اگر چه عراق یک ضربه پنالتی از دست داد و یک بار هم توپ را به دروازه ایران کوبید اما نمایش تیم ملی امیدوار کننده بود آنهم با تیمی که در دیدار با عراق اولین بازی ملی خود را تجربه می کرد.
علیرضا بیرانوند در درون دروازه راحت بود، رامین رضائیان در جناح راست خط دفاعی دونده و جنگنده بود و بعد از گذشت دقایقی خود را پیدا کرد. مرتضی پور علی گنجی زوج هاشم بیگ زاده در خط دفاعی با اطمینان بازی کرد. وریا غفوری و وحید امیری در بال ها اگر کمی با اعتماد به نفس بیشتری بازی می کردند می توانستند براحتی گلزنی کنند. تصور می شد سروش رفیعی با فشارهایی که در ماه های اخیر متحمل شده بود در زمین گنگ فوتبال کند اما روز نسبتا خوبی داشت و سردار آزمون گلی زد استثنایی...
این ها دستاوردهای خوب بازی با عراق بود که از نتیجه مهمتر بود. البته نتیجه هم برای ملی پوشان حائز اهمیت بود و هم برای کروش، بطوریکه سرمربی تیم ملی در 20 دقیقه پایانی بازی به منظور حفظ نتیجه بازیکنان اصلی را یکی پس از دیگری وارد میدان کرد و حتی سیستم تیم ملی را تغییر داد.
تیم ملی با نفرات ذخیره بازی را با سیستم 2-3-1-4 یا 2-4-4 آغاز کرد. این نشان می دهد کروش به درستی نمی خواهد تیم ملی را با سیستم جام جهانی در جام ملت های آسیا به میدان بفرستد. دوراز ذهن نیست از همان شروع با دو مهاجم فوتبال کنیم. البته در این بازی یکی از بال ها مهاجم نوک بود، وحید امیری. استارت بازی ما با عراق با سه مهاجم بود و دیدید که وحید امیری در یک صحنه با شوت از راه دور دروازه عراق را تهدید کرد و در صحنه ای دیگر با دریافت پاس از
کریم انصاری فرد موقعیت گلزنی پیدا کرد. این یعنی اینکه ما در استرالیا تهاجمی از برزیل بازی خواهیم کرد. این خوب است و به ما برای قهرمانی در جام ملت های آسیا کمک خواهد کرد.
این از هنرمندی کروش است که با تیم دوم تغییر سیستم و تغییر شیوه داد. آنالیز دیدار ایران - عراق نکات زیادی را به حریفان ایران نمی دهد. ما همین فوتبال را با غلظت بیشتری در حمله و استحکام در دفاع بازی خواهیم کرد و تیم دوم با توجه به تجربه ای که در بازی با عراق کسب کرده روی نیمکت هوشیار خواهد بود. این هم سبک کروش است.
او با همه نبودها و نیست ها برای موفقیت می جنگند. او در کنار زمین و تیمش در میدان.
251 41
نظر شما