در مدتِ مطرح شدن بحث استيضاح، چه شخص وزير و چه مجموعه دولت و چه برخي رسانه‌ها، به جاي اينكه پاسخگوي اقدامات منفي وزارت علوم باشند و درصدد جبران اين عملكرد نادرست برآيند، با دست گرفتن موضوع استيضاح، به تظلم‌خواهي برخاسته‌اند و دادِ مظلوميت سر مي‌دهند كه: «دولت يازدهم و وزرايش زير فشار مجلس هستند. عده‌اي نمي‌گذارند ما كار كنيم.» در واقع شفاف‌سازي درباره آنچه در اين مدت بر سر اين وزارتخانه گذشته، جاي خود را به نمايش‌هاي رسانه‌اي داده است؛ نمايش‌هايي كه سعي مي‌كنند چهره‌اي «سياسي‌كار» از نمايندگان مردم نشان دهند و اينگونه وانمود كنند كه نمايندگان، صرفاً به دنبال تسويه‌حساب‌هاي سياسي هستند. به يقين اين فضاي تبليغاتي و رسانه‌اي و اين تظلم‌خواهي‌ها پس از استيضاح، چند برابر خواهد شد.
به دليل عدم‌اطلاع بدنه مردم از واقعيتِ آنچه در مجموعه وزارت علوم در حال اتفاق است، افكار عمومي جامعه، دچار سؤالاتي از اين استيضاح خواهد داشت. همه اين مسائل، دلايلي هستند كه مي‌تواند نمايندگانِ خواستار استيضاح را به سمت اين تصميم ببرد تا فرصت دوباره‌اي به وزير علوم بدهند؛ فرصتي كه وزير در آن به اهداف و برنامه‌هاي اصلي وزارتخانه‌اش بپردازد.
17302
نظر شما