پیراهن سفید ما و قرمزپوشی چینی‌ها

اما وقتی پای تیم ملی وسط باشد، همین چینی‌ها که زیاد هم فوتبال دوست ندارند و اصلاً به حضور فوتبال‌شان در جمع بزرگان دنیا امیدوار نیستند با لباس‌های یکرنگ به ورزشگاه می‌آیند و یک صدا تیم ملی کشورشان را تشویق می‌کنند.
حضور چند ۱۰هزار چینی که پیراهن تیم ملی کشورشان را به تن داشتند، یک نکته دیگر هم داشت؛ آن‌ها به دعوت سرمربی تیم ملی کشورشان با پیراهن قرمز از خانه بیرون نزده بودند، این پیراهن‌های قرمز را دم در ورزشگاه به هواداران چینی دادند و هر تماشاگری که بلیت بازی تیم ملی کشورش را در دست داشت، هنگام ورود به استادیوم یک پیراهن قرمز از مسئولان می‌گرفت و وارد ورزشگاه می‌شد. آیا وقت آن نرسیده، ما هم به جای اینکه سرمربی‌مان را به برنامه تلویزیونی ۹۰ بفرستیم تا از مردم بخواهد با پیراهن‌های سفید به ورزشگاه بروند (و بعد هم خوشحال باشیم از اینکه از ۹۰هزار تماشاگر بازی ایران و قطر، بیش از ۲۰هزار نفر تی‌شرت‌های سفید یا رنگ روشن به تن دارند) برای قدردانی از حمایت و همدلی فوتبالدوستان کشورمان، به هر تماشاگری که وارد ورزشگاه می‌شود یک پیراهن سفید بدهیم! شما که ده‌ها بار بازی رایگان را برای پر کردن ورزشگاه آزمایش کردید، این بار وقتی تیم ملی بازی داشت، بلیت بفروشید اما اعلام کنید هنگام ورود به ورزشگاه، به هر تماشاگری که بلیت بازی را خریده باشد، یک پیراهن سفید برای تماشای بازی‌های ملی رایگان می‌دهید. مطمئن باشید از این به بعد همه در روز بازی‌های ایران، همرنگ تیم ملی لباس می‌پوشند.

_{* این یادداشت در سرمقاله چهارشنبه ۱۷ شهریور روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}