در روز قیامت و در میان بهشتیان و دوزخیان گروهی قرار خواهند که گرفت که از آن ها با عنوان «اصحاب اعراف» نام برده شده است. در برخی از تفاسیر آمده که منظور از اهل اعراف گروهى هستند که گناهانشان آنها را از رفتن به بهشت و اعمال نیکشان آنها را از رفتن به جهنم باز داشته است.
برای آشنایی با این گروه ترجمه آیاتی از سوره اعراف و تفسیر نمونه در این باره انتخاب شده که در ادامه می خوانید.
اصحاب اعراف در آیات قرآن
اعراف جمع کلمه «عرف» و در لغت به معنای مکان های مرتفع است. قرآن در آیات 46 تا 49 سوره اعراف ،اصحاب اعراف را این گونه معرفی می کند:
«و در میان آن دو [بهشتیان و دوزخیان]، حجابی است؛ و بر «اعراف» مردانی هستند که هر یک از آن دو را از چهره شان می شناسند؛ و به بهشتیان صدا می زنند که: «درود بر شما باد!» اما داخل بهشت نمی شوند، در حالی که امید آن را دارند و هنگامی که چشمشان به دوزخیان می افتد می گویند: «پروردگارا! ما را با گروه ستمگران قرار مده! و اصحاب اعراف، مردانی (از دوزخیان را) که از سیمایشان آنها را می شناسند، صدا می زنند و می گویند: «دیدید که گردآوری شما (از مال و ثروت و آن و فرزند) و تکبرهای شما، به حالتان سودی نداد! آیا اینها [این واماندگان بر اعراف] همانان نیستند که سوگند یاد کردید رحمت خدا هرگز شامل حالشان نخواهد شد؟! (ولی خداوند بخاطر ایمان و بعضی اعمال خیرشان، آنها را بخشید) هم اکنون به آنها گفته می شود: داخل بهشت شوید، که نه ترسی دارید و نه غمناک می شوید.»
اصحاب اعراف در تفسیر نمونه
(آیه 46) اعراف گذرگاه مهمى به سوى بهشت! در تعقیب بیان سرگذشت بهشتیان و دوزخیان این آیه و سه آیه بعد از آن در باره «اعراف» که منطقه اى است حد فاصل میان بهشت و دوزخ، با ویژگی هایى که دارد سخن مى گوید.
* نخست به حجابى که در میان بهشتیان و دوزخیان کشیده شده است اشاره کرده و مى گوید: «میان این دو گروه حجابى قرار دارد»
* از آیات بعد چنین استفاده مى شود که حجاب مزبور همان «اعراف» است که مکان مرتفعى است در میان این دو گروه، که مانع از مشاهده یکدیگر مى شود، البته کسانى که بر اعراف یعنى قسمت هاى بالاى این مانع مرتفع قرار دارند، هر دو گروه را مى توانند ببینند.
*سپس قرآن مى گوید: «بر اعراف مردانى قرار دارند که هر یک از جهنمیان و دوزخیان را در جایگاه خود مى بینند و از سیمایشان آنها را مى شناسند.»
*سپس مى گوید: مردانى که بر اعراف قرار دارند «بهشتیان را صدا مى زنند و مى گویند: درود بر شما باد، اما خودشان وارد بهشت نشده اند، اگر چه بسیار تمایل دارند.»
(آیه 47) «اما به هنگامى که به سوى دیگر نگاه مى کنند و دوزخیان را در دوزخ مى بینند به درگاه خدا راز و نیاز مى کنند و مى گویند: پروردگارا! ما را با جمعیت ستمگران قرار مده»
(آیه 48) در این آیه اضافه مى کند که: «و اصحاب اعراف مردانى از دوزخیان را که از چهره و سیمایشان مى شناسند صدا مى زنند و مورد ملامت و سرزنش قرار مى دهند که دیدید عاقبت گردآورى اموال و نفرت در دنیا و تکبر ورزیدن از قبول حق، به شما سودى نداد» چه شد آن مال ها؟ و کجا رفتند آن نفرات؟ و چه نتیجه اى گرفتید از آن همه کبر و خودپرستى؟
(آیه 49) بار دیگر با همان زبان ملامت و سرزنش در حالى که اشاره به جمعى از ضعفاى مؤمنان که بر اعراف قرار گرفته اند مى کنند، مى گویند: «آیا اینها همان کسانى هستند که شما سوگند یاد کردید هیچ گاه خداوند آنان را مشمول رحمت خود قرار نخواهد داد»
*سر انجام رحمت الهى شامل حال این دسته از ضعفاى مؤمنان شده و به آنها خطاب مى شود که: «وارد بهشت شوید نه ترسى بر شماست و نه در آنجا غم و اندوهى دارید»
اصحاب اعراف چه کسانی هستند؟
از مجموع آیات و روایات چنین استفاده مى شود که «اعراف» گذرگاه سخت و صعب العبورى بر سر راه بهشت سعادت جاویدان است، طبیعى است که افراد نیرومند و قوى یعنى صالحان و پاکان با سرعت از این گذرگاه عبور مى کنند اما افرادى که خوبى و بدى را به هم آمیختند در این مسیر وا مى مانند. همچنین طبیعى است که سرپرستان جمعیت و پیشوایان قوم در گذرگاه هاى سخت همانند فرمانده هایى که در این گونه موارد در آخر لشکر راه مى روند تا همه سپاهیان بگذرند، در آنجا توقف مى کنند تا به کمک ضعفاى مؤمنان بشتابند و آنها که شایستگى نجات را دارند در پرتو امدادشان رهایى یابند.
بنابراین در اعراف، دو گروه وجود دارند، ضعیفان و آلودگانى که در رحمت قرار دارند و پیشوایان بزرگ (یعنى انبیاء، امامان و صالحان) که در همه حال یار و یاور ضعیفان هستند.
/62303
نظر شما