رضا یزدانی: مسئولان، دوپینگ در لیگ کشتی را جدی بگیرند / افسرده شده‌ام، چون نمی‌توانم تمرین کنم

محمد کاظمی / اینکه می گویند کشتی در خون مردم جویبار و سوادکوه است، اصلا اغراق نیست اما عجیب است که کسی اصلیت سوادکوهی داشته و متولد جویبار باشد اما علاقه ای به کشتی نداشته باشد. رضا یزدانی می گوید اصلا کشتی را دوست نداشت ولی وقتی با اصرار دایی اش به تمرین کشتی رفت، در همان جلسه اول که عصبانیت مربی اش را دید از تشک فراری شد و دو سال در حوالی سالن کشتی آفتابی نشد اما رفته رفته علاقه به سر شاخ شدن و زیر گرفتن در وجودش جوانه زد تا اینکه دو بار قهرمان جهان شد.

* رضا یزدانی، متولد سوم شهریور 1363. خودت را کامل معرفی می‌کنی.

اصالتا سوادکوهی هستم و در شهرستان جویبار به دنیا آمده ام. کشتی را از 12 سالگی شروع کردم زیر نظر مربی خوبم، حاج محمود اسماعیل پور در باشگاه شهید فقیهی جویبار. پدرم خیلی علاقمند بود به کشتی اما خودم نه و به طور اتفاقی زمانی که کلاس سوم ابتدایی یودم همراه دایی ام، که خودش کشتی می گرفت، به باشگاه رفتم و حاج محمود در یک جایی که بچه ها اشتباه می کردند آنها را تنبیه می کرد. همین مسئله باعث شدم من بترسم و دیگر به محل تمرین نروم. البته با همان یک جلسه تمرین حاج محمود از عملکرد من خوشش آمد و پرس و جو کرد که من کی هستم که دایی ام گفته بود خواهرزاده من است و حاج محمود تاکید داشت این بچه استیلش به کشتی می خورد و یک چیزی می شود و او را بیاورید که دایی ام گفت با پدرش صحبت می کنم. خلاصه بازگشت دوباره من به تشک کشتی بیش از دو سال طول کشید و حدود 12 سالگی دوباره تمرین را شروع کردم و با تشویق های پدرم، پدر بزرگم و دایی هایم کم کم علاقمند شدم به کشتی. در چندین مسابقه آموزشگاهی و پایه به قهرمانی رسیدم تا اینکه پدرم فوت کرد و شرایط برای من عوض شد و کمی از کشتی فاصله گرفتم. پس از مدتی با تشویق های خانواده ام و مربیانم دوباره به تشک کشتی بازگشتم و با جدیت شروع کردم و همان سال به عضویت تیم ملی جوانان در آمدم و در مسابقات آلماتی قزاقستان سوم شدم. پس از آن به بزرگسالان آمدم و پس از یکسال در وزن 84 کیلوگرم به عضویت تیم ملی در آمدم و در رقابت های جهانی سال 2006 به مدال برنز رسیدم.

سال بعد هم مدالم را تکرار کردم ولی در المپیک پکن ناکام ماندم. پس از آن مشکلاتی به وجود آمد که یکی، دو سالی که می توانستم مدال بگیرم، از دستیابی به آن باز ماندم و در معیت تیم ملی نبودم که البته نمی خواهم درباره آن حرف بزنم.

در بازگشت دوباره به تیم ملی به وزن 96 کیلوگرم رفتم و در بازی های آسیایی اول شدم و در جام جهانی هم همراه تیم ملی دوم شدیم. در 2011 در استانبول ترکیه در وزن 96 کیلوگرم قهرمان جهان شدم. در المپیک 2012 لندن هم تجربه ناکامی 2008 را داشته و قصد جبران داشتم ولی قبل از مسابقات رباط صلیبی ام پاره شد که با این حال عبدالسلام گادیسوف، جدی ترین رقیبم در مسابقات، را شکست دادم و سپس از سد موسی اف قرقیز گذشتم و ثابت کردم به چیزی جز طلای المپیک فکر نمی کنم و دور از دسترسم هم نبود اما یک آسیب دیدگی باعث شد من با آن شرایط تشک را ترک کنم و دست حریفم بالا برود و شرمنده مردمم شوم. مسئولین که همیشه بی توجه بودند به کار بچه ها و پس از المپیک که رباطم پاره شد که بی توجهی بیشتر شد. جایی که مدال می گرفتیم توجهی نمی شد و حالا که اینجا مدالی هم نگرفتم که مشخص است چه رفتاری داشتند. اما تشویق دوباره همه کسانی که به گردن من حق داشتند و مردم عزیز کشورمان که واقعا حال ورزشکارانشان را خوب می فهمند و درک می کنند باعث شد که من دوباره بعد از عمل جراحی و 10 ماه پس از المپیک تمریناتم را از سر بگیرم. وقتی به انتخابی تیم ملی نرسیدم، کادر فنی یک انتخابی درون اردویی برای من گذاشتند که خدا را شکر در آن شرکت کردم و توانستم دوباره در معیت تیم ملی قرار بگیرم و در مسابقات جهانی 2013 مجارستان روی تشک بروم و قهرمان جهان شوم.

البته همه برنامه های من به المپیک 2016 برزیل معطوف است ولی چند مسابقه جهانی و آسیایی نیز پیش رو دارم که باید در آنها نیز موفق ظاهر شوم تا بتوانم برای المپیک شرایط بدنی ام را به گونه ای برسانم که از شرمندگی مردم و همه کسانی که برایم زحمت کشیده اند خارج شوم.

* برادران تان کشتی می گیرند؟

سه برادر دارم که همه ما خاک  تشک را خورده ایم ولی تنها برادر کوچکم جدی تر کشتی را دنبال می کند و اکنون هم در تیم خونه به خونه در کنار سایر بچه ها تمرین می کند.

* گفتی که اصلیتت سوادکوهی است، طی سال های اخیر این منطقه کشتی گیران زیادی به ورزش ایران معرفی کرد اما چند سالی است که قدرت کشتی استان و حتی کشور در دست جویبار افتاده. چرا کشتی اینقدر در سوادکوه و جویبار علاقه مند دارد؟

فکر می  کنم در این دو شهر شرایط بهتری وجود دارد اما بچه  های سوادکوه و جویبار به لحاظ ژنتیک هم قوی هستند و اگر  با جدیت این ورزش  را دنبال کنند خیلی  زود نتیجه می گیرند. البته در شهری مثل جویبار حتی مسئولین غیرورزشی هم برای موفقیت کشتی کار و تلاش می کنند. فرماندار، امام جمعه شهر، شهردار و همه مسئولین از  کشتی حمایت می کنند. در کنار این مسائل مربیانی خوبی هم مثل حاج محمود اسماعیل پور، حسین نقیبی و سایرین، کشتی ما مسئولی مثل حاج آقا قادری دارد که همه این ها دست به دست هم داده تا کشتی جویبار به قدرت اول استان و کشور بدل شود. جویبار سال گذشته 3 نماینده در المپیک داشت و امسال هم در مسابقات جهانی دارای 4 کشتی گیر بود که هیچ شهری در دنیا اینچنین نبود.

* با توجه به این همه علاقه چرا جویبار در لیگ برتر کشتی تیم ندارد؟

جویبار شهر کوچکی است و نتوانستیم اسپانسری که بتواند کشتی ما را ساپورت کند پیدا کنیم. این دلیلی نمی شود که کشتی گیران خوبی نداشته باشیم. همه چیز برای داشتن کشتی گیران خوب در جویبار مهیاست و به نظر من تنها به لحاظ امکانات کمبود داریم.

* تا اندازه ای با این حرفت موافقم. به شخصه فکر می کنم کشتی جویبار زمانی زنده شد که مهدی حاجی زاده توانست مدال طلای جهان را کسب کند و توجهات را به سمت جویبار جلب کرد. حالا مسئولانی که این همه علاقه دارند حتما متوجه هستند داشتن یک تیم می تواند انگیزه و علاقه جوانان و نوجوانان به کشتی را بیشتر کند. اگر مشکلات مالی سبب نداشتن یک تیم است، نمی توان یک تیم جوان روانه مسابقات کرد؟

داشتن تیم جوان لازم هست ولی باور کنید انتظارات مردم جویبار بسیار بالاست. شما تصور کنید یک تیم جوان از جویبار به لیگ کشتی برود و مثلا نتیجه نگیرد آنها راضی نخواهند شد. جویباری ها می گویند یا تیم ندهید یا اگر تیم می دهید باید نتیجه بگیرد.

به نظر من مهدی حاجی زاده باعث شد کشتی جویبار متحول شود و راه برای بچه های دیگر باز شود. اما مسئولین هم در این زمینه نقش مهمی داشتند که کشتی ما پیشرفت کند. در سوادکوه یکی مثل مهدی تقوی دو مدال طلای جهان دارد اما توجهی که باید و شاید از سوی مسئولین آنجا دیده نمی شود. این هم مهدی است، او هم مهدی بود. تقوی دو طلای جهان گرفت اما آینده ای در کشتی سوادکوه وجود ندارد ولی مهدی حاجی زاده یک طلا گرفت و کشتی جویبار این همه متحول شد که این  برمی گردد به همت عمومی مردم و مسئولین.

* اگر جویبار را از سایر شهرهای استان جدا کنیم وضعیت کشتی مازندران را چگونه می بینید؟

خوشبختانه مسئولینی که در راس کشتی مازندران هستند از جمله آقای ثمربخش و حاج سلمان قادری، لایق و کاربلد هستند و می توانند مثمرثمر باشند و کشتی استان را رو به جلو حرکت دهند. چیزی که مهم است حمایت های مالی است که باید بیشتر شود تا کشتی استان بیش از این رو به جلو حرکت  کند. این مسئولین مدیریت در کشتی را بلد هستند و خودشان خاک تشک خورده اند و با این شرایط کشتی استان می تواند آینده خوبی داشته باشد. البته  همانطوری که تاکید کردم منبع مالی بسیار مهم است و اگر نباشد، می  تواند اتفاقاتی رقم بزند که طی یکی، دو سال گذشته برای فدراسیون کشتی افتاد و با انبوهی  از بدهکاری ها مواجه  شد. ما حتی در اردوهایی که فدراسیون می گذاشت برای غذا به بیرون می رفتیم و برمی گشتیم و با این شرایط  سخت توانستیم تیم را به قهرمانی جهان برسانیم. جالب است که همه بچه ها از من گلایه می کردند به عنوان کاپیتان تیم چرا نگفتی مسئولین از ما حمایت نمی  کنند ولی شخصا معتقدم این مسائل آنقدر گفته شده که خودمان هم  خسته شدیم.

* به نظر تو چرا با همه حرف هایی که در رابطه با کشتی زده می شود و مثلا می گویند ورزش پهلوانی یا ورزش اول ایران است، توجهی به آن نمی  شود؟

واقعا دلیلش  را نمی  دانم و اگر می دانستم حتما پیگیری می کردم.

* ولی کشتی در زمان طالقانی مشکل مالی  نداشت، الان هم که همان کشتی است پس چرا امروز با این همه مشکل مواجه هستیم؟

با  این نظر شما که در زمان آقای طالقانی مشکل نداشتیم موافق هستم و معتقدم دلیل اصلی مشکلات ما این است که سرپرست فدراسیون برخلاف طالقانی اهل کشتی نبود و نمی  توانست ورزشکار را درک  کند. من اولین بار بود که اسم  آقای خطیب را شنیدم. شاید جای دیگر کار کرده باشد اما من او را نمی شناختم. من معتقدم هم آقای خطیب و هم آقای عباسی که وزیر ورزش بود مشکلات زیادی را برای ورزش به خصوص کشتی به وجود آوردند. آقای عباسی نمی دانست ورزش چیست و ورزشکاران چه دردی  می کشند. البته الان آقای عباسی  می گوید من پول زیادی برای کشتی دادم ولی آقای خطیب آنها را به ورزشکاران نداد. اما به نظر من در زمان حضور ایشان در وزارت ورزش نه تنها در فدراسیون کشتی بلکه در سایر فدراسیون ها نیز مشکلات زیادی به وجود آمد. حضور آقای خطیب هم این ضعف مدیریت را دوچندان کرد و بدهی زیادی برای فدراسیون فعلی به وجود آورد که گفته می شود حدود 10 میلیارد تومان است.

فکر می کنم این مشکلات گریبان کشتی گیران را می گیرد در حالی که ما اکنون قهرمان جهان هستیم و نه تنها می توانیم این موفقیت را تداوم ببخشیم بلکه این توانایی را داریم که بین خود و کشتی جهان فاصله بیندازیم. طی چند سال گذشته این مهم در کشتی روسیه به وجود آمده بود و آنها فاصله زیادی با سایر کشورهای جهان ایجاد کرده بودند که ما توانستیم این فاصله را از بین ببریم، البته برخی معتقدند کشتی روسیه افت کرده اما من برخلاف آنها می گویم این کشتی ماست که توانسته خلا موجود را برطرف کند و روسیه با سایر کشورهای جهان همان فاصله قبل را دارد و تنها ایران توانسته خود را به این کشور رسانده و حتی از آن پیشی بگیرد. باید مشکلات موجود را برطرف کنیم تا این موفقیت ها تداوم داشته باشد و ما هم بتوانیم با سایرین و از جمله روسیه فاصله بیندازیم.

* طی سال های گذشته فدراسیون کشتی بی مهری هایی نسبت به مربیان مازندرانی داشته و کمتر از آنها در ترکیب تیم های ملی استفاده می کند، شما به عنوان کاپیتان تیم ملی دلیل این بی مهری را در چه می بینید؟

سوالی است که جواب دادن آن برای من خیلی سخت است ولی فکر می کنم باید آن را هم به حساب ضعف مدیریت بگذاریم. ما بهترین مربیان سازنده را در مازندران داریم اما در سطح ملی کسان دیگری استفاده می شوند. خود من چندین بار به  این مساله اعتراض کرده ام اما گفته اند مربیان سازنده باید کار سازندگی انجام دهند و اگر اینها به تیم ملی بیایند دیگر کسی نیست که کار سازندگی انجام دهد. من حتی در المپیک از کادر فنی خواسته بودم مربی ام (محمود اسماعیل  پور) کنارم باشد زیرا ایشان در المپیک سه شاگرد داشت و شخصا خیلی دوست داشتم کنار من باشد که کمک کند اما نشد. امسال هم برای مسابقات جهانی این درخواست را دادم که خوشبختانه کادر فنی قبول کرد و ایشان در رقابت های بوداپست در کشتی هایی که من روی تشک می رفتم به همراه آقای خادم مرا کوچ می کردند که در موفقیت من خیلی تاثیر داشت. ان شاءا... از این پس شرایطی به وجود بیاید که به مربیان سازنده بیشتر بها بدهند.

* سوای حمید سوریان که چند سال مداوم قهرمان جهان و المپیک شد سایر کشتی گیران ما متاسفانه نمی توانند این روند را  ادامه دهند، به نظر  شما دلیل اصلی  این مساله چیست؟

من مشکل اصلی را از بی توجهی می بینم. کشتی گیری که قهرمان جهان و المپیک می شود یکسری انتظارات به حق از مسئولین دارد و وقتی مورد بی توجهی قرار می گیرد، نمی تواند این معضل را درون خود حل کند. البته حمید سوریان خدا را شکر دغدغه مالی ندارد و تمام فکر و ذکر خود را می تواند معطوف کشتی کند اما بقیه نه. به حمید سوریان مجوز آوردن پنج ماشین را دادند؛ به من دادند؟ نه. به مهدی تقوی دادند؟ نه. الان عزت ا... اکبری به من زنگ می  زند و می گوید کاری برای من  بکن. با مدال نقره او، ایران قهرمان جهان شد اما هیچ چیز به او ندادند. باورتان می شود؟ در خود جویبار حدود یک میلیون برای او جمع شد و مسئولین هم چند سکه دادند. دو، سه سکه هم استاندار داد ولی مسئولین دیگر هیچ کاری نکردند. همه این مسائل دست به دست هم می دهد تا کشتی گیران ما به خصوص شهرستانی ها انگیزه خود برای  تمرین مداوم و بیشتر را از دست بدهند.

* چرا پس با این شرایط آقای خادم اجازه نداد ملی پوشان در لیگ شرکت کنند تا لااقل پولی بگیرند؟ شما شخصا با این تصمیم موافق هستید؟

آقای خادم حتما فکر یکسری از مسائل را کرده که من نمی دانم اما با شرایط موجود با این تصمیم موافق نیستم. وقتی مسئولین به کشتی  گیران بی توجه هستند شرکت  در لیگ تنها منبع درآمد آنها محسوب می شود. اگر ورزشکار حرفه ای مورد حمایت مسئولین باشد دغدغه فکری نخواهد داشت و شرایط خوبی  به وجود می آید که پس از مسابقات جهانی مدتی به استراحت بپردازد. یک کشتی گیر وقتی قصد دارد به مسابقات جهانی یا المپیک برود حداقل هفت تا هشت ماه تمرین فشرده و درون اردویی انجام می دهد و این مساله فشار زیادی به او وارد می کند و لازم است که پس از این مسابقات مدتی استراحت کند تا با رفع خستگی مجددا بتواند خود را برای  مسابقات سال آینده آماده کند. من رضا یزدانی اگر قبلا در لیگ کشتی می گرفتم فقط برای این بود که دغدغه مالی داشتم و حتی با آمادگی صددرصد وارد  مسابقات لیگ نمی شدم که حتی همین عامل باعث آسیب دیدگی من شد و مدال طلای  المپیک را از دستم درآورد. من در لیگ با کشتی گیران ایرانی مشکلی نداشتم ولی در فینال وقتی به گادیسوف خوردم او را نمی شناختم و فکر می کردم با  همین آمادگی نسبی می توانم پیروز شوم اما در روی تشک فهمیدم کار سختی دارم و او حرف های زیادی برای گفتن دارد و می تواند یکی از مدعیان قهرمانی المپیک باشد. همین عامل باعث شد من دچار آسیب دیدگی شوم هر چند که در المپیک  هم گادیسوف در دیدار اول به من خورد و از دور رقابت ها حذف  شد.

الان شرایط عزت ا... اکبری با شرایط قبل از رقابت  های جهانی متفاوت است. او قبلا ساکش را می  گرفت و حتی پیاده تا سالن تمرین می آمد اما اکنون مردم به چشم دیگری به  او می نگرند. از سوی دیگر او هیچ  جایزه ای نگرفته و در لیگ  هم نتوانسته  کشتی بگیرد بنابراین با مشکلات  مالی مواجه است و همین  مساله دغدغه های او را زیاد کرده و اجازه نمی دهد تمام فکر و ذکرش معطوف به کشتی، تمرین و  تکرار موفقیت و کسب مدال جهانی باشد.

* شما فکر می کنید لیگ ما بازدهی لازم را برای  کشتی کشورمان دارد یا خیر؟

لیگ ما اگر بازدهی لازم را نداشته باشد کشتی گیران بزرگ کشورهای دیگر به اینجا نمی آیند. آنها حتی خیلی ها را واسطه می کنند تا به لیگ ایران بیایند.

* در دنیا تنها یکی، دو کشور است که لیگ کشتی دارد و طبیعی است که کشتی گیران خارجی برای حضور در لیگ ما سر و دست بشکنند. اولا به لحاظ مالی تامین می شوند و در ثانی در اینجا بدنشان به کشتی گیران ما می خورد و ضمن آشنایی با آنها، خودشان نیز آماده تر می شوند و در سر بزنگاه هایی مثل قهرمانی جهان و المپیک با استفاده از همین تجربیات و آمادگی کشتی گیران ما را شکست می دهند.

کشتی گیران ما هم می توانند استفاده کنند. وقتی یک قهرمان جهان به ایران می آید و کشتی گیر جوان ما با او روبرو می شود این یک پله ترقی برای کشتی گیر جوان ما محسوب می شود. در واقع وقتی جوان ما با یک قهرمان جهان یا یک کشتی گیر نامی روبرومی شود راه چند ساله را در یک چشم به هم زدن می رود. این خیلی برای کشتی گیر ما خوب است که تنش به تن یک قهرمان جهان بخورد. اگر کشتی ما به روسیه رسید و حتی پیشی گرفت بخش عظیم آن به خاطر همین لیگ و تلاش کشتی گیران و مربیان است وگرنه مسئولین ما یک صدم مسئولان کشورهای دیگر از ورزش حمایت نمی کنند. الان یک کشتی گیر آمریکایی بیشترین درآمد را دارد و مورد بیشترین ساپورت قرار می گیرد و بهترین امکانات را دارد. اما لیگ ما با حمایت اسپانسرهای شخصی شکل گرفته و مردم هم آن را دوست دارند و مانند یک درخت خودرو عمل می کند. این در حالی است که همیشه قبل از مسابقات مسئولین از کشتی انتظار دارند و می گویند کشتی باید فلان کند اما پس از رقابت ها سراغ کشتی و کشتی گیران نمی روند. همین جا به بچه ها می گویم تا بدانند که هیچ مسئولیتی در قبال مسئولین ندارند و اگر هم تلاش می کنند یا زحمت می کشند برای مردم است.

* اینکه تیم های ما می توانند سه کشتی گیر خارجی به خدمت بگیرند بیشتر ناشی از ضعف ما در برخی اوزان است یا اینکه صرفا جهت نتیجه گیری این کار صورت می گیرد؟

قطعا مدیران و سرمربیان تیم ها سعی می کنند بهترین نتیجه را بگیرند و در جایی که ضعف و خلا دارند از بهترین کشتی گیران خارجی استفاده می کنند. ممکن است یک تیم بهترین نماینده ایران را در یک وزن جذب کند و مابقی تیم ها برای رویارویی با آن مجبور هستند به سراغ کشتی گیر خارجی بروند.

* شما فکر می کنید در حال حاضر کشتی ما در چه اوزانی با ضعف مواجه است؟

فکر می کنم در حال حاضر در همه اوزان خوب هستیم و حتی در رقابت های جهانی امسال از هفت وزن ممکن صاحب پنج مدال شدیم. حتی مهدی تقوی و کمیل قاسمی که نتوانستند در این رقابت ها مدال بگیرند خود جزو مدال داران جهان و المپیک هستند و اسیر شرایط کشتی شده اند.

* تصور کنید به هر دلیلی رضا یزدانی مجبور شد کشتی را کنار بگذارد. آیا یک 96 کیلو قابل داریم که بتواند جای خالی او را پر کند؟

وزن 96 کیلو در کشتی جهان یک وزن خاص است و ستاره های زیادی در این وزن در جهان داریم. گازیم اوف که برای تیم آذربایجان کشتی می گیرد روسی الاصل است یا گوتشلیدزه که برای گرجستان کشتی می گیرد روسی الاصل است. تدیف و قربان اوف روسی الاصل هستند. همه اینها را در کنار گادیسوف قرار دهید تا متوجه شوید چه رقابت فشرده ای در 96 کیلوگرم وجود دارد. در این وزن همیشه روس ها قهرمان شده اند به جز دو سالی که من توانسته ام مدال طلا را بگیرم. این وزن برای روس ها خیلی مهم است زیرا هم سرعت اوزان پایین تر را دارد هم قدرت وزن 120 کیلو را. حتی جامی برگزار می شود که قهرمان قهرمانان در آن شرکت می کنند و همواره یک 96 کیلو در آن قهرمان می شود.

گاتسالوف نفر سوم 96 کیلوی روسیه بود و چون این تیم 120 کیلوی خوب نداشت در مسابقات جهانی از او در این وزن استفاده کردند که توانست مدال طلا را به خود اختصاص دهد. جالب اینجاست که بولتاکایف و گادیسوف در این وزن اول و دوم شده بودند که قرار بود گادیسوف به 120 کیلو برود اما او اعلام کرد می خواهد ازدواج کند و نمی خواهد کشتی بگیرد به همین دلیل روس ها گاتسالوف را به 120 کیلو فرستادند که توانست طلای جهان را به دست آورد. با میدان دادن به جوانان می توان پشتوانه خوبی برای تمام اوزان از جمله 96 کیلو به وجود آورد.

* آن زمانی که به کشتی علاقه مند شدی کدام کشتی گیر را الگوی خودت قرار دادی؟

در میان کشتی گیران ایرانی که افراد صاحب سبک زیادی داشتیم و همه آنها را دوست داشتم. از علیرضا حیدری و علیرضا رضایی بگیرید تا غلامرضا محمدی، علیرضا دبیر، رسول خادم، امیررضا خادم و... در میان کشتی گیران خارجی هم جان اسمیت آمریکایی بود که با اینکه هم دوره من نبود ولی مربیان کشتی های زیادی را از او به من نشان دادند. البته سبک کشتی جان اسمیت با من بسیار متفاوت است و برخلاف سایر کشتی گیران آمریکایی که با بدن کشتی می گیرند او با مغزش کشتی می گرفت.

* اولین میدانی که رفتی و حس کردی می توانی کشتی گیر خوبی شوی کجا بود؟

اولین بار در لیگ ایران که توانستم چند کشتی گیر صاحب نام را شکست دهم متوجه شدم می توانم به مدارج بالایی برسم البته حاج محمود اسماعیل پور از ابتدا معتقد بود من کشتی گیر خوبی خواهم شد و می توانم قهرمان جهان شوم. الان هم می گوید اگر حرف مرا گوش می کردی اکنون 10 مدال جهانی داشتی.

* امسال به طور ناگهانی سرمربی تیم خونه به خونه بابل شدی. به این دلیل بود که اجازه کشتی گرفتن نداشتی یا از قبل هم چنین تصمیمی گرفته بودی؟

من سال گذشته هم مدیر فنی تیم پرسپولیس جویبار در لیگ بودم. من قبلا یک سال در تیم خونه به خونه کشتی گرفته بودم و نسبت به این تیم یک دینی داشتم. آن سال به رغم پتانسیل خوبی که داشتیم عواملی دست به دست هم داد که نتوانستیم قهرمان شویم. من خیلی دوست داشتم به آقای حسن زاده که دلسوزانه و عاشقانه در خدمت کشتی است کمک کنم. او بیش از 20 کشتی گیر را جمع کرده و به آنها کمک می کند. ایشان از هر لحاظ به فکر تامین کشتی گیران است و من هم  وقتی پذیرفتم هدایت این تیم را بر عهده بگیرم تمام توان خود را گذاشته ام که بهترین نتیجه را برای خونه به خونه بگیرم. شخصا فکر می کردم می توانم کنار بچه ها به آنها کمک کنم. الان خدا را شکر شرایط تیم خوب است و خودمان را آماده می کنیم تا در نیمه نهایی و فینال با اینکه کار سختی پیش رویمان است ولی موفق باشیم.

* مربیگری باعث نمی‌شود که کشتی را کلا کنار بگذاری؟

باور کنید الان بیشترین دغدغه من این است که خودم نمی توانم تمرین کنم. کسی که مربی می شود همه فکر و ذکرش را برای مربیگری می گذارد اما من همچنان برای تمرین کردن دغدغه دارم. کار کردن به عنوان مربی بسیار سخت است و دغدغه هایی ایجاد می کند که نتوانم تمرین کنم و همین مساله مرا افسرده می کند. این دغدغه ها نشان می دهد که هنوز به فکر کشتی گرفتن هستم.

* خودت را تا چند سالگی کشتی گیر می بینی؟

اهداف و برنامه ریزی من تا المپیک 2016 برزیل است و همه هدفم این است که به امید خدا در آنجا مدال طلا را به دست آورم. باور کنید هدف من برای تصاحب مدال المپیک برای خودم نیست زیرا من زحمتم را کشیده ام. تنها انگیزه من برای رسیدن به این مدال خوشحالی دل مردم و همه کسانی است که برای من زحمت  کشیده  اند چون از من انتظار دارند و من موظف هستم انتظارات آنها را برآورده کنم.

* کشتی آزاد چند سالی تحت الشعاع کشتی فرنگی بود اما امسال آزادکاران توانستند با کسب 5 مدال خود را از زیر سایه کشتی فرنگی خارج کنند، دلیل اصلی این قضیه را در چه می بینی؟

قبل از پاسخ دادن به سوال شما جا دارد یک عذرخواهی داشته باشم چون با این حرف شما موافق نیستم که کشتی آزاد تحت الشعاع کشتی فرنگی بوده است. مردم ما کشتی آزاد را دوست دارند و کشتی فرنگی مال همان غربی ها و فرنگی ها است. کشتی فرنگی گستردگی کشتی آزاد را در هیچ کجای جهان ندارد و سال به سال نسبت به قبل نزول پیدا می کند. در ایران با حضور آقای بنا و سایر مربیان سازنده این رشته پیشرفت داشته ولی در سایر کشورهای جهان شاهد پسرفت کشتی فرنگی هستیم. کشتی گرفتن را به اسم کشتی آزاد می شناسند. کشتی اسمش رویش است یعنی کشتن اما اینکه پا را نگیر، دست را نگیر، از کمر به پایین را نگیر، اینکه دیگر اسمش کشتی نیست. کشتی یعنی کشتی آزاد و اصلا هم قابل قیاس با کشتی فرنگی نیست. کشتی فرنگی چون قبلا خیلی ضعیف بود الان پیشرفتش به چشم آمده ولی کشتی آزاد همیشه جزو مدعیان جهان محسوب می شد.

* به عنوان سرمربی تیم خونه به خونه چه برنامه ای دارید که حضور این تیم و همچنین آقای حسن زاده در عرصه کشتی تداوم داشته باشد و به یکی، دو سال محدود نشود؟

آقای حسن زاده شخصا به کشتی علاقه مندند و همین تیم داری در لیگ نشان از این علاقه است. من نیز سعی می کنم نتیجه لازم را بگیرم تا ایشان رضایت داشته باشند. اما به نظر من لیگ باید یک خروجی داشته باشد. اینکه تیمی که قهرمان شد، برود تا سال بعد نمی شود. حداقل کاری که فدراسیون می تواند برای لیگ انجام دهد این است که قهرمان این رقابت ها را به مسابقات جام جهانی  اعزام کند. اگر این اتفاق بیفتد هم استقبال بیشتری از لیگ می شود و هم اسپانسرهای زیادی می آیند. مطمئن باشید اگر این اتفاق بیفتد لیگ مان رونق می گیرد و تیم های بیشتری در آن شرکت می کنند که در نهایت به نفع کشتی کشور خواهد بود.

* برنامه ای دارید که در سطح نوجوانان و جوانان تیم داری کنید یا اکنون فقط تمرکزتان معطوف به تیم بزرگسالان است؟

امسال که تا پایان لیگ فکر و ذکرمان معطوف به آماده سازی تیم بزرگسالان است تا به چیزی که حق مان است، برسیم. ما دیدارهای سختی با استیل آذین و ثامن الحجج سبزوار داریم و همه هدفمان این است که قهرمان لیگ شویم. تمام سعی خود را می کنم که به قهرمانی لیگ برسیم ولی خب همه چیز دست خداست. این نکته را باید تاکید کنم که خود حاج آقا حسن زاده اصرار دارند برخی جوانان را زیر نظر بگیریم تا برای رسیدن به بزرگسالان آماده شوند که اگر خدا بخواهد پس از قهرمانی در لیگ برتر این  مهم را نیز در دستور کار قرار می دهیم و برخی کشتی گیران جوان و حتی نوجوان را به خدمت می گیریم تا برای آینده تیم خونه به خونه موثر واقع شویم.

ما سعی کردیم شرایطی به وجود آوریم که حتی یک آکادمی کشتی بزنیم و از سطح نوجوانان فعالیت کنیم. برنامه ما این است که اولین تیم حرفه ای در سطح کشتی کشور باشیم. ایشان هم موافقت کرده اند و خودشان هم علاقمند هستند این شرایط به وجود بیاید.

* شرایط کلی تیم در آستانه دیدارهای نیمه نهایی و فینال لیگ برتر کشتی چگونه است؟

شرایط تیم خیلی خوب است. شاید مقداری کم و کاستی باشد اما به نسبت ابتدای فصل خیلی شرایط ایده آل شده و امیدواریم  به لحاظ روحی، روانی بچه ها را به شرایطی برسانیم که بهترین کشتی را برای ما بگیرند. هدف همه ما این است که تیم خونه به خونه قهرمان لیگ برتر شود و مازندران برای دومین بار روی سکوی اول لیگ بایستد.

* آیا شناختی از استیل آذین و ثامن الحجج سبزوار دارید؟

بله، تمام نفرات و کشتی های  این دو تیم  را آنالیز کرده ایم. به نقاط ضعف و قوت این دو تیم  پی برده ایم و سعی می کنیم بهترین ارنج را مقابل این دو تیم داشته و بهترین نتیجه را بگیریم. این دو تیم از قوی ترین تیم های  کشتی ایران هستند و از مربیان خوبی بهره می برند.

* داستان اینکه همه کشتی های مقدماتی را 6 بر یک بردید، چیست؟

(با خنده) مشکلی نیست. بیشتر به میدان دادن تک تک نفرات فکر می  کردیم.

* در لیگ امسال کشتی گیری بوده که فراتر از حد انتظار شما ظاهر شود یا بر عکس پایین تر از حد انتظارتان؟

55 کیلوی ثامن (حیدر قلی نژاد) باید بهتر از این کشتی می گرفت. او بعد از حسن رحیمی بهترین کشتی گیر این وزن است اما دو، سه باخت ناباورانه در لیگ آورد. برخی کشتی گیران هستند که در لیگ خوب ظاهر می شوند اما در رقابت هایی که آزمایش دوپینگ می گیرند نمی توانند آنطور که باید و شاید ظاهر شوند.

* یعنی در رقابت های لیگ دوپینگ صورت می گیرد؟

کسی را متهم نمی کنم اما از فدراسیون کشتی می خواهم در رقابت های لیگ نیز آزمایش دوپینگ بگذارد و کشتی گیران تست بدهند تا شرایط برای همه یکسان باشد نه اینکه چون در لیگ تست نمی گیرند یکی که اهل دوپینگ است بیاید و همه را  ببرد ولی در مسابقاتی که تست می گیرند، نمی تواند موفق باشد.

* چرا کشتی ما به سمت دوپینگ رفته است؟

متاسفانه مقداری برای نتیجه گیری در لیگ و عقد قرارداد بیشتر است. اگر کسی افکار بلندمدت داشته باشد یا به مدال آوری در سطح جهان فکر کند هیچ گاه دست به این کار نمی زند اما کسی که می خواهد خودش را در لیگ نشان دهد و پولی به دست بیاورد این کار را می کند. امیدوارم مسئولین کشتی آزمایش دوپینگ در لیگ را جدی بگیرند تا جلوی این معضل گرفته شود و احیانا در مسابقات بزرگ نیز بابت این مساله ضربه نخوریم.

* اولین بار چه کسی لقب پلنگ جویبار را به شما داد؟

در رقابت های لیگ در تیم جویبار لوله کشتی می گرفتم که تماشاگران در سالن مرا با این لقب تشویق می کردند که  آرام آرام فراگیر شد.

* آیا قول می دهید که در لیگ برتر قهرمان شوید؟

من رضا یزدانی یک عادتی که دارم این است که همیشه به اولی فکر می کنم و به چیزی غیر از آن رضایت نمی دهم. شاید به ان نرسم اما با این طرز فکر می روم جلو و تمام سعی خود را می کنم که به این هدفم برسم.

* در انتخابات فدراسیون کشتی فکر می کنید کدام نفر می تواند موثر باشد؟

امیدوارم هر کسی که می آید بتواند به کشتی خدمت و از این وضعیت بحرانی خارج سازد. به شخصه برای رئیس جدید آرزوی موفقیت می کنم.

43 43