«دکتر غلام‌حسین ابراهیمی دینانی» درباره «روش تفسیر علمی قرآن» ضمن بیان مطلب فوق گفت: «در ایران کسانی چون «مهندس بازرگان»، «ابوالعلای مودودی» در پاکستان و «طنطاوی» در مصر، می‌کوشیدند تا با استخدام معارف علمی به تفسیر قرآن بپردازند؛ به طور مثال با این‌که «مهندس بازرگان» فردی بسیار دین‌دار بود ولی دیدگاه نظری او دچار لغزش بود. او می‌کوشید تا با اصل بقای انرژی و قوانین ترمودینامیک، آموزه‌های دینی را تبیین کند، این روش مواجهه با قرآن، کارکردی برای دین نداشته و تنها با ورود قوانین علمی متغیر و عصری به دین، آن را مخدوش می‌سازد.»
عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران درباره این که، آیا تصور امکان برقراری نوعی رابطه میان علم و قرآن؛ مبنی بر مشارکت دین در جهت‌گیری‌های علمی وجود دارد یا نه؟، با ذکر ضرورت گسترش معنویت و دیانت در نزد انسان‌ها، بر آزادی علم تأکید کرد و گفت: «علم باید راه فعلی خود را ادامه دهد؛ زیراکه تجربه اتحاد جماهیر شوروی در جهت‌دهی علم با ایدئولوژی مارکسیسم در معرض دید ما است، راهی که در نهایت به نابودی علم در روسیه انجامید.»
وی در پایان اظهار داشت: «نه تنها باید علم را آزاد گذاشت؛ بلکه باید با آثار اخلاقی و ایمانی ناشی از معنویت و دیانت، مسیر پیشرفت‌های علمی را آسیب‌زدایی و هموار کرد.»
نظر شما