وزنه برداری قهرمانی جهان/میوه «کشمکش و لجبازی» وزنه برداری در لهستان روئید

محمدرضا آخوندی وروتسواف لهستان: تیم ملی وزنه برداری ایران در رقابتهای جهانی سال 2013 با شرایطی متفاوت تر از همیشه قدم به میدان رقابتها گذارد. وزنه برداران اصلی در ایران باقی ماندند و آنهایی که تا سال پیش نفرات دوم و سوم تیم ملی بودند، قدم به میدان بزرگ جهانی گذاردند. نتیجه هم حداقل در چهار وزن نخست مشخص بوده و این شده که بسیاری از علاقه مندان به وزنه برداری را متاثر کرده و این سئوال را در اذهان متبادر کرده که آیا هیچ راهی برای حضور وزنه برداران در تیم ملی نبود؟ آیا حسین رضازاده به جای ایستادن در یک طرف ماجرا، نباید میانجگری پیشه می کرد؟ و از همه مهمتر آیا در این ورزش با این همه تشکیلات عریض و طویل، یک بزرگتر و مدیر بالادستی نبود که به این ماجرا فیصله دهد؟
به هر حال در پنجمین شب از رقابتهای جهانی وزنه برداری، یک نتیجه دور از ذهن برای تیم ملی ایران رقم خورد. رسول تقیان به عنوان یکی از بااستعدادترین وزنه برداران کشورمان که حتی مدعی شکستن رکورد دنیا نیز شده بود، در شبی بی فروغ به عنوان چهارمی دست پیدا کرد. این البته نه از بی استعدادی او بود، چراکه این وزنه بردار 77 کیلوگرمی ایران همین چند ماه پیش در رقابتهای قهرمانی آسیا با رکورد مجموع 366 کیلوگرم قهرمان آسیا شده بود، اما او در شب رقابتش 12 کیلوگرم با رقابت آسیایی فاضله داشت که این مسئله نیز علامت سئوال بزرگی از این وزنه بردار در ذهنها ایجاد کرد. اینکه چرا باید یک قهرمان بین دو مسابقه اینقدر تفاوت داشته باشد و نقش مربی برای کنترل این وضعیت چیست؟ آیا مربیان در پیک تقیان اشتباه کرده بودند یا اینکه موضوع دیگری در میان بود؟
نکته قابل تامل تر در رقابتهای دسته 77 کیلوگرم این بود که وزنه بردار کره شمالی که در رقابتهای قهرمانی آسیا به مدال برنز رسیده بود، در این رقابتها به نایب قهرمانی دست یافت و وزنه بردار ازبکستانی که در آسیایی پنجم شده بود، جایگاه سوم را به خود اختصاص داد. این موارد نیز بر تاسف ما در این رابطه افزود.
در سایر اوزان نیز تیم ملی ایران عملکرد چشمگیری نداشت، چراکه مجید عسکری در 62 کیلوگرم از مجموع شش حرکت دو حرکت را انجام داد و هفتم شد. سجاد بهروزی هم در 69 کیلوگرم از مجموع شش حرکت دو وزنه را با موفقیت بالای سر برد و دهم شد. البته شاید تا به اینجای کار بهترین عملکرد از آن جابر بهروزی بود که با عملکردی در حد خودش، در جایگاه پنجم جهان ایستاد.
در میان چهار وزنه بردار دیگر باقی مانده نیز، تنها شانس مدال ایران در فوق سنگین از آن بهادر مولایی است و سه وزنه بردار دیگر تنها برای کسب امتیاز تیمی به روی تخته خواهند رفت. البته در رقابتهای سال جاری که جنبه کسب سهمیه المپیک ندارد، رده بندی امتیازی چندان محلی از اعراب نخواهد داشت.
اما بهادر مولایی، وزنه بردار جوانی که نخستین حضور خود در رقابتهای جهانی بزرگسالان را سپری می کند، در صورتی که روزروزش باشد و بتواند به رکوردهای تمرینی برسد، باید بر روی مدال او نیز حساب کرد. امیدواریم این اتفاق صورت گیر و تیم ایران بدون مدال به کشورمان بازنگردد.

251 41