دو روحانی و دو خاتمی :دو جبهه و دو گرایش

نماز جمعه دیروز و انتقاد صریح آقای بزرگوار جناب حمید روحانی و انتقاد ضمنی استاد فرزانه حضرت آیت الله احمد خاتمی به حسن روحانی از یک سو و دفاع اخیر ریسس جمهور محمد خاتمی و رییس جمهور حسن روحانی از تحرکات دولت یازدهم و بر ملا ساختن تلاش های جناح مقابل برای جداسازی عقبه ی حامی دولت روحانی از ایشان؛ سیگنال معناداری است که نباید از دیدگان تحلیل گران سیاسی و دانشجویان علوم سیاسی پنهان بماند.
این در حالی است که فعال شدن دوباره ی جامعه ی مداحان اهل بیت "ع"، را نیز نباید در این ارتباط نادیده بیانگاریم. این بسیار ارزشی و اصول گرایانه است که در روز عرفه؛ مداح شهیر و ارزش گرا و بزرگواری؛ همه ی این ها را در یک کفه ترازو بگذارد و در برابر خدا و خلق خدا بی مهابا مرگ نزدیکترین یار در قید حیات امام خمینی "ره"، را از خداوند منان بخواهد و هیج کس چیزی نگوید !!!!!!و در همین حال در روز غدیر خم نیز واقعه ای دیگر رخ دهد و رییس بزرگوار و پر عزت و عظمت قوه قضاییه برای تحلیل آن تمام قد به میدان آید.
به عنوان یک سیاست دان بر این باورم که بار دیگر آزمایشگاه علوم سیاسی در جامعه ملی ما فعال تر و عمومی تر شده است؛ و آزمایش الهی دیگری در برابر مدعیان اصول وارزش های دینی و مردم سالاری دینی به وجود آمده است. در این روزها است که بار دیگر می توان دریافت چه کسانی درد دین و ارزش های دینی دارند؟ یا به نام دین و ارزش های دینی منافع سیاسی خود را دنبال می کنند و تنها دین و ارزش های برخاسته از آن را دستاویزی برای به میدان آوردن توده های مردمی بر علیه دولت منتخب حاکم قرار داده اند؟ از سوی دیگر می توان دید چگونه آنانی که مردم سالاری را فریاد می زنند و حقوق مردم را در قالب تحرکات دین باورانه و توکل الهی دنبال می نمایند تا چه اندازه به عهد خود با مردم پایبندند و در برابر انحراف های وارد بر دین و باورهای دینی برای حفظ مردم سالاری دینی وارد عمل می شوند
به عنوان یک آینده پژوه سیاسی می گویم: پاراگراف بالا اگر چه پرسش های مهمی را دنبال می کند؛ ولی دردرون خود واقعیت تلخی را نشان می دهد که برای تمام کسانی که مدعی دفاع از آینده ی انقلاب اسلامی؛ نظام جمهوری اسلامی ایران و حتا آینده ی این مرزو بوم اهورایی هستند از اهمیت حیاتی برخوردار است. این رودرویی های جناح محورانه ی مردم آزارانه به سرعت در حال تبدیل شدن به عاملی برای واگرایی مردم و در نهایت جبهه بندی عملیاتی در درون جامعه ملی به دو جبهه ی مجزا با رویکردی تقابلی است.
در گذشته ی زمان مرزبندی به نسبت آشکاری میان طرفداران جمهوریت و اسلامیت نظام به وجود آمده است. جدای آنکه هر یک به دلایلی به نفی با هم بودن این دو یعنی اسلامیت و جمهوریت نمی پردازند؛ و با تاکید بر یکی دیگری را در حاشیه ی اولی مطرح می سازند؛ اما، همه به خوبی واقفند که این دو نگرش با یکدیگر بسیار متفاوتند.
در حال زمان سیگنال های ضعیف و پیشران هایی دیده می شود که نشان می دهد جبهه بندی جدید ی نیز در تشدید جبهه ی نخست در حال بروز و ظهور است و آن جبهه ی انقلاب اسلامی و هواداران آن با جبهه ی نظام جمهوری اسلامی و طرفداران آن است. به بیان دیگر هم اکنون به نظر می رسد با برجسته شدن آراء حضرت امام خمینی "ره"، از سوی خانواده ی محترم ایشان؛ و یاران نزدیک به آن امام راحل؛ که به نوعی دوری از معیارهای مطرح شده از سوی ایشان را در روند مدیریتی نظام جمهوری اسلامی؛ آشکار می سازد؛ جبهه ی انقلاب اسلامی با تفسیر کلاسیک آن در متون به جای مانده از معمار انقلاب اسلامی و تطبیق دادن عملکردهای دهه های گذشته و حال با آن در حال شکل گیری است. در همین حال در جبهه ی روبرو نیز تلاش می شود که با نقد عملکرد مخالفان در قالب های پذیرفته شده ی نظام جمهوری اسلامی و در دست داشتن پرچم دفاع از ولایت فقیه و اصول و ارزش های دینی با محوریت حفظ نظام اسلامی از گزند انحرافات احتمالی وارد عمل شود. این گروه؛ دسته ی نخست را منحرف و وابسته به غرب می خوانند و گروه دیگر، این دسته را متحجر و فاقد توانایی سیاسی و به پیروی از آن بازی خوردگان سناریو های استعماری برای انحراف دادن در انقلاب اسلامی می دانند.
خطر این دو نوع گرایش و رودرویی آن در زمانی که دولت و گرایش های حکومتی کاملا یکسان هستند کمتر است. به عنوان نمونه در زمان دولت دهم با وجود قهر 12 روزه و عدم تبعیت دولت از فرمان های مجلس و حتا فرمان های حکومتی؛ به دلیل هم ریشگی جناحی، این خطر کمتر بود. طرفداران انقلاب اسلامی با باز تعریف آن در قالب دفاع از نظام جمهوری اسلامی؛ در زمان دولت احمدی نژاد دفاع از دولت را به عنوان برگزیده ی ملت حتا در زمان هایی که آشکارا دولت با خواست های مقام عظمای ولایت زاویه داشت؛ جزء وظایف ارزشی خود می دانستند و هر گونه نقدی از سوی حامیان نگرش رودرو از دولت احمدی نژاد را بر نمی تابیدند. هنوز هم با رفتن رییس جمهور احمدی نژاد در پی دفاع از وی هستند و تریبون های رسمی؛ در اختیار طرفداران وی است. این در حالی است که رییس جمهور خاتمی یا رییس جمهور هاشمی و طرفداران آن ها هنوز هم فرصت نیافته اند از همان تربیون ها به حمایت خود و ارائه دلایل شان از این تریبون ها نایل آیند. اگر نیک به یاد داشته باشیم در دوران رییس جمهور خاتمی بود که میزان تورم تا مرزهای نزدیک به یک رقمی شدن پیش آمد ولی هیچگاه این دستاورد اقتصادی به همراه دستاوردهای دیگر در بوق دمیده نشد.
این در حالی است که باید قبول نماییم، نیروی رقیب نیز تمام توان خود را به خرج داده است تا از پایگاه های موجود خود در درون جامعه ملی و رسانه های هرچند محدود خویش در نقد و گاه نفی طرف مقابل بهره برد. این گروه با در دیداشت اهمیت افکار عمومی و قضاوت مردمی بیش از گروه دیگر حرمت قدرت رقیب را هرچند شده به اجبار، پاس داشته است.
در اینجا است که جغرافیای عمل و اقدام هر کدام بر ضد دیگری می تواند توده های مردمی را بر علیه هردوی آن ها بشوراند. اگر بدون احترام به مردم و ارزش های مردمی تریبون های حکومتی در اختیار یک جناح برای نقد و نفی دیگری قرار گیرد؛ مردم نسبت به آن ها واگرایی خواهند داشت و به همین نسبت اگر دیگری نیز از رسانه های خویش نقد منصفانه و دفاع معقولانه از نگرش خود را در دستور کار قرار ندهد به همان نسبت شاهد واگرایی مردم خواهد بود. تجربه ی 2 و 24 خرداد از یک سو و 3 تیر 22 خرداد؛ در پیش روی هردو است.
نکته ی دیگر آنکه با شکل گیری دولت هایی چون دولت هفتم و هشتم، و دولت یازدهم که دارای دیدگاه های تعریف شده یی در ساحت سیاسی هستند؛ سطح خطرآفرینی این اختلاف زیاد می شود. دستگاه ها و تریبون های حکومتی در اکثر مواقع در اختیار جناح موسوم به راست اصول گرا بوده است؛ و تریبون های غیر رسمی و در زمان روی کار آمدن دولت هایی جون رییس جمهور خاتمی تا حدودی تریبون های دولتی در دست نیروهای موسوم به چپِ اصلاح گرا قرار داشته است. در حال نیز؛ اگر لشگر کشی سخنرانی های جناحی و مذهبی از تریبون های رسمی حکومتی بر علیه دولت شکل جدی تری به خود بگیرد و مانند زمانی که حضرت دکتر الهام بزرگوار بر علیه دولت خاتمی به میدان نماز جمعه آمدند؛ جناب حمید روحانی به میدان آیند و بر علیه دولت روحانی بی مهابا سخن بگویند شاهد شکاف بیشتری در پیچ خطرناک گذار مردم ایران از فصل انتظار انقلابی به فصل انعکاس انقلابی؛ در آینده ی انقلاب و مولود آن؛ نظام جمهوری اسلامی خواهیم بود.
این شکاف اگر چه رودرویی دو روحانی و دو خاتمی را در ظاهر نشان می دهد ولی در باطن می تواند به زلزله ای با ریشتر بالا تبدیل شود که در روی گسل ناشی از فشارهای منطقه ای و بین المللی قرار دارد. آقایان حمید خان و حسن جان هردو از همه جهت روحانی اید. از ما گفتن خطرناک است خطرناک!!!!
جالب است کسی در پی آن نیست که برنامه ریز کیست؟؟ آن حمید روحانی که سال ها است در موزه ی انقلاب اسلامی بوده است؛ از موزه بیرون می آید و به عنوان پژوهشگر انقلاب اسلامی در نماز جمعه خطابه ی پر ابهتی را بر علیه این حسن روحانی می خواند. این حسن که سال ها است در پس پرده بازیگر مهمی بوده است؛ و اکنون در روی صحنه بازیگر دوم نظام محسوب می شود به میدان حل مسایل پیجیده ای می آید که حال دیگر دوست و دشمن به ابعاد خطرناک آن آشنا هستند؛ در اوج نیاز به پشتیبانی ملی برای عبور از پیچ خطرناک انقلاب؛ از سوی تریبون های تعریف شده مورد نقد های نزدیک به نفی قرار می گیرد.
همه می دانیم که این حمید که دیگر نمی تواند حمد اکثریت مردمی مورد نیاز نظام را به خود جلب کند. این حسن نیز که با لطف آرای مردمی به میدان آمده است اگر با ناسزاها و کار شکنی های حمید جان های عزیزمان؛ آبرو ازدست بدهد، دیگر اکبرها ومحمد تقی ها هم نخواهند توانست چندان کاری به پیش برند آن زمان به نفع چه کسی خواهد بود؟؟؟ آیا انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی برنده خواهند بود شما چه فکر می کنید برنامه ریز این صحنه کیست؟؟؟؟؟؟؟تا قبر آآآآآآآآ ما که نمی دانیم.