به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سخنگوی سابق وزارت خارجه کشور، در این نشست، با بیانی دیپلماتیک، آینده مذاکرات را روشن اعلام کرد و گفت با تعاریفی که مقام معظم رهبری از تیم مذاکره کننده کردند، اعتماد به نفس آنها به شدت بالا رفته و آنها باید زمان را فراموش و به مواضع بر حق جمهوری اسلامی ایران، پافشاری کنند. در ادامه گفتگوی ویژه خبری با حمیدرضا آصفی را می خوانید:
آخرین خبر، تمدید 6 روزه مذاکرات در وین است که این خبر غیر رسمی است. به نظر شما طولانی شدن تمدید مهلت اتمام مذاکرات به نفع ماست یا به ضرر ما؟
اصولا آمریکایی ها سعی می کنند با تحت فشار گذاشتن طرف مقابل، امتیاز بگیرند. از ابتدا مشخص بود مذاکرات تا نیمه شب امشب به نتیجه نمی رسد. اختلافات کم نبود و البته کیفی هم بود. یعنی به لحاظ کیفیت با اهمیت بود. برخی با خطوط قرمز ما در تلاقی بود. مشخص بود این مذاکرات 20 ماهه در این دوره و 13 ساله از ابتدا، به اینجا ختم نمی شود. البته ادامه مذاکرات تا یک زمان نامحدود به نفع ما نیست چون شرایط بلاتکلیف در صنعت، اقتصاد و بازرگانی، شرایط ما را باز هم مبهم تر می کند. این که چند وقت تمدید شود، خیلی با اهمیت نیست. مهم، رسیدن به اهداف جمهوری اسلامی ایران است.
در این بخش از برنامه، ارتباط مستقیم با احمد صمدی خبرنگار صدا و سیما در وین گرفته شد و مجری از او پرسید "گفته شده مذاکرات 6 روز تمدید شده، شما از منبع رسمی یا اعضای تیم ما این شنیدید؟"
صمدی: این اخباری نیست که از سوی دو هیات اعلام شده باشد. با توجه به نکات کلیدی در مذاکرات که حل نشده، گفتگوها طولانی شده و روند ادامه دارد. امروز آقای صالحی به وین آمدند که نشان می دهد مسایل فنی باقی مانده. تصمیمات سیاسی نیز لازم است. قبلا زمانی برای سی ام ژوئن انتخاب شده. قرار است فرمول را مذاکره کنندگان نگه دارند.
شما تماسی با تیم مذاکره کننده نداشتید؟
صمدی: گفتند هنوز هیچ تاریخی به طور مشخص بین هیات ها مشخص نشده و زمان متوقف شده و در این توقف زمان، چند روزی مذاکرات ادامه می یابد تا تکلیف مشخص شود.
چند روز مذاکرات در شرایط توقف زمان ادامه خواهد یافت؟
صمدی: ممکن است با توجه به نوع بحثها تا 5-6 روز طول بکشد. ولی این که بگوییم چند روز، روزی تعیین نشده است.
جناب آصفی با توجه به مشکلی که در اتمام مذاکرات پیش آمده، به نظر شما تیم مذاکره چطور باید حرکت کند؟
آصفی : مذاکره کار سختی است و سختتر می شود وقتی با 6 کشور صحبت می کنید که آنها نیز با خود، اتفاق نظر ندارند. باز هم سختتر می شود وقتی مجبور شوید روزی 6 دور مذاکره کنید. یک مذاکره در یک ساعت، خیلی انرژی می برد. اگر این روزی 6 دور تکرار شود، طاقت فرسا می شود. اگر روزی یک کلاس داشته باشید، سخت است، ولی اگر 6 کلاس در روز برای تدریس داشته باشید، این طاقت فرسا و فشار، مضاعف می شود.
بر اساس توان طرف خود و حیله گر بودن طرف مقابل می گویم، اگر قرار باشد به نتیجه برسد، در ثانیه های آخر است. این نیست که اگر تا 20 تیر قرار گذاشتیم، فردا و پس فردا نتیجه ای از مذاکرات در می آید. هیچ یک از طرفین برگهای آخر را رو نمی کنند. اگر مهلتی تعیین شود، در دقایق آخر این مهلت، تفاهم در می آید. تیم مذاکره کننده باید این اعتقاد را داشته باشد -که با تعاریفی که حضرت آقا دارند- کار بلد هستند. باید اعتماد به نفس خود را حفظ کند و مطمئن باشد طرف مقابل به این توافق بیشتر نیاز دارد و به جنگ روانی اطراف مذاکرات توجه نشود.
واقعا طرف مقابل بیش از ما به توافق نیاز دارد؟
آصفی : بله، آقایان اوباما و کری و قائم مقام معاون وزیر خارجه آمریکا حرفهایی زدند که نشان می داد نگرش آنها این است ایران تسلیم نمی شود و باید با او توافق کرد. رژیم صهیونیستی عصبانی است. مقداری به خاطر بازارگرمی است و بخشی نیز واقعا عصبانی است. اندیشگاه بین المللی زوریخ گفته که انرژی هسته ای با غرور ملی در ایران پیوند خورده و ممکن نیست ایرانیها از آن دست بردارند. تیم مذاکره کننده باید بدون توجه به جنگ روانی که از سوی طرفهای آمریکایی و صهیونسیتی و سعودی ها، دنبال می شود، باید کار را پیگیری کنند.
شرایط پرفشار رسانه ای ایجاد شده و آنها دنبال القای این هستند که باید ایران از خط قرمزها دست بکشد، آنها چه هدفی را از این جنگ روانی و رسانه ای دنبال می کنند؟
آنها دنبال امتیاز بیشتر هستند. آنها خطوط علنی قرمز جمهوری اسلامی ایران را می دانند. وقتی خطوط قرمز را علنی اعلام می کنید عرف دیپلماتیک آن، بسیار فرق می کند با زمانی که در محدوده بسته ای حرف می زنید. آنها مطلب را گرفته اند و قصد دارند اگر یک در ده هزار یا یک در میلیون این مذاکرات به نتیجه نرسید، می خواهند بگویند ما مقصر نبودیم و جمهوری اسلامی ایران مقصر است. تا این لحظه ما افکار عمومی دنیا را به دست گرفته ایم و همه به حقانیت ما ایمان دارند. این مذاکرات دو سر سود بود، اگر به توافق رسیدیم، از منافع آن بهره می بریم اگر هم نرسیدیم مشخص می شود عدم توافق به خاطر آمریکا و 5 کشور دیگر است. اگر دوستان ما سر مذاکرات پافشاری کنند، طرف دیگر بیشتر از لحاظ زمانی تحت تاثیر قرار می گیرد.
یکی از خطوط قرمز که رهبری تعیین کردند، لغو امضاها در روز امضای توافق است. چرا این اصرار وجود دارد؟
به قول اعراب "لتاخیر آفات". تاخیر صدمه است. ممکن است در روز توافق بگویند تحریمها لغو شد. ممکن است تا زمان لغو اجرایی این تحریم، این توافق طول بکشد ولی اعلام اینکه تحریمها لغو شود، خیلی مهم است تا اینکه موکول شود به اما و اگرهای آینده. اعلام لغو تحریمها در روز توافق، فضای خوبی را در بازرگانی و تجارت و اقتصاد ما به وجود می آورد و بعد هم طرف مقابل خیلی سخت می تواند دبه کند و جر زنی کند و برای او مشکل به وجود می آورد چون در عمل انجام شده قرار گرفته.
این که طرف آمریکایی می گوید برخی از محدودیتها الی الابد است، چه ضرری در این باره متوجه ماست؟
اگر محدودیت طولانی باشد، صنعت هسته ای کشور ذبح می شود. دانشمندان ما بی انگیزه و بی رغبت می شوند. اگر به یک تیم ورزشی بگویید فقط تمرین کن و مسابقه نده، همه چیز افت می کند. اگر بگویید صنعت بومی شده هسته ای، توقف کند در آن ضعف به وجود می آید. مسئله دوم، وقتی شما محدودیتهای بلندمدت را می پذیرید معلوم نیست بعد از 5 سال چه اتفاقاتی در عرصه بین الملل به وجود می آید، شما خود را محدود و محروم کرده اید. از لحاظ منطقی و حقوقی نیز دلیلی ندارد این مسئله را بپذیریم. آنها می خواهند بدانند ما انحراف از برنامه هسته ای نداریمَ، البته می دانند ولی خودشان را به خواب می زنند. آنها همیشه گفته اند آژانس در موقعیتی نیست که اقدامات ایران را تایید صددرصد کند. ما که نباید این را اثبات کنیم. البینه علی المدعی، او باید اثبات کند ما انحراف داشتیم.
چرا باید در مقابل زیاده خواهی طرف مقابل درباره اینکه همه تصمیمات باید منوط به تایید و راستی آزمایی آژانس باشد، بایستیم؟
آنها ممکن است ده سال راستی آزمایی ایران را طول بدهند و بعد هم بیانیه بدهند که نمی توانیم تایید کنیم. از لحاظ زمانی و مکانی حد یقف ندارد. آژانس در گذشته، آزمون خوبی درباره ایران نداد. آژانس بدون دلیل پرونده را به شورای امنیت فرستاد. این دلیلی نداشت. دلیل اینکه ما نگران بازرسیهای فراپروتکلی هستیم، این است که در گذشته آژانس آزمون خوبی از خود نشان نداد.
سناریوهایی که احتمال محقق شدن آن را باید داشت، یکی عدم نتیجه توافق است، یکی به نتیجه رسیدن با محدودیتهای خاصی است. به نظر شما کدام سناریو محقق می شود؟
من علاقه ای ندارم چیزی بگویم که خودم را بعدا اصلاح کنم. این را آقای میتران درباره وحدت دو آلمان نیز گفت. ولی بنده تصور می کنم یک تفاهم آبرومندانه و کفی به دست می آید. درباره ظرف زمانی نیز اگر تداوم مذاکرات از یک ماه تجاوز نکند، من را خیلی قلقلک نمی دهد. مگر اینکه آمریکایی ها سومحاسبه و اشتباه کنند و میز مذاکرات را گونه ای به هم بزنند که به تفاهم نرسیم و این خودکشی سیاسی برای طرف مقابل است. رسیدن به تفاهم را تصور می کنم باید به دست بیاید مگر اینکه آمریکایی ها بخواهند خودکشی سیاسی کنند. پیش بینی در عالم سیاست بسیار سخت است. ما در تهرانیم و از وین دور هستیم.
تاکتیک طرف مقابل برای امتیاز گرفتن بیشتر در این ساعات آخر چیست؟
اعتماد به نفس، اعصاب خراب نشدن و زمان را فراموش کردن باعث می شود طرف آمریکایی کم می آید. پافشاری روی مواضع آمریکایی ها را عصبانی می کند.
تعابیر مقام معظم رهبری، درباره تیم مذاکره کننده، امانتداری، شجاعت، تدین و غیرت چطور به کمک تیم مذاکره کننده می آید؟
اینها ملزومات کار است. اگر کسی که در جبهه اول دیپلماتیک می جنگند، باید حتما اینها را داشته باشد. تعابیر مقام معظم رهبری ما را بی نیاز از ادامه سخن می کند. چون که صد آمد، ده و بیست هم پیش ما است. تیم مذاکره کننده اعتماد به نفسش با این سخنان مقام معظم رهبری بسیار زیاد شده. اعتماد به نفس، قوت قلب می دهد، اعصاب را راحت می کند و متوجه هستند با این اعتمادی که شده، تلاش می کنند برای به نتیجه رسیدن. آنچه تقدیر ماست، منجر به خیر و صلاح کشور می شود. فرمایشات مقام معظم رهبری کار تیم مذاکره کننده را بسیار راحت کرد. آنهایی نیز که دلواپس بودند، خیالشان راحتن شد.
شما که دلواپس نبودید؟
من به آن معنی دلواپس نیستم، نگران حیله های آمریکایی ها هستم.
23149
نظر شما