افشارزاده:این بچه‌ها آمدند منشور کوبرتن را بیاموزند/ جایی ضربه خوردیم که از اجرای قوانین فاصله گرفتیم

فرهاد عشوندی: بازی های نوجوانان آسیا ؛ این فرصتی است برای یادگیری. بهرام افشارزاده با بیش از نیم قرن حضور در ورزش قهرمانی می گوید این گامی بزرگ است از سوی کمیته بین المللی المپیک برای بازگرداندن ورزش قهرمانی به مسیر منشور کوبرتن . او در این گفت و گو با خبرآنلاین هم از این بازی ها می گوید و هم از مشکلات رو به پایان کمیته ملی المپیک با نهادهای بین المللی.
*از بازی های المپیک نوجوانان شروع کنیم. بازی ها سطح بالایی دارد و فضایی خیلی جالب برای یادگیری .
دلیل اصلی این بازی ها ، رسیدن به روح اهداف کمیته بین المللی المپیک است. IOC و شورای المپیک آسیا برای برگزاری این بازی ها طوری هدفگذاری کردند که بتوانند این بچه ها را که سرمایه آینده آسیا هستند از همین سنین پایین با فضای رقابت های بزرگ المپیکی آشنا کنند. فضایی که در آن خبری از کلک زدن ، جرزنی ، تقلب و دوپینگ نباشد. اتفاقی که به نظر می رسد خیلی خوب از سوی مسئولان برگزاری مسابقات اجرایی شده است. اینجا آزمایشی است برای المپیک بزرگسالان . به نظرم کاری که انجام گرفته حرکتی بزرگ است. فکر می کنم تمام کشورهایی که به این بازی ها آمدند ، نشان دادند برای آینده و در مسیر آینده حرکت می کنند. خود ما در کمیته ملی المپیک ایران و فدراسیون ها با تمام مشکلات مالی که داشتیم ، اصرار مان بر حضور این بچه ها در چنین تورنمنتی بود. ما سعی کردیک که خوب رقابت کنند. اصلا هدف مان مدال نبود. حتی گفتیم اگر مدال هم نگیریم اهمیتی ندارد . فقط مهم این است که این بچه ها با روح یک رقابت المپیکی آشنا شوند و سعی کنند بهتر از همیشه خودشان باشند. در روز اول هم فکر می کنم خواست مان برآورده شد. این کاروان حتی اگر مدالی هم نگیرد اما بتواند درس های آموزنده ای برای این بچه ها در آینده داشته باشد ، گامی بزرگ بوده برای ورزش کشور. این ها سرمایه های ما هستند. الان شما می دانید که قدرت های بزرگ آسیا را در آسیا داریم. ولی بچه ها دارند خوب پیش می روند. همین الان دیدید بازیکن تنیس ما چه خوب یار سنگاپوری را برد. این بچه ها از این میدانهاست که آینده شان را می سازند. این بچه ها باید خوب تمرین کنند و خوب تدارک ببینند تا بتوانند در آینده به موفقیت برسند. من که خیلی به تعامل سازنده میان وزارت ورزش جدید و کمیته ملی المپیک در راه توسعه ورزش کشور امید دارم. البته فدراسیون ها هم باید باور کنند جوان ها را و روی آنها سرمایه گذاری کنند. فدراسیون ها باید بهترین مربیان شان را برای این رده سنی بگذارند.
*اما معمولا مربی های خوب ما این کار را نمی کنند و حضور در رده های سنی را خیلی در شان خود نمی دانند.
این یک باور اشتباه است که از همین نتیجه گرایی ما نشات گرفته است. الان در تمام دنیا برای تیم های پایه شان از بهترین مربی ها کمک می گیرند. همه جای دنیا بهترین معلم های شان را برای بچه های دبستانی می گذارند چون آنجا را که خوب درست کنی تا پایان مسیر موفق می شوی . این یک الگوی موفق است که ما هم باید به سمتش برویم. من از همه فدراسیون ها می خواهم این بچه ها را باور کنند. خیلی خوب است که ما مدال بگیریم اما باید این بستر را هم فراهم کنیم. ما سال بعد بازی های المپیک نانجینگ را داریم ، باید طوری بیاییم که سهمیه های مان در بازی های جهانی استارت مدال آوری المپیکی شان را بزنند. ما اگر این بچه ها را جدی بگیریم و سرمایه گذاری کنیم قطعا نتیجه اش را می بینیم. این حرکت با زحمات خوب کیومرث هاشمی استارت خورده و امیدوارم این کار پرورش ورزشکار در مدارس ادامه پیدا کند و دو وزارتخانه جدید ورزش و آموزش و پرورش هم این تعامل را ادامه بدهند تا بستر بازیکن سازی در مدارس ادامه پیدا کند. به مربیان خوب مان هم باز می گویم اگر احساس کنید خدمت برای جوانان چه اثری بر ورزش کشور دارد چه اتفاقی می افتد. باید همه ما به این فکر باشیم که چه کمکی به ورزش کشور می کنیم و واقعا همه چیز هم پول نیست. اگر این طور نگاه کنیم به موفقیت هم می رسیم شک نکنید.
*کاروان را در روز اول چطور دیدید؟
بگذارید از شیرجه شروع کنیم. حتی فدراسیون شنا ترس داشت برای اعزام این بچه چون هنوز تکنیکش کامل نشده بود و مدت زیادی نبود که داشت حرفه ای کار می کرد اما وقتی ما به او اعتماد کردیم ، واقعا فراتر از حد انتظارش شد. راستش اگر حرکت اول فینالش را را هم کمی بهتر انجام داده بود حتما می توانست در بین نفرات چهارم یا پنجم بازی ها باشد. آن هم در رشته ای که چینی ها در آن بهترین های دنیا هستند. این بچه باید بیشتر تمرین کند، بیشتر اعزام شود تا بتواند موفق تر باشد.
*جودو چطور؟
به نظرم جودوی ما نیاز به یک تحول در کادر استعداد یابی اش دارد . باید از همه پتانسیل ها استفاده کند. این فدراسیون در چند سال گذشته این قدر سختی دیده که رستگار و همکارانش در این فدراسیون زمان نیاز دارند تا شرایط را عوض کنند. ولی آنها باید یک مقدار نظم و انسجام شان را بیشتر کنند و بیشتر به جوان های شان برسند. هم جودو ، هم تنیس روی میز و هم کاراته ما این ظرفیت را دارند که پیشرفت کنند. مثل کاری که تکواندو کرد و جواب گرفت. تیم جوان تکواندوی ایران در مکزیک عالی بود و اتفاقا مدال آورانش هم جوانانش بودند . اتفاقا من قبل از اعزام شان همین ها را به آنها گفتم که چقدر می توانند موفق باشند که این اتفاق هم افتاد.
*تیم هندبال مان چطور؟
اگرچه در حد انتظار ما نبودند اما استعدادهای بی نظیری در این تیم داریم. به نظرم یک مقدار مشکل این تیم ناهماهنگی میان مربیان تیم است. فدراسیون هندبال باید قبل از اعزام تیم این هماهنگی را میان کادرفنی تیمش ایجاد می کرد. البته من به این تیم امیدوارم . انشالله آنها در آینده خیلی خوب می شوند. ولی در عوض فوتبال مان خیلی خوب با هم هماهنگ شده و تیم خوبی در این بازی ها داریم. نظم تیمی را میان شان می بینیم. این هم دلیل موفقیت شان است. بسکتبال هم اگرچه خوب شروع نکرده اما به نظرم آنها در ادامه بهتر می شوند و ما تیم های خوبی را هم دررشته های دیگر داریم که می توانند در این بازی ها بدرخشند. به نظرم مربیان باید خیلی بهتر بتوانند با بچه های شان گفتمان کنند. اینجا در نانجینگ چون خود من در کمپ بازی ها هستم ، به نظرم رسید که ما مشکلاتی از این بابت برقراری تعامل در هندبال و جودوی مان داریم .
*در مجموع به نظر می رسد بعد از بلوغ رشته های انفرادی مان در گوانگجو و لندن ، این سال ها سال های موفقیت ورزش های تیمی ما است؟
دقیقا همین طور است ببینید ما هر جایی که نظم تیمی داشته باشیم به موفقیت هم نزدیک می شویم. اگر دقت کنید ، می بینید تیم فوتبال ما در اعزام هایش به یک نظم تیمی رسیده. برای مثال دختران و پسران این تیم در اینچئون عالی بودند مزدش را هم گرفتند. همین وضعیت را در والیبال و بسکتبال مان هم می بینیم. این رشته های تیمی توان موفقیت در سطحی فراتر از آسیا را پیدا کردند که یک شانس بزرگ برای ورزش ماست. باید سعی کنیم این انسجام تیمی شان را حفظ کنیم . باز هم یک نکته ای را درباره نانجینگ می گویم. ما اینجا دنبال مدال نیستیم اما انتظار داریم این بچه ها خودی نشان بدهند و در شان پیراهن ملی رقابت کنند. این جنگندگی را که داشته باشند برای مان راضی کننده است. برای بازی های اسلامی هم ما 6 فدراسیون داریم که به این بازی ها می آیند. از همین حالا از همه این عزیزان می خواهم ورزشکارانی را برای آن بازی ها اعزام کنند که بتوانند موفق عمل کنند. به هر حال شرایط آن بازی ها برای ما فرق دارد و آنجا بحث مدال هم اهمیت دارد. آنجا امید دارم مربیان تیم ها بتوانند عملکرد بهتری داشته باشند و منسجم تر باشند.
*برسیم به بحث کمیته ملی المپیک. شما در این سفر دیدارهایی هم با رئیس شورای المپیک آسیا داشتید. به نظر می رسد فصلی نو در انتظار ورزش کشورمان در تعاملات بین المللی باشد؟
دقیقا این نگاه از سوی طرف مقابل به وضوح به چشم می خورد. من دو بار اینجا با شیخ احمد جلسه داشتم و خیلی شفاف درباره مسائل مختلف صحبت کردیم. او خیلی احترام خاصی بلرای اتفاقات اخیر در وزارت ورزش ایران قائل است و ابراز امیدواری می کرد خیلی زود با انتخاب وزیر جدید ورزش کشورمان به ایران بیاید و زمینه حل همه مشکلات این چند ساله را بر طرف کند. ما هم نیاز داریم که در کمترین زمان مجمع کمیته ملی المپیک را برگزار کنیم تا ورزش از این شرایط خارج شود ، آرامش به ورزش برگرددد. فدراسیون ها از این بلاتکلیفی خارج بشوند. این ثبات مدیریت که ایجاد شود ، ورزش ما دوباره به ریل بر می گردد. ما زمان زیادی را از دست دادیم. خود شیخ احمد و مسئولان بین المللی هم تاکید داشتند آماده اند تا خیلی زود این مشکلات را حل کنند و به دیدار وزیر ورزش جدید کشورمان بیایند .
*گفتمان دولت جدید درباره استقلال نهادهای ورزشی به خصوص فدراسیون ها کمک بزرگی برای ورزش کشور است.
اگر هر نهادی بر اساس اساسنامه مان کار کنیم هیچ یک از این اختلافات دو ساله اخیر ایجاد نمی شد. به هر حال الان فرصتی شد تا اساسنامه کمیته ملی المپیک ایران اصلاح شود و به نظر می رسد وزیر جدید ورزش انشالله بعد از استقرارشان در اسرع وقت اساسنامه و منشوری را برای وزارتخانه ورزش بنویسند تا دیگر فدراسیون ها و نهادهای ورزشی در تعامل با این اساسنامه فعالیت کنند. نگاه های دولت یازدهم که در دو ماه اخیر مطرح شده ، در صورت تحقق بسیاری از مشکلات دو سال گذشته را حل می کند و ورزش ما را از این سرگردانی خارج می کند. اینکه نگاه تعاملی بین وزارت و کمیته جای نگاه دخالتی را بگیرد ، خواسته همه اهالی ورزش است که ورزش را به مسیر قهرمانی می برد.
*الان اساسنامه کمیته ملی المپیک با تغییراتی که کرده است ، مدرن شده است؟
قطعا همین طور است. ما اگر این اساسنامه را اجرا کنیم و در مسیر مقررات پیش برویم حتما گام های مان در مسیر موفقیت خواهد بود و خیلی زود پیشرفت می کنیم. ما جایی ضربه خوردیم که از قوانین و اجرای شان فاصله گرفتیم. ما باید وظایف مان را بدانیم و تعامل هم داشته باشیم تا همه چیز حل شود. در دوره جدید کشور قطعا این مشکلات هم حل می شود و این اساسنامه و روحیه ای که در ورزش کشورمان ایجاد شده ، مشکلات را پشت سر می گذاریم و فصل تازه ای در راه است.
4141