را چراغان نخواهد کرد. به استقبالشان نخواهند آمد و شاید ... شاید چهره ها از آن ها مخفی کنند و جواب سلامشان را نیز ندهند!
این است نتیجه برنامه ای که می خواهد لحظه ای از باغ رضوان را به خانه های مردم بیاورد.
آیا وقت آن نرسیده که مسئولان ماه عسل از مخاطبانشان عذرخواهی کنند؟
نظر شما