توضیحات شهریاری درباره نامه شورای‌عالی انقلاب‌فرهنگی به رییس‌جمهور: تغییر رییس دانشگاه نباید سیاسی باشد

زهرا تالانی: تغییر روسای دانشگاه ها در دولت یازدهم باعث ایجاد حاشیه هایی شد و حتی اعتراض هایی هم به دنبال داشت. در این بین جابه جایی ها، تغییر رئیس دانشگاه تهران به عنوان مادر دانشگاه‌های ایران در صد و یازدهمین روز حضور فرجی‌دانا در وزارت علوم از مهمترین تغییرات در حوزه وزارت علوم بود. همین موضوع سبب شد تا ۲۰ تن از اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی در نامه ای به رئیس جمهور (اینجا) خواستار تغییر در رویه انتخاب روسای دانشگاه ها شدند.
حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت مجلس یکی از امضا کننده های همین نامه است. او دراین باره به خبرآنلاین می گوید: پیشنهاد ما این بود که وزیر ابتدا تاییدیه شورا را بگیرد، بعد رییس دانشگاه تغییر دهد. اما اگر مورد اضطرار است یکی از معاونان دانشگاه سرپرست باشد و وزیر در مدت یک ماه از شورا تاییدیه جا به جایی را بگیرد.

چرا اعضای شورای عالی انقلاب تصمیم گرفتند که نامه ای برای نحوه تغییر روسای دانشگاه ها بدهند؟

تعدادی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی نامه ای امضا کردند و به رئیس جمهور دادند تا وزیر علوم برای تغییر روسای دانشگاه ابتدا مصوبه شورا را بگیرد و بعد رئیس قبلی را برکنار کند. نامه ما مصوبه قانونی دارد چون در تبصره 4 آیین نامه دانشگاه ها که مصوبه شورا است، امده که وزیر علوم در موارد اضطراری تا 6 ماه می تواند سرپرست بگذارد و بعد باید حتما رئیس دانشگاه را انتخاب کند. اما الان برخی دانشگاه ها تا دو سال هم سرپرست دارند که این غیرقانونی است.

این موارد اضطراری شامل چه مواردی می شود؟

گاهی رئیس دانشگاه فوت می کند یا بیماری صعب العلاج می گیرد. گاهی هم بین رئیس دانشگاه و وزیر اتفاقی می افتد که باید این جا به جایی انجام شود. در اینصورت اشکالی ندارد اما سرپرست تا 6 ماه می تواند بماند نه بیشتر. چون طبق قانون، امضای چک و انجام امور مالی توسط سرپرست دانشگاه غیرقانونی است و او امکانی برای تصمیم گیری های کلان و جابه جایی معاونان ندارد.

در دولت آقای خاتمی تلاش شد که روسای دانشگاه ها انتخابی باشد، در این دوره هم سعی دارند این سیاست را اجرا کنند. شما معتقدید که این سیاست درست نیست؟

باید از تجربه کشورهای دیگر استفاده کنند مثلا کشوری را معرفی کنند که با انتخاب اعضای هیات علمی روسای دانشگاه انتخاب می شوند یا بر اساس چه شاخصی انتخاب می کنند و آیا این شیوه قابل اعتماد است؟ من در برخی دانشگاه های علوم پزشکی اطلاع دارم که این تجربه خوبی نبود.

شما پیشنهاد دادید که برای جابه جایی روسای دانشگاه ها، ابتدا تاییدیه شورا گرفته شود. اما این دخالت در امور دانشگاهها نیست؟

پیشنهاد ما این بود که وزیر ابتدا تاییدیه شورا را بگیرد، بعد رییس دانشگاه تغییر دهد. اما اگر مورد اضطرار است یکی از معاونان دانشگاه سرپرست باشد و وزیر در مدت یک ماه از شورا تاییدیه جا به جایی را بگیرد. ماجرا اصلا سیاسی نیست چون شورا کاری به انتخاب فرد ندارد. بحث ما این است که نباید دانشگاه را با سرپرست بلاتکلیف گذاشت.

اما در دولتهای قبل هم این رویه ادامه داشت.

تا الان این روال اشکال داشت و دلیلی ندارد که یک کار غیرقانونی ادامه پیدا کند.

اما الان هم تعداد زیادی از روسای دانشگاه ها با نظر هیات علمی عوض می شوند؛ وزیر کمیته ای را به دانشگاه ها می فرستد و آنها از اعضای هیات علمی نظرسنجی می کنند. بعد تغییرات اتفاق می افتد.

وزیر علوم به دانشگاه زاهدان هیاتی فرستاد و از اعضای هیات علمی خواست که به 6 نفر رای بدهند تا رئیس دانشگاه باشد. اما بعد از رای گیری، وزیر آرا را در تهران خواند، درحالیکه باید آراء در جمع خود اعضای هیات علمی خوانده می شد. چون در تهران کسی ناظر نیست و نمی دانیم چقدر دیدگاه سیاسی در انتخاب تاثیر داشته است. من برداشتم این است که این کار سیاسی است و ما می خواهیم ادای دموکراسی در آوریم. درحالیکه با این کار بعدا مشکلی در دانشگاه پیش آید ، وزیر علوم می گوید شما خودتان رئیس را انتخاب کردید.

بنابراین به نظر شما، این نحوه انتخاب کمکی به استقلال دانشگاه ها که سیاست وزارت علوم است نمی کند؟

معنی استقلال این نیست. به هرحال پاسخگوی مجلس، وزیر است و هر اتفاقی که در دانشگاه ها بیفتد وزیر باید به نمایندگان پاسخ دهد نه رییس دانشگاه. من فکر می کنم این کارها سیاسی است . چون ما حزب نداریم این کارها برای رای جمع کردن در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس است و این کار خیلی خطرناک است.

اما معمولا خود اعضای هیات علمی از این کار رضایت دارند چون کسی از بین خود آنها انتخاب می شود که به کار در دانشگاه مسلط است.

ممکن است اینطور باشد در این صورت روسا مثلا اگر عضو هیات علمی در جلسات تاخیر داشته باشد یا تدریسش مشکل داشته باشد، نمی تواند برخورد کند چون دوره بعد هم به رای او نیاز دارد. من این موضوع را در یکی از جلسات شورای عالی انقلاب با وزیر علوم مطرح کردم. دقیقا این کارها سیاسی است. در قانون خدمات مدیریت کشوری هم تصویب شده است که مدیریت دانشگاه حوزه خدمات محسوب شود و نه سیاسی و با تغییر دولت، روسای دانشگاه ها الزاما تغییر نکند. اما در دولت اصلاحات و دولت آقای احمدی نژاد این اتفاق افتاد. اکنون هم این رویه ادامه دارد. درحالیکه نباید روسای دانشگاه ها با تغییر دولت عوض شوند و این کار سیاسی است.

اتفاقا وزیر علوم هم خودشان گفتند که تعییر روسای دانشگاه ها سیاسی است اما نباید این گونه باشد.

بله اما این کار را خودشان هم انجام می دهند، درحالی‌که خلاف قانون است. دانشگاه را نباید محل فعالیت‌های سیاسی کرد به خاطر رای. دانشگاه محل تحصیل و علم آموزی است و جریان سازی در دانشگاه خیانت به دانشجویان است.

معمولا وزرا ترجیح می دهند با کسانی کار کنند که هم فکر و عقیده خودشان هستند و به نظر هم طبیعی می رسد.

به هرحال حدود 49 درصد مردم به سایر کاندیداها و سلیقه های سیاسی رای دادند، پس آنها هم حقی دارند. به نظر من اگر قرار است این رویه ادامه پیدا کند باید قانون را اصلاح کنند نه اینکه سلیقه ای عمل کنند. اگر رئیس دانشگاه مشکل دارد تغییر دهند نه اینکه به خاطر فکر و عقیده سیاسی این کار را انجام دهند.

47232