ننوشتن به خصوصی یا دولتی بودن ادبیات ربطی ندارد

نرگس قوی‌زری: فیروز زنوزی جلالی، داستان‌نویس و برنده کتاب سال جمهوری اسلامی درباره ادبیات انقلاب و جنگ و سفارشی‌نویسی درباره این موضوعات به خبرنگار خبر آنلاین گفت: «بعد از انقلاب بسیاری از نویسنده‌های توانمند از نوشتن دست کشیدند و سکوت اختیار کردند. این امر طبیعی است و به خصوصی یا دولتی بودن هم ربطی ندارد چرا که نویسنده تا به چیزی اعتقاد نداشته باشد، نمی‌نویسد».

فیروز زنوزی جلالی، هر اثری که به گونه‌ای با قالب رخدادهای انقلاب باشد را جزوی از ادبیات انقلاب دانست و گفت: «البته این محدود به سال‌های نزدیک به 57 نیست و می‌تواند بعد از انقلاب را نیز شامل شود. به تعبیری ادبیات جنگ را هم می‌توان ادبیات انقلاب نامید. اگر انقلاب نبود که جنگی رخ نمی‌داد». 

جلالی با اشاره به ادبیات ظلم‌ستیزی قبل از انقلاب گفت: «این ادبیات که پیش از انقلاب رواج داشت، بستر ادبیات انقلاب را فراهم کرد و در واقع پیش قراول ادبیات انقلاب بود چراکه ادبیات انقلاب محدود به سال‌های 57 و چند سال بعد و قبل از آن نیست».

برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی درباره متولی‌گری دولت در حوزه ادبیات و به ویژه ادبیات انقلاب تصریح کرد: «در تمام دنیا همین است. ارزش‌هایی که به یک ملت مربوط می‌شود مورد حمایت دولت است و دولت خود را صاحب آن می‌داند و از آن دفاع می‌کند». 

جلالی افزود: «از آن‌جایی که حمایت دولت از ادبیات انقلاب، قلم‌ها را متوجه این موضوع می‌کند، تأثیر مثبتی بر روند ادبیات داشته و همین ایجاد نوع نگاه میان نویسندگان مثبت است». 

نویسنده «قاعده بازی»، سفارشی‌نویسی را از تبعات دولتی بودن ذکر کرد و گفت: «سفارشی‌نویسی به شرطی که اعتقاد نویسنده باشد مثبت است. گاهی فردی برای پول یاچیز دیگری این کار را می‌کند که امر منفی است. اما اگر نویسنده‌ای به انقلاب اعتقاد دارد چه اشکالی دارد سفارشی بنویسد». 

زنوزی جلالی در پاسخ به این‌که آیا دولتی بودن ادبیات انقلاب باعث حذف شدن عده‌ای از نویسندگان و نوشتن یک طیف خاص در این حوزه نمی‌شود، ابراز داشت: «بعد از انقلاب بسیاری از نویسنده‌های توانمند از نوشتن دست کشیدند و سکوت اختیار کردند. طبیعی است و به خصوصی یا دولتی بودن هم ربطی ندارد چراکه نویسنده تا به چیزی اعتقاد ندارد نمی‌نویسد. در حال حاضر هم همین طور است. نویسنده باید به انقلاب اعتقاد داشته باشد تا درباره آن بنویسد». 

این نویسنده که داستان کوتاهی به نام «سکه» و یک رمان به نام «خورشید پنهان» در مورد انقلاب در کارنامه خود دارد، تأکید کرد: «آثار بسیاری درباره انقلاب منتشر شده‌اند که آثار خوبی هم هستند. برای نمونه می‌توان به «رازهای سرزمین من»، «طبل آتش»، «زنده باد مرگ»، «مدار صفر درجه»، «اسماعیل»، «قطار 57» و «از آتش» اشاره کرد.  

وی افزود: «البته من نمی‌گویم این آثار بهترین‌ها هستند، بلکه این آثار را به دلیل درون‌مایه‌هایشان شاخص می‌دانم. این آثار به جغرافیای ادبیات انقلاب پایبند بوده‌اند».