در مراسم رونمایی از کتاب «1970 روز در شماره شش ژان بارت» نوشته حجتالله ایوبی علاوه بر او، دکتر حسامالدین آشنا، رضا میرکریمی، رخشان بنیاعتماد، فرشته طاهرپور، علی مرادخانی، دکتر یونس شکرخواه و سیفالله صمدیان سخنرانی کردند. در ادامه گزیده ای از اظهارات عنوان شده در این مراسم را به نقل از ایسنا می خوانید:
حجتالله ایوبی در ابتدای این مراسم اظهار کرد: آن روزهایی که گرم فعالیت در فرانسه بودم و تلاش میکردم هنر و فرهنگ این کشور را در سرزمینی که مردمش هنر را میفهمند معرفی کنم، یادداشتهای روزانهای را از کارهایم برمیداشتم؛ اما هیچوقت فکر نمیکردم که این یادداشتها ارزش چاپ کردن داشته باشد. وی ادامه داد: یکی از نگرانیهای من از چاپ این خاطرات این بود که همیشه در کتابهای خاطرهنویسی، نقش نویسنده بسیار پررنگ است؛ اما من میخواستم هنر و فرهنگ ایران در این کتاب پررنگ باشد نه «حجتالله ایوبی». به همین دلیل هم وقتی متن را تایپ کردم، بارها واژهی «من» و ضمیر متصل «م» را جستوجو و هربار تلاش کردم آنها را حتما حذف کنم.
رییس سازمان سینمایی کشور سپس با اشاره به اینکه دنیا حاضر است مستعمره فرهنگی ایران باشد بیان کرد: شاید این اثر نشان دهد که جهان حاضر است با کمال میل مستعمره فرهنگی ایران باشد. جهان، فرهنگ ایران را دوست دارد و ما میبینیم هر جا از فرهنگ ایران سخن به میان میآید همهی درها روی آن باز میشود. متأسفانه ما عادت داریم کارهای نکرده و جاهای نرفته را به رخ بکشیم، اما اگر در جهت اشاعه فرهنگ و هنر بجنگیم میبینیم که مردم دنیا عطش فرهنگ ایران را دارند.
ایوبی با اشاره به اینکه این کتاب میتواند برای رایزنان فرهنگی مفید واقع شود ادامه داد: در لابهلای سطور این کتاب، خیلی چیزهاست که نتوانستم به آنها اشاره کنم. پست نمایندگی فرهنگی فرصت بسیار خوبی برای مسوولان است که با زبان فرهنگ و هنر بتوانند جاذبههای سرزمین ایران را به مردم دنیا نشان دهند.
آشنا: ایوبی متهم ردیف اول است
دکتر حسامالدین آشنا، مشاور رسانهای رییسجمهور هم در این مراسم اظهار کرد: معتقدم فعالیت رایزن فرهنگی سه وجه دارد؛ وجه رایزنانه، وجه سیاستمدارانه و وجه روشنفکرانه. تعریفی که آقای ایوبی از رایزن فرهنگی در کتابش ارائه میکند به معنای یک ارتباط دهنده بین فرهنگی است که با بسیاری از تعاریف معمول متفاوت است.
او بیان کرد: کسی میتواند یک ارتباط دهنده بین فرهنگی باشد که نسبت به فرهنگ مبدأ و مقصد شناخت داشته باشد. علاوه بر این، او باید نسبت به فرهنگ مبدأ عشق و نسبت به فرهنگ مقصد احترام قائل باشد و آقای ایوبی چنین ویژگیهایی را داشت. او محصول یک مکتب فرهنگی است که در دانشگاه امام صادق (ع) پرورش یافت و این همان مکتبی است که اسلام اعتدالی، رحمانی، عقلانی و اخلاقی را ترویج کرده است.
این کارشناس فرهنگی در ادامه با اشاره به فعالیتهایی که ایوبی در مسوولیت رایزنی فرهنگی ایران در فرانسه انجام داده بود گفت: به نظرم سوال مهمی است که چرا بسیاری از رایزنان فرهنگی ما نتوانستهاند مانند او فعالیت کنند؛ احتمالا پاسخ، این است که این مدیران یا ایران، یا اسلام و یا فرهنگ مقصد را نشناختهاند. آقای ایوبی در مدت فعالیتش کشف کرد که مشترکات در امور فطری انسانی نهفته است و این کشف بزرگ، راه مهم ورود به هر فرهنگی است. او کارش را با زبان ادب، هنر، اخلاق و انسانیت شروع کرد که همه آن را میفهمند و همین باعث شد که راه را باز کند؛ اما آیا این راه باز ماند؟ معتقدم که خیر.
او سپس با اشاره به ایرادهایی که کار دقیق فرهنگی بهدنبال دارد بیان کرد: کار دقیق و کارشناسیشدهی ایوبی در رایزنی فرهنگی در فرانسه باعث شد که او متهم ردیف اول در تهران باشد، آن هم به جرم اینکه رایزن کارهای بنیادین نیست، بلکه رایزن کارهای نمایشی است!
آشنا ادامه داد: متأسفم که اینجا بگویم من خجالت کشیدم وقتی که ماه گذشته در همان ساختمان کوچک رایزنی ایران در فرانسه حضور پیدا کردم و هیچکدام از آن چیزهایی را که آقای ایوبی در کتابش نوشته است در آنجا ندیدم. در واقع، با ساختمانی خاکگرفته مواجه شدم که درگیر کارهای بنیادین است و مراجعهکنندهای ندارد.
طائرپور خطاب به رییس سازمان سینمایی گفت: یقین داریم نگاه جهانی شما به هنر ایرانی میتواند کمک کند که دید سینمای ایران بیش از این محدود نشود. امیدوارم همانطور که امروز حالمان بهتر است، کارها و آثارمان هم از کیفیت بهتری برخوردار باشد.
میرکریمی: ایوبی از میان میدان مین، یک معبر باز کرد
سیدرضا میرکریمی نیز که از دوستان حجتالله ایوبی است، گفت: آشنایی من با آقای ایوبی به 12 - 13 سال پیش بازمیگردد و مربوط به زمانی است که در میان سفرهایم قرار شد برای نمایش فیلم «کودک و سرباز» به پاریس بروم.
این کارگردان سینما همراهی و اقدامات ایوبی را در پاریس باعث شگفتیاش دانست و ادامه داد: آقای ایوبی همهی واژههای «من» را از کتاب درآورد و به نظرم، این لحن فروتنانهی ایشان، از آن کارهایی که در فرانسه انجام میداد به نوعی کاسته است؛ اما اینجا باید بگویم که حتی بسیاری از سیاستمداران ما هم برای ارتباط گرفتن با مسوولان فرانسوی، دست به دامن او میشدند، چون آقای ایوبی اعتبار و آبرویی در فرانسه برای خود کسب کرده بود.
او در بخش دیگری از سخنانش با ابراز خرسندی از پذیرش مسوولیت سازمان سینمایی از سوی ایوبی، بیان کرد: زمانی که آقای ایوبی برای مشورت دربارهی پذیرفتن مسوولیت سازمان سینمایی با من تماس گرفت، گفتم که شما را برای وزارت پیشنهاد داده بودم و البته نگران آبرو و شخصیت علمی ایشان بودم، چراکه سینما دستخوش حواشی بسیار زیادی بود؛ اما در این مدت دیدیم که اتفاقات بسیار خوبی در سینما افتاده است و میتوان گفت، کسی که صادقانه و علمی به یک مقوله نگاه کند میتواند خیلی راحت در دلها جا باز کند و برنامههایش را پیش ببرد.
کارگردان فیلم سینمایی «خیلی دور خیلی نزدیک» درباره حضور ایوبی در سازمان سینمایی نیز معتقد است: آقای ایوبی توانست از یک میدان مین که قبلیها برایش گذاشته بودند، معبری باز کند و به همین دلیل میگویم که قطعا میتواند در ادامهی راه، برنامههای بلندمدت خود را اجرا کند.
این تهیهکننده و کارگردان سینما دربارهی کتاب «1970 روز در شماره شش ژان بارت» معتقد است: این کتاب بهعنوان یک درسآموز میتواند نشان دهد که با امکانات بسیار اندک میتوان چه کارهای بزرگی انجام داد. ایوبی یک ساختمان کوچک خاکگرفته را به یک مرکز فرهنگی نمونه در فرانسه تبدیل کرد. امیدوارم کارهای او در نقش رایزن فرهنگی سرمشق رایزنهای فرهنگی دیگر قرار گیرد.
بنیاعتماد: بهعنوان یک فیلمساز قد کشیدم
در ادامه این مراسم، رخشان بنیاعتماد نیز اظهار کرد: بدون هیچ تعارفی باید بگویم وقتی در کشورهای مختلف برنامه داشتم، ترجیح میدادم رایزن فرهنگی ایران در آنها حضور پیدا نکند چراکه اولا بسیاری از آنها اطلاع کافی از ماجرا نداشتند و ثانیا بیشتر در مراسم بهعنوان بازرسانی حضور پیدا میکردند که زیر نگاه عیبیابشان باید دنبال جوابهایی میگشتیم که بعدا به آنها نیاز بود. ضمن آنکه من همیشه دوست داشتم بهعنوان یک سینماگر مستقل شناخته شوم.
کارگردان فیلم «قصهها» ادامه داد: زمانی که برای نمایش یکی از فیلمهایم به فرانسه رفته بودم، نمیدانستم که این برنامهریزی توسط رایزنی فرهنگی ایران در این کشور انجام شده و وقتی متوجه این موضوع شدم، بسیار عصبانی شدم و موضع گرفتم، چون تجربیات تلخی در این زمینه داشتم؛ اما وقتی با آقای ایوبی دیدار کردم و در چند مهمانی ساده که او ترتیب داده بود، حضور یافتم متوجه شدم که موضوع به شکل دیگری است. واقعا در آن دیدارها و مهمانیها باورم نمیشد بعضی از هنرمندانی را ببینم که اصلا انتظار دیدنشان را در کنار یک مسوول دولتی نداشتم و باید بگویم برای اولینبار بهعنوان یک فیلمساز ایرانی، قد کشیدم.
او گفت: بهعنوان یک فیلمساز بسیار خوشحالم که آقای ایوبی در مقام مدیریت یکی از بخشهای بسیار اثرگذار فرهنگی این کشور، آن هم در شرایط بسیار سخت حضور یافته است.
بنیاعتماد کتاب «1970 روز در شماره شش ژان بارت» را یک اثر جریانساز دانست و در اینباره توضیح داد: ما ایرانیها بهلحاظ تاریخی و ویژگیهای فرهنگی، در حفظ محدوده خصوصی خودمان خیلی حساس هستیم. به همین دلیل، خاطرهنویسی هم بسیار کم انجام میدهیم. فکر میکنم در چنین فضایی، شهامت انتشار یادداشتهای روزانه نیز میتواند بسیار مهم باشد. به همین دلیل میگویم بهجز بحث محتوا و کیفیت کتاب «1970 روز در شماره شش ژان بارت» این اثر جریانساز و حائز اهمیت است.
این کارگردان سینما در پایان اضافه کرد: این کتاب میتواند بهعنوان یک سرمشق و الگو برای افراد و مسوولانی باشد که افتخارشان بازگرداندن بودجهی دستنخورده در پایان دورهشان به خزانه است!
در مراسم رونمایی از کتاب «1970 روز در شماره شش ژان بارت» که در نشر ثالث برگزار شد، امیرحسین شریفی، پرویز پرستویی، احمد امینی، جهانگیر کوثری، امیر اثباتی، توفیق سبحانی، مینو فرشچی، محمد رسولاف، رسول صادقی، سفیر افغانستان در ایران و ... حضور داشتند.
می توانید بخش هایی از کتاب ایوبی را اینجـــــا مطالعه کنید.
6060
نظر شما