زمانه عوض شده است و زمان هم. زنگنه هفته عجیبی را پشت سر گذاشت. او هفته دشواری را پیش رو دارد. رئیس کمیسیون انرژی مجلس با ادبیاتی خاص بر او تاخت در حالیکه دو وزیر نفت کابینه نهم از او حمایت کردند. برخی رسانه‌ها روبرویش سخت نشستند در حالیکه قدما و جنوبی‌های نفت، به حمایت از او به پا خاستند. منتقدان دیروز، به مدد آنچه احمدی‌نژاد با نفت کرد، متحدان امروز زنگنه شدند. شیخ‌الوزراء این هفته پشت تریبون پارلمان خواهد رفت تا برای سال بیست‌وسوم، وزیر شود. کسی اما این روزها از سابقه آقای وزیر نمی‌گوید. از حضورش در وزارت فرهنگ و ارشاد در بحبوحه انقلاب. از همراهی‌اش در بردن گروگان‌های سفارت آمریکا به تبریز، از حضور موثرش در جهاد و جنگ، از سدسازی‌هایش در دوره سازندگی. از خاموشی‌های هر روزه که با وزارتش در نیرو به پایان رسید. از جذب سرمایه‌گذاری خارجی و توسعه میادین نفتی. از توسعه گسترده پارس جنوبی. آقای میرکاظمی، چه کسی از چه کسی باید عذرخواهی کند؟!
موضع نفتی‌ها برای عذر خواهی میرکاظمی
هفته گذشته سید مسعود میرکاظمی، رئیس کمیسیون انرژی مجلس که در دو سال اول دولت احمدی‌نژاد از وزارت بازرگانی به نفت آمد در گفت‌وگویی با خبرگزاری فارس، گفت: «از قول آقای زنگنه در رسانه‌ها مطرح شده که درباره مدیران نفتی گفته‌اند گروهبان‌ها باید بروند و ژنرالها بیایند، واقعا تأسف می‌خوریم فردی که هنوز صلاحیتش بررسی نشده بیاید اینگونه اظهارنظر کند. آقای زنگنه باید از مدیران نفتی عذرخواهی کند و در عین حال بررسی شود که آیا اصلا خود او صلاحیت گروهبانی در وزارت نفت را دارد یا خیر.» چند روز بعد مدیرعامل شرکت ملی نفت در دولت اول احمدی‌نژاد و مدیرعاملی فعلی نیکو، پاسخ میرکاظمی را شفاف روی میز گذاشت: «اگر بنا بر عذرخواهی است خیلی‌ها و از جمله خود آقای میرکاظمی باید عذرخواهی کند. خیلی‌ها وقتی به نفت آمدند کسانی را که عمرشان را در تولید نفت و گاز سپری کرده بودند کنار گذاشتند. وقتی این افراد باتجربه را کنار زدند طبیعی است که صنعت نفت دچار مشکل می‌شود.» سیف‌الله جشن‌ساز برکناری بیش از 250 نفر از مدیران با سابقه نفتی در دوره آقای میرکاظمی را گوشزد کرد: «در دوره وزارت ایشان، تعداد زیادی از کسانی که سال‌ها در نفت کار کرده و تجربه اندوخته بودند برکنار شدند.» جشن‌ساز که مدیرعامل شرکت ملی نفت‌خیز جنوب هم بوده دیگر از میرکاظمی نپرسید چه کسی از چه کسی باید عذرخواهی کند. او به صراحت خواهان عذرخواهی میرکاظمی شد.
رزمنده فاو
جنگ بود. زنگنه وزیر جهاد بود. بدون سنگرها سنگر می‌ساختند. والفجر 8 بود. عملیات آزادسازی فاو. زنگنه مستقیما بر ساخت پل بعثت نظارت داشت. پلی که هم باعث تسخیر فاو شد، هم اگر ساخته نشده بود پس از بازگشت، تلفات نیروهای ایرانی گسترده می‌شد. غلامرضا صحرائیان، قائم مقام اسبق وزارت جهاد کشاورزی، هشت سال پیش در مراسم تجلیل از زنگنه گفت: «بنیان گذاشتن ستاد پشتیبانی جنگ، تشکیل بیش از 40 گردان مهندسی و پشتیبانی و نیز مرکز تحقیقات، آن هم در شرایط تحریم از جمله اقدامات اساسی بیژن زنگنه بود، اما نقش وی در دفاع مقدس مغفول مانده است.» جهاد آن روز هم در خط مقدم بود هم در پروژه‌های کشاورزی و عمرانی. هم برای آسایش مردم کار می‌کرد. هم برای امنیت مردم می‌جنگید. زنگنه پنج سال و از سال 62 تا 67 وزیر جهاد سازندگی بود. اگر جنگ‌ندیده‌ها بر زنگنه بتازند شاید بتوان به حساب تغافل‌شان گذاشت اما.....
دیگر جدول خاموشی نداشتیم
زنگنه 9 سال و از سال 67 تا 76 وزیر نیرو بود. نوجوان بودیم. هر روز صفحه روزنامه اطلاعات را باز می‌کردیم تا جدول خاموشی‌‌ها را ببنیم. برق نداشتن، جزوی از زندگی روزمره‌مان شده بود. جنگ تمام شده بود اما مشکلاتش همچنان ادامه داشت. زنگنه که وزیر نیرو شد مپنا را تشکیل داد. شرکتی که نیروگاه‌ساز شد. وزارتش در نیرو که تمام شد دیگر جدول خاموشی در روزنامه چاپ نمی‌شد. کیست که به دوره وزارت نیرو در دوره سازندگی برسد و سدسازی‌ها را به یاد نیاورد. دوره زنگنه در نیرو، دوره پرآب و روشنی بود. ما فراموشکار شده‌ایم؟!
نقت قبل از زنگنه- نفت بعد از زنگنه
سال 76 به نفت رسید. پنج فاز پارس جنوبی، بطور کامل افتتاح شد و عملیات اجرایی پنج فاز دیگر به پیشرفت خوبی رسید. نیاز به ارقام نیست تنها اگر گفته شود در دوره هشت ساله پس از زنگنه، هیچ فازی از فازهای پارس جنوبی به طور کامل افتتاح نشد. اولین و مهترین قرارداد صادرات گاز ایران در سال 1380، اجرایی شد. شرکت‌های درجه یک خارجی آمدند و با پول خودشان میادین نفتی را توسعه دادند. از سیری و دارخوین گرفته تا سروش و نوروز. ظرفیت تولید نفت ایران به حدود 4 میلیون و 200 هزار بشکه رسید. امروز حتی اگر تحریم‌ها هم نباشند ظرفیت تولید نفت ایران به حدود 3 میلیون و 700 هزار بشکه کاهش یافته است. زنگنه با قراردادهای بیع متقابل، سرمایه‌های خارجی را جذب کرد. گروهی هم که آن روز سینه چاک این قراردادها شده بودند، سال گذشته در مقابل نوعی از قراردادهای مشارکت در تولید سکوت کردند. گویا زمانه عوض شده بود و زمان هم.
قراردادهای «بین» و کرسنت پاسخ‌های رسمی گرفتند
هفته گذشته رسانه‌های مخالف زنگنه، گزارش‌هایی درباره وزارت هشت‌ساله زنگنه بر نفت منتشر کردند. در یکی نوشتند: «طی سال‌های ۸۳ تا ۸۴ و در وزارت آقای زنگنه به منظور تغییر ساختار شرکت ملی نفت ایران، تمام اطلاعات صنعت نفت ایران در اختیار یک شرکت صهیونیستی بنام «بین» ایتالیا قرار گرفت.» و در دیگری گزارش دادند: «کرسنت را از یاد نبرده‌ایم.» قرارداد صادرات گاز ایران به امارات، به کرسنت شهره است. اخبار ماجرای استات اویل هم دوباره تکرار شد. ماجرایی که زنگنه برای روشن شدن ابعاد آن، تیم کارشناسی به نروژ فرستاد و با نهادهای نظارتی همکاری کامل کرد تا کمیسیون انرژی وقت مجلس، به رسید. هفته گذشته دفتر زنگنه درباره قرارداد «بین» با انتشار جوابیه‌ای، در اختیار قراردادن اطلاعات صنعت نفت به یک شرکت اسرائیلی را رد کرد و عباس خنیفر، بعنوان یک مقام رسمی دولت دهم به سایت رسمی وزارت نفت گفت: «قرارداد اصلاح ساختار شرکت ملی نفت ایران که با شرکت «بین» کمپانی ایتالیا منعقد شد یکی از سالم‌ترین و شفاف‌ترین قراردادهای این شرکت است.» موضع غلامحسین نوذری، وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد هم درباره قرارداد کرسنت، جالب و مهم بود: «شاید نقدهایی بر قرارداد کرسنت وارد باشد اما از آن زمانی که عده‌ای این قرارداد را نقد کردند و برای این قرارداد مشکلاتی به وجود آمد؛ به طوری که اکنون هم به داوری ارجاع شده است بیش از ٧ سال می‌گذرد و در این مدت سهم گاز ایران در میدان مشترک سلمان با امارات در حال سوختن است. اکنون برخی از تأسیساتی که برای آن مجموعه در نظر گرفته شده بود آسیب دیده‌اند. امروز، سوال نمی‌شود که چرا ما هفت سال گاز نفروختیم، فقط سوال می‌شود که چرا آن قرارداد امضاء شد. طبق قرارداد کرسنت در زمان صادرات گاز به امارات یا حتی بعد از آن تغییر قیمت گاز قابل مذاکره بود.»
حمایت دو وزیر نفت از زنگنه
حضور زنگنه، نفتی‌ها را دوباره دور هم جمع کرد. وزیری هامانه، اولین وزیر نفت بعد از زنگنه، از او حمایت جدی کرد: «انتخاب وی انتخاب بجا و شایسته‌ای است و از فردای روزی که ایشان رای اعتماد گرفتند می‌توان شاهد حضور فعال ایشان در وزارت نفت، بازسازی وزارتخانه، جمع کردن نیروهای دفع‌شده، ساماندهی نیروی انسانی و استفاده از امکانات صنعت نفت بود. در این صورت اتلاف‌وقت نخواهیم داشت». غلامحسین نوذری، وزیر دوم کابینه نهم موضعی صریح گرفت: «با توجه به شناختی که از صنعت نفت و شرایط کنونی کشور در سطح بین‌الملل دارم حضور مهندس زنگنه در وزارت نفت را مثبت و مفید می‌دانم.» این دو وزیر کابینه نهم هفته گذشته به کمیسیون انرژی رفتند تا حمایتشان از زنگنه را به مجلسی‌ها نشان دهند. آیا وزیر سوم کابینه احمدی‌نژاد، این حمایت‌ها را دیده است؟ یا همچنان خواستار عذرخواهی است!
هفته اتحاد نفتی ها- مدیر مناطق نفت خیز جنوب چه گفت؟
زنگنه هویت صنفی نفت را احیا کرد. حتی کسانی که هشت سال پیش منتقد زنگنه بودند امروز زیر یک علم جمع شده‌اند تا هویت صنفی صنعت نفت احیاء شود. «بورد» رئیس مناطق نفت‌خیز جنوب می‌گوید: «ما دوست داریم که صنعت نفت به اقتدار خودش برسد. برنامه آقای زنگنه، برنامه خیلی خوبی است و مورد حمایت ماست. امیدواریم با کمک مجلس و همراهی همه دست‌اندرکاران، ایشان در وزارت نفت موفق باشد.» علیرضا ضیغمی، معاون وزیر نفت در دولت دهم و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش هم نمره زنگنه را در وزارت نفت نمره‌ای بالا می‌داند: «با توجه به اینکه مهندس زنگنه ٢٢ سال در دولت‌های مختلف وزیر بوده‌اند و هشت سال هم تجربه وزارت نفت دارند، حضور ایشان در این شرایط حساس، می‌تواند اجرای پروژه‌ها را تسریع و مشکلات تحریم را کاهش دهد.» نکته جالب ماجرا، اظهارنظر حسین نورالدین موسی، از کارشناسان مناطق نفت‌خیز جنوب است. او که در دوره قبل با زنگنه اختلاف‌نظر داشت، پس از هشت سالی که بر نفت گذشته است، حالا نه‌تنها از او حمایت می‌کند بلکه پاسخ قاطعی به میرکاظمی می‌دهد: «اگر آقای زنگنه، با سابقه 20 سال نظارت که حداقل 16 سال آن در حوزه انرژی و8 سال آن مشخصاً در وزارت نفت بوده، به زعم آقای میرکاظمی صلاحیت گروهبانی در وزارت نفت را ندارد، چگونه خود ایشان بدون داشتن یک روز سابقه در حوزه انرژی کشور به ویژه در حوزه نفت، خود را شایسته وزیر نفت شدن می‌دانست؟» فصل مبارکی در نفت رقم خورده است. بسیاری از دلسوزان صنعت نفت، برای احیای صنعت نفت پشت زنگنه ایستاده‌اند.
زنگنه، تنها وزیری که سند رسمی پاکدستی گرفت
زنگنه سال 84، وقتی پشت تریبون مراسم تجلیلش ایستاد از روزهای سخت و فراموش‌نشدنی جنگ گفت، اما حرف‌هایش را با روزهای خوش پیروزی تمام کرد: «خسته نشده‌ام و قصد بازنشسته شدن را هم ندارم.» انگار شیخ‌الوزراء هشت سال پیش امروز را می‌دید: «از نوجوانی به عشق سربلندی ایران درس خواندم و کار کردم و بعد اعتلای اسلام به این احساس اضافه شد. اگر دل انسان پرشور و عاشق فداکاری باشد می‌تواند همچنان فعال باشد.» زنگنه که کارشناسی ارشد عمران دارد آن روزها در رابطه با انتخاب رشته تحصیلی خود جمله جالبی گفت: «رشته مهندسی راه و ساختمان را انتخاب کردم تا یک روز هم کارمند دولت نباشم. در عین حال پدرم در شرکت ملی نفت بود و می‌خواست که من مهندسی نفت بخوانم.» او حالا بعد از 22 سال وزارت و هشت سال دوری از کار دولتی، باید به دولت برگردد. آن هم به خواست رئیس‌جمهور تدبیر و امید. او تا روز آخری که در دولت بود صندلی دانشگاهی‌اش را حفظ کرد و پرونده پرسنلی‌اش را به دولت منتقل نکرد. او تنها وزیری است که از رئیس قوه قضاییه سند رسمی پاک دستی دریافت کرده است. زنگنه جنگید، زنگنه در نیرو درخشید، زنگنه باز هم به نفت می‌آید. باز هم برای وطن. حالا فصل اعتماد نمایندگان است.
3131
نظر شما