از این که اسم شاعر مورد نظر را از دیگران پنهان کنیم و هی بگوییم بعدا می گویم شاعری که شعرش مورد دستبرد قرار گرفته چه کسی بوده، در پی اثبات چه چیزی هستیم؟ می خواهیم هیجان ایجاد کنیم؟ این مردم همیشه در صحنه آن قدر در این سال ها چیزهای مهیج دیده اند که با این حرف ها نه به وجد می آیند و نه متعجب می شوند اما از آقای محقق تعجب می کنم که چرا بعد عمری با نیک و بد خو کردن که هم مسلمانان حاضرند ایشان را بعد از صدو بیست سال بشویند و هم هندوان بسوزندشان، هر روز در رسانه ها دراین باره چیزی می گویند. آیا این همه پیگیری و سماجت به خرج دادن در باره موضوعی که برای اهل ادبیات هم خیلی اهمیتی ندارد به نوعی جبران یا کفاره این همه سال با نیک و بد خو کردن نیست؟ آیا اگر آقای محقق، در آن زمان که سن وسالش اقتضا می کرد شر و شور به پا می کرد و بسان معلمان کهنسال رفتار نمی کرد این روزها چنین رفتاری ز او سر می زد؟ من به آقای محقق احترام می گذارم و درست به همین دلیل از این که می بینم این روزها برخی از رسانه ها سعی دارند در این اوضاعی که اتفاق جدی ای در حوزه ادبیات رخ نمی دهد او را تبدیل به یک خبر جنجالی کنند، دلم می گیرد.شعر "علی ای همای رحمت..." ممکن است به لحاظ ادبی نقطه قوتی در کارنامه پربار شهریار به شمار نیاید اما در حافظه فردی و جمعی همه ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد. به ویژه آن که همه ما شنیده ایم ماجرای خواب آیت الله مرعشی نجفی را، وبه نوعی این شعر را از الطاف ایزدیان و آسمانیان به شهریار شعر فارسی می دانیم. شک و شبهه وارد کردن به این که این شعر از آن شهریار نیست و خدشه وارد کردن به پاکدستی و انصاف و مروت شهریار چه مشکلی از ادبیات را حل می کند؟ البته این حرف ها بدین معنا نیست که اگر شهریار واقعا چنین کاری کرده ما محافظه کاری به خرج دهیم و به هر بهانه ای از گفتن حقیقت طفره برویم. خیر. مسئله این جاست که اصلا ادعای آقای محقق از بیخ و بن اشتباه است و اگر قرار باشد آن چیزی را که ایشان دستبرد ادبی می دانند محک و معیار قرار دهیم "حافظ شیرازی" را باید سرآمد سارقان ادبی در جهان بدانیم. نمی خواهم بحث ادبی کنم اما این که شاعری از شاعران عهد قاجار به نام "بنده تبریزی" بگوید:
علی ای سحاب رحمت همه مظهر خدایی
همه خلق ماسوی را به خدای رهنمایی
و شهریار بسراید:
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدارا
که به ماسوی فکندی همه سایه هما را
اسمش سرقت ادبی نیست. از آقای محقق خواهش می کنم اگر مستندات جدی در باره مدعای خود دارد آن را طرح کند و اگرنه بهتر است موضوع را همین جا تمام کند و سراغ مسائل جدی تری در ادبیات برود.
نظر شما