به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این نشست علاوه بر رخشان بنی‌اعتماد، پیروز کلانتری و محسن امیریوسفی و در غیاب بهمن کیارستمی، امیر پوریا، منتقد و کیوان کثیریان مدیر جلسه حضور داشتند و درباره چند و چون ساخت این مستند سخن گفتند.
محسن امیریوسفی کارگردان اپیزود «هملت در کهریزک» در آغاز پیرامون چگونگی پیشنهاد ساخت این فیلم سخن گفت و اظهار داشت: «بهمن کیارستمی و هومن مرتضوی دوستان من بودندک ه این فیلم را به من پیشنهاد کردند. من با یک پیشنهاد جذاب روبرو شده بودم که هیچ محدودیتی نداشت و هر کدام از ما می‌توانستیم آزادانه سوژه‌ها را انتخاب کنیم. چند جلسه مقدماتی به کهریزک رفتیم و سالمندان و معلولان را آنجا دیدیم و نهایتا هر کدام سوژه‌های خود را انتخاب کردیم.»
رخشان بنی‌اعتماد هم در ادامه سخنان امیریوسفی گفت: «این دغدغه سن بالا واقعیتی بود که در اطرافم وجود داشت. مساله نگهداری از پدر و مادر واقعا وجود دارد که دغدغه ماست و بچه های ما هم اکنون نگاهی را ندارند. در این کار همه موقعیت‌ها با هم گره خورد و من مجبور شدم مادرم را مدتی از خودم دور کنم و نزد برادرم ببرم.»
در ادامه پیروز کلانتری نیز از چگونگی پیوستن خود به این گروه ابراز کرد: در ابتدا ما دوره ای را با هم به کهریزک می رفتیم و از نزدیک دیدارهایی با آنجا داشتیم. ما به پروژه به شکل قیدهایی که می توانست برایمان داشته باشد نگاه نکردیم بلکه روح مشترک کار برای ما مهمتر از مسایل ساختاری بود. بنابراین ما سعی کردیم که در این کار زندگی و پیرانگی را ببینیم و اینکه هر دوره از از زندگی طعم خود را دارد.
بنی اعتماد نیز با اشاره به محورهای مورد نظرش برای ساخت مستند بیان کرد: آنچه که من روی آن وسواس داشتم این بود که این چهار فیلم را بتوانیم به هم پیوند بزنیم. برای همین منظور به جای اینکه فکر کنیم که چگونه ساختارها را به هم نزدیکتر کنیم یک دوره آزاد تحقیق گذاشتیم و ما چهار نفر در اینباره گپ زدیم چون تمی که می خواستیم به آن برسیم از وحدت ساختاری مهمتر بود.
در ادامه این نشست محسن امیریوسفی نیز درباره بخشی از این فیلم که ساخته است و ایده بازی «هملت» و دیالوگ ها فیلم بیان کرد: زمانی یک نفر از من درباره ایده یارانه ها در اپیزود هملت سوال کرد که آیا طرف من بوده است و یا رضا بختیاری بازیگر فیلم و من گفتم این ایده آقای احمدی نژاد بوده است. حالا هم درباره سناریوی اپیزود «هملت» باید بگویم مهم این است که این فضایی دارد که یک پای آن در واقعیت است. البته بخشی هم شیطنت هایی است که آن گروه تئاتر در کهریزک انجام می داد.
وی همچنین با اشاره به توضیح وضعیت بختیاری عنوان کرد: بختیاری از یک موقعیت دردناک جسمی برخوردار بود. او از 21 سالگی به انجماد عضلانی و از 30 سالگی به نابینایی می رسد اما من خوشحالم که وقتی اسم او می آید همه به یاد طنازی هایش می افتند.
امیر پوریا منتقد این نشست نیز به یکی از جلسات موزه سینما اشاره کرد که در آنجا بختیاری را دیده است و او بعد از این مستند به فیلمسازی مشغول شده است.
۵۷۲۴۴
نظر شما