(اینجا) پیرامون موضوع «لباس‌شخصی‌ها و گروه‌های فشار» مایل بودم مطالبی را به استحضار برسانم. در چندین بخش از مصاحبه، ایشان گریزی به بنده و استاد ارجمند آقای دکتر سریع‌القلم زده‌اند. محض اطلاع عزیزانی که آن گفتگو را نخوانده‌اند، موضوع آن گفتگو در خصوص حضور لباس‌شخصی‌ها و اقدامات خلاف قانون آنها بوده. جناب حقیقت‌پور درعین‌حال رئیس کمیته بررسی حادثه 22 بهمن سال گذشته در قم می‌باشند. در آن ماجرا عده‌ای «لباس‌شخصی» یا «گروه فشار» به مراسم سخنرانی جناب آقای دکتر علی لاریجانی ریاست محترم مجلس با سروصدا حمله کرده و سخنرانی ایشان را برهم می‌زنند. مصاحبه‌کننده از آقای حقیقت‌پور می‌پرسد که برای جلوگیری از تکرار آن حوادث و اساساً ممانعت از اقدامات قانون‌شکنانه «لباس‌شخصی‌ها»، «گروه‌های خودسر» و «گروه‌های فشار» چه می‌باید کرد و چرا به نظر می‌رسد که این رفتارها در حال افزایش در سطح جامعه است؟ مصاحبه‌کننده در ادامه و برای نشان دادن این نکته که «اعمال گروه‌های خودسر و گروه‌های فشار در حال افزایش است»، به دو مورد برهم خوردن سخنرانی‌های اخیر اینجانب در شهرستان‌های سمیرم [https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152095144804767] و شهرضا [https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152105362464767] اشاره می‌نمایند. از این قسمت به بعد است که جناب حقیقت‌پور مطالبی را علیه اینجانب و استاد سریع‌القلم ابراز می‌نمایند.
مرکز ثقل و به‌اصطلاح بن مایه سخن ایشان در مورد خودم آن است که بنده مستحق رفتار معترضین یا بقول مصاحبه‌گر «لباس‌شخصی‌ها» در سمیرم و شهرضا بوده‌ام. آقای حقیقت‌پور معتقدند که ایراد در سخنان بنده بوده که باعث به‌اصطلاح «به‌جوش‌آمدن» غیرت جوانان متدین شهرضا و سمیرم می‌شود. اگر بنده «هنجارشکنی نکرده بودم»؛ اگر بنده «به مجلس توهین نکرده بودم»؛ «اگر بنده قانون را پایمال نکرده‌بودم»؛ «اگر بنده به یک جریان فحش نداده‌بودم»، اگر بنده «به نمایندگان ملت توهین نکرده‌بودم»؛ «اگر روحانی (رئیس‌جمهور) با یاوه‌گویی امثال زیباکلام برخورد کرده بود»؛ اگر «قوه قضائیه و وزارت اطلاعات به وظیفه خود عمل می‌کردند»(و جلوی زیباکلام را می‌گرفتند)؛ و یکسری اما و اگرهای دیگر، در آن صورت ما هم امروز شاهد رفتارهای قانون‌شکنانه و هنجارشکنی در سمیرم و شهرضا علیه زیباکلام نمی‌شدیم. همان‌طور که عرض شد این اصل و اساس نظر جناب حقیقت‌پور علیه بنده است. به‌زعم جناب آقای حقیقت‌پور، مسبب لغو شدن سخنرانی‌هایم در سمیرم و شهرضا خودم بوده‌ام. چرا که چون بنده «درست رفتار نکرده‌ام و از قانون و از آزادی سوءاستفاده کرده‌ام، به مجلس و دیگران توهین کرده‌ام، به جریانات سیاسی و رقبای سیاسی ام دشنام داده‌ام، در نتیجه باعث تحریک غیرت مردم در سمیرم و شهرضا می‌شوم» و آنها هم تصمیم می‌گیرند تا مانع از سخنرانی حقیر در شهرهایشان بشوم. به اعتقاد جناب آقای حقیقت‌پور، اگر بنده درست رفتار کرده بودم، در آن صورت مردم سمیرم و شهرضا هم درست رفتار می‌کردند و بنده هم اجازه می‌یافتم برنامه‌ام را برگزار نمایم. این اصل استدلال جناب حقیقت‌پور علیه بنده هست.
مسئولین محترم سایت وزین خبرآنلاین!
من خیلی اصراری بر پاسخ دادن به مطالب ایشان ندارم. الحمدالله همه سخنرانی‌ها، مناظره‌ها و مصاحبه‌های بنده ضبط‌شده و جملگی نوشته‌هایم هم درسایت شخصی و هم در صفحه فیس‌بوکی که تعلق به مطالب بنده دارد ثبت و در معرض انظار همگان هست. واقعاً نمی‌دانم به مجلس محترم شورای اسلامی در کجا و کی و کدامین توهین را کرده‌ام؟ واقعاً نمی‌دانم قانون‌شکنی که داشته‌ام کدام بوده؟ واقعاً نمی‌دانم کدام رفتارم «قلدرمآبانه» و «به زیر پا گذاردن قانون بوده»؟ درعین‌حال فرض بگیریم که بنده یا دکتر سریع‌القلم یا فرد دیگری آن‌گونه که جناب حقیقت‌پور می‌فرمایند قانون‌شکنی کرده‌باشیم و رفتار توهین‌آمیز نسبت به دیگران از ما سرزده باشد؟ آیا رفتار نابخردانه ما می‌بایستی به‌زعم جناب حقیقت‌پور مستمسک و بهانه‌ای شود که دیگران هم قانون‌شکنی کنند؟ آیا جناب حقیقت‌پور فکر نمی‌کنند که به بهانه رفتار موهومی که به بنده یا دکتر سریع‌القلم نسبت می‌دهند (رفتاری که در عالم واقعیت هم از هیچ‌کدام ما سر نزده‌است) دارند در حقیقت رفتار خلاف گروه‌های فشار و خودسر را توجیه و تطهیر می‌کنید؟
جناب آقای حقیقت‌پور!
آیا فکر نمی‌کنید با محق دانستن رفتارهای غیرقانونی و قلدرمآبانه گروهی خودسر و زورگو به بهانه اینکه بنده و استاد سریع‌القلم احساسات آنها را جریحه‌دار کرده‌ایم، دارید در حقیقت آن اعمال و رفتار مذموم و غیرقانونی را توجیه کرده و به آن مشروعیت می¬بخشید؟ استدلال حضرت‌عالی مثل آن است که شخصی با چاقو و قمه به من حمله کند و جنابعالی بفرمایید که تقصیر زیباکلام بوده که او را عصبانی کرده. بگذریم که اصل عصبانی کردن او از ناحیه من هم بی‌پایه و اساس بوده.
جناب حقیقت‌پور!
مجموع افرادی که در صبح روز سخنرانی بنده جلوی فرمانداری شهرضا جمع شده بودند به 80 نفر هم نمی‌رسید. می‌دانم باور نمی‌کنید اما برخی از آنها حتی نمی¬دانستند که برای چه منظوری می‌بایستی آنجا تجمع می‌کردند اما پیام [https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152104880509767] را دریافت کرده بودند و آمده بودند.
جناب حقیقت‌پور!
نمی‌دانم این حرکت‌ها، اعتراضات و تجمعات را که کاملاً هدایت‌شده و سازمان‌یافته صورت می‌گیرند شما چگونه آنها را «خودجوش» و «مردمی» می‌دانید؟ عرض کردم برخی از آنها حتی نمی‌دانستند که برای چه منظوری می‌بایستی جلوی فرمانداری شهرضا جمع می‌شدند؛ فقط به آنها گفته‌شده بود که فردا ساعت 8 صبح جلوی فرمانداری جمع شوند. نمی‌دانم برای شهر 150 هزار نفری شهرضا، تجمع 70 یا 80 نفر را چقدر می‌توان «مردم» و «مردمی» دانست. تصور می‌فرمایید اگر سخنرانی آن روز برگزار می‌شد، در برابر 80 نفری که صبح در مقابل فرمانداری تجمع کرده بودند، چند هزار نفر می‌آمدند؟ اینها رانمی دانیم چون سخنرانی برگزار نشد؛ اما یک نکته را می‌دانیم. بسیاری از دوستان اصلاح‌طلب از سمیرم با وسیله نقلیه خودشان آمده بودند تا هم در سخنرانی آن روز بعدازظهر در شهرضا شرکت کنند، هم به‌واسطه لغو سخنرانی ام در شهرشان اظهار لطف بنمایند.
آقای حقیقت‌پور در همان مصاحبه با «خبرآنلاین» فرموده‌اند «قوه قضاییه و وزارت اطلاعات به وظیفه خودشان در خصوص مطالب بنده علیه مجلس عمل نکردند». ای‌کاش آن عرایض را که به‌موجب آن قوه‌قضاییه و وزارت اطلاعات می‌بایستی به وظایفشان عمل می‌کردند اما نکردند را ذکر می‌فرمودند. فرموده بودند که «روحانی با یاوه‌گویانی امثال بنده برخورد نکرده». ای‌کاش آن «یاوه‌گویی‌ها» را هم متذکر می‌شدند.
جناب حقیقت‌پور!
همه خشم شما از بنده و همه آنچه که به‌عنوان «توهین بنده به مجلس»، «قانون‌شکنی»، «یاوه‌گویی» و غیره نسبت می‌دهید به‌واسطه دفاعم از آقای دکتر فرجی‌دانا در برابر حملات مجلس به ایشان است. در طی یادداشت‌هایی که در مطبوعات در این فقره داشته‌ام [https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151992958959767] به‌علاوه مصاحبه‌هایی که با سایت‌ها در این خصوص نموده‌ام [https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152063720519767] به آقای فرجی‌دانا گفته بودم که در برابر تهدیدات مجلس عقب‌نشینی نکند و در برابر نمایندگانی که او را به‌واسطه بازگرداندن دانشجویان ستاره‌دار، اساتید به ناحق اخراج یا بازنشسته شده و بالاخره انتصاب آقایان دکتر جعفر توفیقی و دکتر جعفر میلی منفرد، تهدید به استیضاح نموده بودند، قرص و محکم بایستاند.
جناب حقیقت‌پور!
آیا ممانعت از تحصیل یک دانشجو به‌واسطه انتقاد از مسئولین، به‌واسطه آنکه در ستاد انتخاباتی رقیب ما، فعالیت می‌کرده، در جنبش دانشجویی فعال بوده، حتی در اعتراضات و راهپیمایی‌های غیرقانونی شرکت داشته، قانونی است یا خیر؟ کدام بند از قانون اساسی شرط تحصیل در دانشگاه را همراهی با تفکرات و نظرات حکومت مقرر داشته؟ کدام مصوبه مجلس تحصیل در دانشگاه را منوط به استعلام از وزارت اطلاعات، دادستانی انقلاب یا نهاد دیگری کرده است؟ بر اساس کدام قانون اگر داوطلبی در دوره فوق‌لیسانس یا دکترا پذیرفته شد، ثبت‌نام او می‌بایستی با موافقت وزارت اطلاعات یا گزینش وزارت علوم صورت بگیرد؟ هزاران دانشجو در فاصله سال¬های 92-88 به‌واسطه دلایل امنیتی و سیاسی از تحصیل محروم ماندند و زندگی‌شان مختل شد. آیا شما وکلای ملت حتی یک‌بار در مقام دفاع از حقوق موکلین‌تان برآمدید؟ آیا یک‌بار شما دخالت کردید که چرا این استاد بازنشسته شده، آن‌یکی اخراج و جلوی تدریس سومی گرفته‌شده؟ آیا شما و همفکرانتان در مجلس که امروز این‌چنین وزیر علوم را زیر فشار گذاشته‌اید در 8 سال مدیریت اصولگرایان حتی یک‌بار در مقام تحقیق و تفحص از اینکه در دانشگاه‌های کشور چه می‌گذرد برآمدید؟ آیا یک‌بار در فاصله 92-88 از وزارت علوم یا وزارت اطلاعات سؤال کردید که بر اساس کدام قانون مانع از ثبت‌نام هزاران دانشجو شده‌اند؟ آیا یک‌بار در فاصله 92-88 از وزارت علوم سؤال فرمودید که اساس و مبنا استخدام صدها هیئت‌علمی جدید، پذیرش صدها دانشجوی دوره دکترا، اعطاء صدها بورس تحصیلی و تبدیل خیل عظیم بورسیه‌های خارج به داخل بر اساس کدام ضوابط و استحقاق‌های علمی و تحقیقاتی داوطلبین صورت گرفته بوده؟ به حول و قوه الهی و در نتیجه انتخابات 24 خرداد دولت جدیدی سرکار آمد و بساط آن حق‌کشی‌های عظیم جمع شد. وزیر جدید علوم دارد تلاش می‌کند این ظلم عظیمی که به هزاران دانشجوی این مملکت شده را جبران نماید. چرا این‌چنین او را مورد هجمه قرار داده‌اید؟ می‌فرمایید که وزارت اطلاعات با انتصاب آقایان دکتر توفیقی و میلی منفرد یا دیگران به‌عنوان معاون یا مدیرکل وزارت علوم موافقت ننموده. بر اساس کدام قانون، انتصاب معاونین وزرا یا مدیران کل می‌بایستی حکماً با موافقت وزارت اطلاعات باشد؟
در همان یادداشت نوشتم که «البته مجلس تاج سر همه ماست» و «مجلس در رأس همه امور کشور است»؛ اما کدام مجلس؟ مجلسی که برخی از نمایندگان آن با کمتر از 10 یا 20 درصد رأی حوزه انتخابی‌شان انتخاب‌شده‌اند، آیا می‌توانند مدعی نمایندگی مردم باشند؟ در تهرانی که بالای 6 میلیون واجد شرایط دارد، آیا راه‌یابی برخی از نمایندگان با سیصد هزار رأی می‌تواند آنان را مدعی نمایندگی مردم تهران بنماید؟
جناب حقیقت‌پور!
به نظر شما نمایندگانی که رأی 5 یا 10 یا حداکثر 20 درصد مردم حوزه انتخابیه‌شان را دارند می‌توانند بیشتر مدعی نمایندگی مردم شوند یا رئیس‌جمهوری که نمایندگی 50 درصد آراء همان مردم را دارد؟
جناب حقیقت‌پور!
کدام‌یک از این مطالب، توهین به ساحت مقدس مجلس است؟ اگر بیان این مطلب توهین است، در آن صورت آنانی این توهین را کرده‌اند که به‌جای آنکه شرایطی را فراهم کنند که بجای آنکه 5 درصد یا 10 درصد مردم تهران یا شهرستان‌های بزرگ در انتخابات شرکت نمایند، 60 یا 70 درصد در انتخابات شرکت می‌کردند. به نظر شما اگر در انتخابات تهران و شهرستان‌های بزرگ میزان مشارکت در انتخابات مجلس بجای 10 یا 20 درصد، 60 یا 70 درصد می‌بود، ما شاهد 1500 تذکر در کمتر از 4 ماه و دریافت 3 کارت زرد در همین مدت به دولت می‌شدیم؟
جناب حقیقت‌پور!
آیا به نظر جنابعالی اگر میزان مشارکت در شهرهای بزرگ بجای 5 یا حداکثر 20 درصد به 60 یا 70 درصد می‌رسید ممکن بود که مجلس به وزیری که تنها جرمش احقاق حق و بازگرداندن هزاران دانشجویی که غیرقانونی جلوی تحصیلشان گرفته‌شده بوده دو کارت زرد در کمتر از دو ماه داد؟
با احترام
صادق زیباکلام
بیست و چهارم دی‌ماه یک هزار و سیصد و نود و دو
نظر شما