دکتر رباب صحاف، متخصص طب سالمندی در مورد خصوصیات خانه سالمندان استاندارد گفت: این استاندارد ها در دنیا مشخص است و بهزیستی هم آن را مشخص کرده است. به لحاظ فیزیکی، به لحاظ مراقب و خدماتی که ارائه می شود استاندارد های مشخصی وجود دارد که این استانداردها هم باید بر طبق اصول باشد. مهم ترین این استاندارد ها فضای مناسب، تعداد مراقب کافی و تغذیه مناسب ، فعالیت جسمی و ذهنی کافی سالمند است و باید توجه داشت که در این خانه سالمندان ارتباطات اجتماعی سالمند با خانه و جامعه قطع نمی شود.
او در مورد افزایش روند سپردن سالمندان به مراکز سالمندی گفت: وقتی جامعه به سمت سالمندی می رود باید انتظار داشته باشیم که تعداد بیشتری از سالمندان به خانه های سالمندان بروند، اما این را هم باید در نظر داشته باشیم که در جامعه ایرانی مراقبت از سالمندان یک افتخار بوده و هست.
او با اشاره به اینکه درحال حاضر با تغییر رویکرد جامعه از خانواده به خانه های سالمندان مواجه هستیم، افزود: بیشتر خانم ها در شهرهای بزرگ شاغل شده اند و از سوی دیگر خانه ها کوچک هستند، همچنین بسیاری از خانواده ها به دلیل داشتن مشکلات اقتصادی نمی توانند به تنهایی از سالمند خود مراقبت کنند. تمام این موضوعات از جمله دلایلی هستند که باعث شده است که روند سپردن سالمندان به مراکز سالمندی تشدید شود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در باره مشکلات روحی و روانی سالمندان در خانه های سالمندان گفت: اگر خانه سالمندان استاندارد باشد و ارتباط سالمند با خانواده حفظ شود، معمولا در سالمندی که به خانه سالمندان می رود مشکل روحی جدی ایجاد نمی شود، اما متاسفانه چون ارتباط سالمندان در بسیاری از خانه های سالمندان با جامعه و خانواده قطع می شود ، در بسیاری از موارد مشکلات شناختی پیدا کرده یا این مشکلات آنها تشدید می شود.
او افسردگی و اضطراب را از جمله مشکلات روانی سالمندان در خانه های سالمندان دانست و افزود: جدایی باعث انزوی اجتماعی در سالمندان می شود.
صحاف با اشاره به اینکه سالمندان صد درصد در خانه های سالمندی دچار مشکل جسمی نیز می شوند ،گفت: سالمند در این خانه ها تحرک خود را از دست می دهد و سلامت روانی و اجتماعی خود را نیز دچار مخاطره می بیند.
او با تاکید بر اینکه در خانه های سالمند استاندارد قاعدتاً نباید اختلال جسمی، روحی و روانی مشاهده شود گفت: اما مراقبتی که با عشق توسط خانواده انجام می شود تاثیر خیلی بهتری بر کیفیت زندگی سالمندان دارد. البته نباید این نکته را فراموش کنیم که اگرچه ترجیح سالمندان و خانواده ها این است که سالمند را در خانه نگهداری کنند ولی همیشه این بهترین انتخاب نیست.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی افزود: به عنوان مثال در فردی که بیماری آلزایمر خیلی پیشرفته شده دارد، یا فرد سالمندی که تنها زندگی می کند و کسی نیست که از او نگهداری کند، بهترین مکان خانه نیست، بلکه بهتر است که او به خانه سالمندان برود.
دکتر صحاف با اشاره به اینکه همیشه هم اینطور نیست که ترجیح خانواده ها بر این باشد که سالمند خود را در سالمندان نگهداری کنند، گفت: خیلی از مواقع خانواده ها به دلیل اینکه محل نگهداری از سالمند را ندارند و کسی نیست که از سالمند آنها مراقبت کند و مشکلات مالی نیز مضاف بر علت است، مجبور می شوند که سالمند خود را در خانه نگهداری کنند.
این متخصص طب سالمندی تاکید کرد: سالمندی که به خانه سالمندان می رود را نباید به عنوان یک آسیب در نظر بگیریم. خیلی ها فکر می کنند که اگر به سرای سالمندان بروند نمی توانند دیگر از انجا برگردند ولی در دنیا مرسوم است که سالمند در شرایط ویژه ای که نیاز به مراقبت خاص دارد به خانه سالمندان می روند و بعد که مشکلش حل شد به خانواده بر می گردد که این حالت در کشور ما وجود ندارد.
او در مورد پیشگیری از مشکلات در خانه سالمندان گفت: وقتی یک سالمندی به خانه سالمندان می رود استرس شدیدی به خود او و خانواده اش وارد می شود. بنابراین باید این موضوع توسط متخصصین ارزیابی شود تا اگر لازم شد که فرد به خانه سالمندان برود، به طریق مشاوره ای روی او کار شود تا خانواده و سالمند را برای حضور در خانه سالمندان آماده کنند.
صحاف افزود: بعد از حضور سالمند در سرای سالمندان باید خانه سالمندان در شرایط استاندارد قرار داشته باشد، محیط فیزیکی و تعداد مراقبان آموزش دیده کافی باشند تا فرد بتواند سبک زندگی سالم از لحاظ تغذیه و ورزش داشته باشد و به محض اینکه شرایط فرد به شکل ایده آل برگشت و مشکلی نداشت به جامعه بتواند برگردد.
4747
نظر شما