به گزارش خبرآنلاین به نقل از اسراء نيوز، آيت الله جوادي آملي روز «دحوالارض» را يکي از پربرکت ترين روزهاي ايام سال مي داند چرا که طبق برخي روايات زمين کعبه و حرم خدا، در اين روز ظاهر گشته و گسترش يافته است.
شمّه اي از تاريخ کعبه
آيت الله جوادي آملي در کتاب «صهباي حج» در این باره می نویسد: «کعبه اوّلين معبد مردمي و عبادتگاه توده انسان ها در روي زمين است: «إنّ أول بيت وضع للناس للذي ببکة... » که تعيين محل و نقشه ساختن آن به رهنمود و دستور خداي سبحان بود: «وإذ بوّأنا لإبراهيم مکان البيت... »
بنابراين، کعبه اوّلين معبدي(نه اوّلين خانه) است که در روي زمين ساخته شد. گرچه بر اساس «دحو الأرض» گفته شده: «مکان کعبه اولين زميني بود که از زير آب بيرون آمد» ، ليکن استفاده اين معنا که «اوّلين خانه ساخته شده کعبه است» از آيه، مشکل به نظر مي رسد؛ زيرا اوليّت آن را مقيد کرده که براي عبادت بوده است. البته آيه شريفه «إن أول بيت وضع للناس... »، معناي مزبور را نفي نيز نمي کند، زيرا قيودي همچون وصف، همانطور که اطلاق ندارد مفهوم نيز ندارد، مگر اينکه جمله مشتمل بر وصف، در مقام تحديد باشد. در اين باره و در استفسار از آيه شريفه مزبور، از اميرالمؤمنين (عليه السلام) تصريح به اينکه قبل از بناي کعبه، خانه وجود داشته، نقل شده است.»
از اميرالمومنين ـ عليه السلام ـ روايت شده است که فرمودند:
«نخستين رحمتي که از آسمان به زمين نازل شد، در بيست و پنج ذي القعده بود. کسي که در اين روز روزه بگيرد و شبش را به عبادت بايستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»
معناي دحوالارض
«دَحو» به معناي گسترش است و برخي نيز آن را به معناي تکان دادن چيزي از محلِ اصلي اش تفسير کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمين) اين است که در آغاز، تمام سطح زمين را آب هاي حاصل از باران هاي سيلابيِ نخستين فراگرفته بود. اين آب ها، به تدريج در گودال هاي زمين جاي گرفتند و خشکي ها از زير آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند.
از سوي ديگر، زمين در آغاز به صورت پستي ها و بلندي ها يا شيب هاي تند و غيرقابل سکونت بود. بعدها باران هاي سيلابي مداوم باريدند، ارتفاعات زمين را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمين هايِ مسطح و قابل استفاده براي زندگي انسان و کشت و زرع پديد آمد. مجموع اين گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاري مي شود.
/6262
نظر شما