به گزارش خبرآنلاین، امروز سالگرد درگذشت این فقیه بزرگ و مدرس مدرسه صدر اصفهان است.
سید ابوالقاسم نجفی حسینی دهکردی فرزند حجت الاسلام والمسلمین سید محمد باقر که نسبتشان به امام سجاد(ع) می رسید در رجب سال 1272 ه.ق در شهرکرد که نام قدیمش دهکرد بود، به دنیا آمد. پرورش یافتن در دامان مادری متدین و پدری پرهیزگار و خوش خو، نخستین مکتب تربیتی ابوالقاسم بود. سید ابوالقاسم از محضر آخوند ملا محمد حسن اصفهانی مشهور به "کوهی"، که پرورش یافته مکتب حکیم سبزواری بود، استفاده کرد. شاید تاثیر آموزش‌ها و توصیه‌های این عالم فاضل بود که او را به حکمت و فلسفه راغب نمود.
سید ابوالقاسم دهکردی پس از فراگیری آموزش های اولیه متداول در دوره قاجاریه نزد پدرش، برای ادامه تحصیل به اصفهان عزیمت کرد و در کلاس های درس اساتیدی همچون آقا میرزا محمدحسین نجفی، آخوند ملا محمد باقر فشارکی و آخوند ملاحسین نوری شرکت کرد.
مدرسه صدر اصفهان، که مرکز اجتماع علما و محل تدریس و تحصیل چهره های بزرگ علمی بوده است.
وی پس از پایان تحصیلات در مکتب اصفهان به عراق رفت و در حوزه های علمیه سامرا و نجف به تکمیل آموخته های خویش پرداخت و در حلقه شاگردان میرزای شیرازی راه یافت. سرانجام در سن بیست و پنج سالگی موفق به دریافت درجه اجتهاد گردید و پس از دریافت اجازه روایت احادیث از علمای بزرگ آن زمان به اصفهان دعوت شد و در مدرسه صدر این شهر به تدریس مفاهیم اعتقادی و دینی و تحقیق و نیز تربیت طلاب پرداخت.
آیت الله دهکردی از رجال علم حدیث محسوب می‌شد که علاوه بر امام خمینی(ره)، آیت الله مرعشی نجفی(ره) و آیت الله بروجردی(ره) از او اجازه نقل حدیث و اجتهاد دریافت کردند.
او سال‌ها امامت جماعت مسجد سفره‌چی (سُرخی) در خیابان چهار باغ اصفهان بود و علاوه بر تدریس در مدرسه صدر، مرکز فتوی و مراجعات مردم بود. آیت الله دهکردی درباره خودش گفته است: «رحمت خدای رحمان مرا فراگرفت و به عبادت و مجاهدت نفسانی و اصلاح حال خود روی آوردم. به تحصیل علوم و معارف به شیوه پسندیده مشغول شدم و تلاش روزانه را به شب زنده‌داری متصل کردم. همواره و در جمیع حالات به خداوند متعال و رئوف پناه بردم و به اولیای خداوند، سروران خلایق و شافعان ضعیفان، ائمه اطهار علیهم‌السلام توسل داشتم.»
امامزاده زینبیه، منسوب به زینب(س) یکی از دختران حضرت امام موسی بن جعفر(ع)، و مدفن آیت الله دهکردی
او سرانجام پس از هشتاد و یک سال زندگی با برکت در شب ششم شوال سال 1353 هـ . ق مطابق با 1315 هجری شمسی در اصفهان درگذشت و در حجره ای در سمت غربی امامزاده زینبیه اصفهان دفن شد.
18 توصیه معرفتی از آیت الله دهکردی:
آیت الله ابولقاسم دهکردی برای کسب معرفت و نزدیکی بیشتر به خدا چنین توصیه کرده است:
سفارش می‌کنم تو را ای نفس خطاگر، غافل از آقا و پروردگارت و ذلیل دشمنانت، کاهل به مهمات امور و هدف و رسالت آفرینشت، چه بسیار عمر گران‌قدر را ضایع کردی... سوگ‌مندانه این سرمایه گران را تباه کردی و خود را به افسوس و حسرت همیشگی مبتلا. روحی را که پادشاهی توانا بر رساندن تو به سلطنت دائمی و جاودانه است، در زندان شهوات رنجور کردی و در غل و زنجیر و اسارت هوا و هوس گرفتار نمودی.
در گورستان تاریک و بی‌کس با کژدم‌ها و حشرات موذی چه خواهی کرد؟ در روزی که مال و فرزند سود ندهد و هر کس از دوستان و برادران و فرزندان خود می‌گریزد و در نجات خویش می‌کوشد. در روز قیامت حمایت‌گر و شفاعت‌گر تو کسی نیست، مگر آن که تو را قلبی سلیم باشد. من به تو راه رشد و صلاح را باز نمودم، پس این گونه تو را سفارش می کنم:
* میانه‌روی را در همه کارها داشته باشید، تا به حسرت و پشیمانی و ندانم‌کاری گرفتار نشوید.
* اوقات عمرتان را سه‌بخش کنید: بخشی از آن را در تحصیل علوم، معارف و کسب کمالات و فضایل مصروف دارید؛ بخش دیگر را به عبادات و طاعات از روی اخلاص و توجه به کار گیرید و بخش سوم را به امورات مادی زندگی و تحصیل معاش مشغول باشید.
* تنها راه رسیدن به مقام انقطاع الی‌الله پیراستن نفس از فرومایگی‌ها و کندن آن از دلبستگی به امور فانی و زودگذر و بازداشتن آن از هوس‌ها و بر فوق دنیا قدم نهادن و در برابر زرق و برق و جذبه‌های آن زهد ورزیدن و به مقامات اخروی و کارهای جاودانه و شایسته دل‌بستن است.
* سفارش می‌کنم جز خدا را بنده مباش. به هیچ‌کس جز او دل مبند و امید مدار.
* بین خود و خدای خود را اصلاح کن که در این‌صورت او کار تو را با خلق ساز کند و تو را به نزد آنان محبوب سازد .
* تمام هم خویش را صرف آبادانی آخرت کن؛ خداوند کارهای دنیایی را سامان دهد و آسان سازد.
* از خدا چونان که شایسته اوست، پروا گیر و در نهان و آشکار خود را در محضر او بین. او در همه کارها و گرفتاری‌ها راه را بر تو بنماید و کارها را به کام سازد.
* دعا برای پدر و مادر را پس از نمازها فراموش مکن، چه ترک آن، جفا به پدر و مادر است .
* قناعت را پیشه خود کن، چه گنجینه‌ای تمام‌نشدنی است .
* از حرص و طمع و پیروی هوا بپرهیز، چه این خصلت‌ها، ذلت انحراف از حق و شرک به خدای عظیم را در پی‌آورد .
* از شهرت و نام‌آوری بگریز، چه در خوب و بد آن آفت است .
* در کسب کمالات بکوش، چه عزت دنیا و آخرت و سربلندی دو جهان در آن است .
* نماز را در اول وقت به‌جای‌آور، تأخیر نماز از وقت آن، بدون عذر، تضییع و بی‌اعتنایی بدان است .
* هنگام نیایش و در عبادات، با تمام وجود، روی دل را به معبود بدار تا به مقامی پسندیده نایل آیی .
* همیشه با وضو باش تا خداوند باطن و جان تو را منور سازد.
* به گاه نماز، خلوت گزین، بر سجاده قرار گیر، دست را به نیایش بلند کن، چشم‌ها را برهم نه و یا به حالت افتادگی و تضرع درآور، دلت را به نماز بسپار و مقدمات آن را با آدابش به جای‌آور تا نفس متوجه خدا شود و از غیر ببرد و به خدای تعالی روی آورد .
* بر تو باد به نماز شب، زیرا چراغی فرا راهت در تاریکی قبر و عرصه قیامت خواهد بود. نماز شب، نشان انبیا و صالحان است .
* قرآن بسیار بخوان. دائم به یاد خداباش. همیشه در تفکر و اندیشه باش. نسبت به دنیا و زرق و برق آن زهد بورز.
/6262
نظر شما