زیبا بود. این نفس کشیدن های عمیق بین قطعات نوحه که در نوحه خوانی های سنتی از سکوت مطلق به جای آن استفاده می کردند نوعی جدید است که من خیلی نمی پسندم. در نوحه های قدیمی آن سکوت ها که همراه با صدای سینه زنی بود ناگهان عمق فاجعه را بر انسان نازل می کرد. من فرم قدیمی را بیشتر دوست دارم. البته این نوحه نبود ولی چون نزدیکی به نوحه داشت بهتر بود آقای چاووشی از نوحه خوانی های سنتی الهام می گرفت و نه از نوع مدرن آن که البته نظر شخصی ست.
نظر شما