آلن بوسول
فلسفه انتخابات در سودان برای حفظ اتحاد در این کشور است. اما انتخابات اخیر در سودان دقیقا نتیجه‌ای بالعکس داشت. رئیس‌جمهوری سودان عمر البشیر که توسط دیوان عالی لاهه جنایتکار جنگی شناخته شده است ، در نخستین انتخابات سراسری در 24 سال گذشته ، برنده اعلام شد . مخالفان این انتخابات را تحریم کردند و البته شایعاتی در خصوص تقلب در انتخابات هم از این زبان به آن زبان شد .
نتیجه این انتخابات که بیست و چهار ساعت پیش اعلام شد هیچ‌کس را شوکه نکرد. اما پیروزی بشیر شاید اخرین برگ از برگ‌های تاریخ بزرگترین کشور افریقا قبل از فرورفتن در اغوش دو یا سه ناآرامی و ناامنی جدی داخلی باشد . سودان از همان نخستین روز سال 1956 که استقلال را تجربه کرد، دائم ناآرامی را تجربه کرده است. اما هیچ کدام از این بحران‌ها حتی بحران دارفور نمی‌تواند با جنگی که در یک قدمی ساکنان شمال و جنوب سودان قرار دارد ، برابری کند . در حال حاضر سودان مانند دو کشور در دل یک کشور اداره می‌شود. دو رئیس جمهور ، دو ارتش و حتی دو مدل ویزا برای عبور و مرور در دل یک کشور جا داده شده است . در ماه ژانویه اما ساکنان جنوب در رفراندومی شرکت می‌کنند تا موافقت خود را به رسمیت شناختن این تفکیک اعلام کنند. پیش‌بینی می‌شود که جنوبی‌ها با اکثریت آرا موافقت خود را با این تفکیک اعلام کنند. برگزاری انتخابات اخیر هم با ان حجم از تقلب ، بر عزم جنوبی‌ها برای جدایی افزود . ساکنان جنوب برای نشان دادن مخالفت خود ، به یاسر ارمان رای دادند. اصلی‌ترین رقیب عمر البشیر که در حقیقت از شرکت در این انتخابات کنار کشیده بود .
در شمال یا همان خارطوم، دولت علاقه‌ای به از دست دادن کنترل بر جنوب که نفت‌خیز است را ندارد . عمر البشیر هم تمایلی به استقلال جنوب ندارد . حقیقت این است که حزب حامی عمر البشیر میزان مخالفان خود را دست کم می‌گیرد . در دارفور اما هزاران نفر از اوارگان برای شرکت در انتخابات حتی ثبت نام هم نکردند.
روند برگزاری این انتخابات به شدت بد مدیریت شد: بسیاری از رای دهندگان چند روز برای پیدا کردن نام خود در لیست‌های انتخاباتی تقلا کردند . جریان اپوزیسیون هم انچنان بی‌سر و سامان و در هم اشفته بود که نتوانست چالشی جدی برای عمر البشیر باشد . اصلی‌ترین رقیب عمر البشیر ، آرمان بود که چند روز پیش از برگزاری انتخابات از صحنه عقب کشید . حتی پیش از برگزاری انتخابات هم ، ناظران بین المللی تاکید کردند که این انتخابات از حداقل استانداردهای مورد نیاز برخوردار نیست.
دستکاری در نتیجه انتخابات یک مقوله است و انکار استقلال جنوب مقوله‌ای دیگر. انتخابات در سودان دو بار به تعویق افتاده است و گمان نمی‌رود که در ماه ژانویه هم شرایط برای برگزاری رفراندوم مهیا باشد . اما جنگ در انتظار هرکسی است که بخواهد جنبش لیبرال مردمی سودان را که در جنوب یک‌تاز است ، زیر سوال ببرد . تاریخ برگزاری انتخابات در ماه ژانویه ، در معاهده صلح ارضی که در سال 2005 به امضا شمالی‌ها و جنوبی‌ها رسید، معین شده بود .
جنوبی‌ها بارها هشدار داده‌اند که در صورت به تعویق افتادن این انتخابات ، به شکل یکجانبه اعلام استقلال خواهند کرد . جنگ هم به دنبال این ماجرا خواهد آمد. جنگی که با خون همراه است. در جریان دو شورش اخیر جنوب، حداقل دو میلیون نفر جان خود را از دست دادند . این جنگ اما بی‌شک به جنوب محدود نخواهد شد . علاوه بر دارفور ، نارضایتی در شرق سودان هم در حال افزایش است . در این منطقه در سال 2006 پیمان صلحی منعقد شد که به ظاهر برای پایان دادن به ناارامی‌ها بود اما عملا کاری از کار پیش نبرده است . نارضایتی از عمر البشیر حتی در مناطق شمالی هم که در زمان جنگ در کنار آقای رئیس‌جمهوری ایستاده بودند، افزایش یافته است . عمر البشیر برنده این انتخابات شد اما این‌که در آینده چه بر سر این کشور جنگ زده بیاید مانند نتیجه انتخابات قابل پیش‌بینی نیست.
تایم 27 آوریل / ترجمه : سارا معصومی
نظر شما