بحث خوشه بندی در تجربه سایر کشورهایی که اقدام به پرداخت های انتقالی و یارانه ای کرده اند، قابل پیگیری نیست. آن چه که از سوی دولت ها برای موفقیت در توزیع یارانه مدنظر قرار می گیرد، حداکثر سازی اثابت پرداخت ها به گروه های هدف است. بر این اساس سیاست های پرداخت های انتقالی در کشورهای توسعه یافته نه ذیل مبحث Clustering (خوشه بندی) بلکه تحت عنوان Targeting Developing Country Transfer قابل مطالعه است و خوشه بندی بیشتر در بخش صنعت مورد استفاده است.
بنابراین در روش های پرداخت یارانه ها از گروه بندی های اجتماعی بهر برده می شود. در گروه بندی های اجتماعی نیز بسته به نوع یارانه پرداختی گروه بندی های جغرافیایی، سنی، جنسی و حتی تحصیلی مورد نظر قرار می گیرد. به عنوان نمونه در برخی کشورها به خانواده های دارای فرزند دوقلو یارانه ویژه پرداخت می شود.
گذشته از این به دلیل وجود سیستم آمار و اطلاعات منسجم و دقیق درآمدی و تصویر روشن از دهک های درآمدی برای دولت ها امکان تست استطاعت گروه های اجتماعی وجود دارد. اما در ایران دهک های درآمدی بر پایه نمونه گیری های کوچک 30 هزار نفری تخمین زده می شود که چندان قابل اتکا و اعتنا برای تصمیم گیری های اقتصادی نیست.
همچنین در ایران زیرساخت های لازم برای دریافت و تحلیل درآمدهای واقعی مردم وجود ندارد.این در شرایطی است که در اقتصادهای توسعه یافته فراتر از دهک های درآمدی، امکان دست یابی به بیستک هم وجود دارد.بنابراین در شرایط فعلی در اقتصاد ایران امکان توزیع عادلانه یارنه نقدی وجود ندارد و خطاهای بالا در این خصوص غیرقابل اغماض است.
عضو هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه اهواز
نظر شما