به گزارش خبرآنلاین به نقل از روابط عمومی سرچشمه، سومین جلسه از سلسله جلسات شرح و تفسیر روایات کلیدی تربیتی، با حضور حجت الاسلام والمسلمین حمید مشهدی آقایی، معاون فرهنگی مرکز رسیدگی به امور مساجد شب گذشته 18 اسفندماه در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی برگزار شد.
حجت الاسلام و المسلمین حمید مشهدی آقایی که علاوه بر مدیریت حوزه علمیه و امام جمعه دماوند سابقه حضور جدی در اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان و مدیریت مؤسسه فرهنگی و فعالیت مطبوعاتی و قلمی دارد، از جمله پژوهشگران دینی برجسته در عرصه تعلیم و تربیت به شمار می رود.
جلسه تربیت اسلامی در آیینه روایات(شرح و تفسیر روایات کلیدی تربیتی)، یکشنبه هر هفته پس از نماز مغرب و عشاء در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی واقع در خیابان مصطفی خمینی، پائین تر از میدان بهارستان، نرسیده به چهارراه سرچشمه، انتهای خیابان شهید صیرفی پور برگزار می شود و شرکت در آن برای عموم علاقه مندان آزاد است.
حجت الاسلام آقایی در این 3 جلسه به نکات زیر درباره تربیت فرزندان اشاره کرده است:
* برای درک و تفسیر چگونگی تربیت اسلامی باید به سراغ منابع دست اول برویم زیرا به ویژه در سه، چهار قرن اخیر نظریه های مختلفی درباره تربیت مطرح شده که هرچند ضد تربیت اسلامی نبوده اند اما خالص هم نیستند.
* تربیت دو ریشه "ربب" و "ربی" دارد که هر کدام معنای خاصی دارند؛ تربیت با ریشه لغوی ربب به مفهوم مالکیت و به معنای عاقبت اندیشی، پرورش و رساندن به مقصد است و با این مفهوم مربی و والدین قرار است روح فرزند خود را به دست بیاورند اما در معنای دیگر، تربیت یعنی پرورش دادن و زیاد کردن.
* نگاه ما به انسان نقطه اصلی تفاوت این دو نوع تربیت است؛ در دیدگاه تربیت غیراسلامی انسان حیوان ناطق است اما در دیدگاه اسلامی انسان، موجودی حی و زنده است که شان و منزلت ویژه ای دارد.
* انسان ها فطرت مشترکی دارند اما صاحب استعداد، هوش و توانایی متفاوتی هستند. ما باید تفاوت میان انسان ها را به رسمیت بشناسیم و به این تفاوت ها احترام بگذاریم. یکی از مهم ترین مشکلات تربیتی امروز جامعه ما نگرش یکسان والدین است که کودکان خود را آینه آرزوهایشان می بینند.
* در صورت به رسمیت شناختن تفاوت میان انسان ها، روش های تربیتی نیز متفاوت خواهد بود و برای فردی تنبیه، برای دیگری تشویق یا پند و موعظه، تمثیل و ... کاربرد خواهد داشت.
* از منظر تربیت اسلامی هر انسان لایه های وجودی مختلفی دارد که باید شناخته شود. برای استخراج این لایه های با ارزش که مانند یک معدن گران بها از گوهر است باید تلاش کرد و زحمت بسیار کشید.
* باید فرزندان و یا شاگردان خود را کشف کنیم، نباید از ذکر این نکته غافل شد که کسی که این استعداد را کشف می کند باید خود گوهر شناس باشد و بداند قرار است چه چیزی را درون فرزند خود کشف کند. اگر شخصی به مسائل تربیتی آگاه نباشد نشانه ها را می بیند ولی از آن به راحتی عبور می کند.
* باید مراقب بود موقع استخراج این گوهرهای درونی به آن آسیب نرسد تا قابل استفاده باشد. هیچ گاه نباید به اجبار فرزند و یا شاگرد خود را وادار به تربیت کنیم. باید در راه تربیت سختی ها را تحمل کنیم و به دنبال بازدهی زود هنگام نباشیم. بسیاری از بازدهی ها کم هستند ولی با ارزش، تربیت و اصلاح کاری است پر زحمت با بازدهی حداقلی نه حداکثری.
* ساخت و پرداخت از دیگر مراحل تربیتی است. پس از کشف و پاکسازی استعداد باید این گوهر ارزشمند درونی که به مانند طلا می ماند از ناخالصی ها پاک شود.
* در تربیت دینی پس از کشف و پاکسازی استعداد درونی به شخص طاهر گفته می شود که به معنای پاک شده است. اما بین طاهر و طیب هنوز تفاوت بسیاری وجود دارد. تنها پاک بودن شرط لازم برای تربیت نیست. زیرا با کوچکترین اشتباه تربیت از بین می رود. باید شخص را طیب کرد. شما فردی را نمازخوان و مومن می کنید اما او اخلاق خوب و پسندیده ندارد و با نزدیکان خود بد رفتاری می کند. این شخص شاید طاهر باشد ولی طیب نیست.
* تربیت دست کاری کردن روح فرزندان نیست. انسان موجود ساخته شده الهی است، باید استعداد آن را کشف و صیقل داد. باید غبارزدایی کرد تا نور الهی در آن تابیده شود. نمی شود به زور و اجبار فرزند خود را وادار به حفظ کل قرآن کرد شاید استعداد او در کار دیگری باشد و اصرار ما او را از دین و قرآن دور کند.
*وجود تفاوت سطح تربیتی در یک کلاس خوب است نباید همه در یک سطح باشند. همه لطف تربیت در آن است که بتوانیم افراد را با سطح توانایی های مختلف آموزش بدهیم.
* ارائه و تحویل، مرحله پایانی و مهم تربیت است. در این مرحله است که فرزند و یا شاگرد تربیت شده خود را نباید رها کنیم به این امید که او طیب و طاهر است و خوب را از بد تشخیص می دهد. بلکه باید بدانیم به کدام مدرسه او را می سپاریم؟ هم نشینان او چه کسانی هستند؟ باید فرزندمان را تحویل کسانی بدهیم که قدر آنها را بشناسند به مانند گوهرشناسی که قدر گوهر را خوب می داند.
/6262
نظر شما