موضوع پیوستن فلسطین به کنوانسیون های بین المللی بر می گردد به حق این دولت، که از دوسال پیش به عنوان عضو ناظر سازمان ملل درآمد و براساس آن می تواند عضو کنوانسیون های بین المللی شود. البته هم امریکا و هم اسراییل در این خصوص ملاحظه داشتند. اما یک توافق نانوشته بین عباس و امریکا و رژیم صهیونیستی به وجود آمد. در این توافق فلسطینی ها پذیرفتند که با عدم مخالفت امریکا برای عضویت فلسطین به عنوان عضو ناظر دولت این کشور درخواست حضور در هیچ یک از کنوانسیون های بین المللی را ندهند. البته بیشتر گروه های جهادی فلسطینی معتقد بودند که دولت فلسطین می تواند از ابزار کنوانسیون های بین المللی برای فشار روی اسراییل استفاده کند. این وضعیت اما تاکنون باقی مانده بود و دولت فلسطین عضو هیچ یک از کنوانسیون های بین المللی نشده بود. اکنون حضور فلسطین در کنوانسیون ژنو را می توان نشانه یی از عدم موفقیت مذاکرات دانست. به هر حال مذاکرات دولت خودگردان فلسطین و رژیم اسراییل با تلاش جان کری، وزیر امور خارجه امریکا آغاز و بنا شد تا در طول 9 ماه این مذاکرات با یک نتیجه مشخص پایان یابد. اما مهلت در حال اتمام است و فاصله ها میان طرفین به اندازه یی است که به نظر نمی رسد در زمان تعیین شده طرفین به نتیجه مشخصی برسند.
با این حال باید توجه داشت که مساله فلسطین و مطالبات مردم فلسطین از رژیم اسراییل بسیار قدیمی است. به طور قطع می توان گفت بزرگ ترین مساله خاورمیانه بحث مذاکرات صلح است و بسیار بسته و پیچیده است. بسیاری از کارشناسان معتقدند اگر این موضوع حل شود خیلی از مسائل دیگر نیز حل خواهد شد. اگرچه پس از بهار عربی و حوادث پس از آن در منطقه، موضوع فلسطین اندکی به حاشیه رانده شد اما همچنان این موضوع جزو چالش های عمیق و قدیمی منطقه است. تا زمانی که اسراییلی ها حاضر نشوند روی موضوعات مورد اختلاف اصلی مذاکره کنند و در جریان کاری خود قرار ندهند این معضل کماکان ادامه خواهد داشت. حزب لیکود و تندروها در دولت رژیم اسراییل تمایلی نشان نمی دهندکه به موضوعات مهم پرداخته شود. مسائل مهم ر ا می توان اینگونه برشمرد:
1- بحث عقب نشینی تا مرزهای 1967 که در مجامع بین المللی بسیار روی آن تاکید وجود دارد و اسراییل آن را مورد بحث قرار نمی دهد.
2- سرنوشت بیت المقدس که در بسیاری از قطعنامه ها آمده است که این منطقه باید پایتخت مشترک میان طرفین باشد که رژیم اسراییل به هیچ عنوان وارد این موضوع نمی شود.
3- بازگشت آوارگان فلسطینی
4- توقف شهرک سازی ها که اسراییل کماکان به کار خود ادامه می دهد.
تا زمانی که اسراییلی ها این موضوعات را در مذاکرات مورد بحث قرار ندهند مذاکرات سازش به شکلی که حتی دولت خودگردان درپی آن است به جایی نمی رسد و به نظر نمی رسد عباس هم توان این را داشته باشد که در حال حاضر موضوع را به جایی برساند.
به هر حال این نخستین بار نیست که امریکایی ها تلاش کردند تا مذاکرات را به نتیجه برسانند. طرح های مختلفی مطرح شد از همان سال 1967، در دوره کارتر اقدامات سنگینی صورت گرفت. کلینتون نیز فشارهای زیادی آورد و پیمان اسلو به امضا رسید اما این نتایج همه روی کاغذ بود و توافق اسلو عملی نشد. شهرک سازی ها افزایش پیدا کرد و مشکل پیچیده تر شد. اگر اکنون ما شاهد تلاش امریکا هستیم به خاطر این موضوع است که اوضاع پیچیده تر از گذشته شده است و نیاز به این دارد تا تلاش های گسترده تری صورت بگیرد چون به هیچ وجه طرف مقابل تمایلی به پیشبرد مذاکرات ندارد. نکته یی که در این بین مطرح است این است که نهاد ها و جریان هایی در اسراییل وجود دارند که اجازه هرگونه پیشرفت را در مذاکرات نمی دهند همان طور که در طرف فلسطینی وجود دارد. این گروه ها به شدت روی نتانیاهو فشار می آورند که حق ندارد امتیازی بدهد و باید مذاکرات را ترک کند. به هر ترتیب مذاکراتی که از اواخر جولای شروع شده و از مهلت 9 ماهه آن کمتر از یک ماه باقی مانده است به نظر نمی رسد طرفین به نتیجه قابل توجهی دست پیدا کنند.
منبع : روزنامه اعتماد
نظر شما