دلیل اینه که از دیر باز سود لحظه ای در کشور مهم بوده نه سود دراز مدت .هیچ سرمایه داری در کشور پولش رو نمیخوابونه تا بعد از مثلا 2 سال به سود کثلا 20 ، 30 درصدی برسه . تو ایران اگر سرمایه داری اول سال یک میلیارد وارد بیزنسی میکنه باید تا آخر یال حداقل 4 میلیارد برداره وگرنه صرف نمی کنه . حالا میخواد این کار واردات چادر مشکی یا واردات جنس چینی به اسم تولید داخلی به قیمت نابودی تولید داخل و بیکاری مردم یا دلالی ارز و سکه به قیمت افت ارزش پول ملی باشه . همان موقع که پارچه دبیت حاج علی اکبری را در لندن تولید می کردند باید حساب امروز رو هم میکردیم که نکردیم .
نظر شما