نفت، ضدتروریسم و جاسوسی

کرملین از روابط گرم تر با غرب در بافت جنگ علیه ترور بهره برداری کرده است و جاسوسان خود را به کشورهای غربی سرازیر کرده است. بنابراین، روسیه تهاجم جاسوسی خود را تشدید کرده است. مسکو به اس.وی.آر و جی.آر.یو دستور داده است تا جمع آوری اطلاعات را در اعضای جدید ناتو و اتحادیه اروپا در شرق اروپا و بالتیک افزایش دهند. این سازمان ها وظیفه دارند تا موفقیت این کشورها در ادغام با غرب را تضعیف کنند. روسیه به منظور مقابله با اهداف ایالات متحده در سراسر جهان به همکاری با چین پرداخته است.

چین و روسیه به فعالیت در آمریکای لاتین پرداخته اند تا از طریق معاملات نفتی و تسلیحاتی، به تضعیف نفوذ سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریکا در این منطقه بپردازند. در نتیجه فروش تسلیحات به رژیم های متخاصم نظیر ونزوئلا ممکن است این تسلیحات در اختیار گروه های تروریستی قرار گیرد. ونزوئلا در کنار ارائه تسلیحات به تروریست ها، با انجام تبلیغات به احساسات ضد آمریکایی دامن می زند. سرویس های اطلاعاتی روسیه در صدد بی ثبات کردن جوامع متحدان سنتی منطقه ای آمریکا هستند و شکاف بین این رژیم ها و واشنگتن را افزایش می دهند. مسکو در خاورمیانه نیز به فروش تسلیحات به رژیم های یاغی ادامه می دهد و با وضع اقدامات تنبیهی علیه کشورهای حامی تروریسم مخالف است. روسیه در زمینه فناوری هسته ای و سلاح های کشتار جمعی به همکاری با کشورهای حامی تروریسم ادامه می دهد. سرویس های اطلاعاتی روسیه در لوای مبارزه با تروریسم یا جنایت سازمان یافته به درون کشورهای مختلف رخنه می کنند و سپس به فعالیت های کاملا متفاوتی می پردازند. به عنوان مثال، این سرویس های اطلاعاتی با استفاده از روابط اطلاعاتی خود از فرایندهای خصوصی سازی در اروپای شرقی بهره جسته اند.

سرویس های اطلاعاتی طی برقراری تماس با مقامات فاسد در بخش دولتی و خصوصی به دستکاری در صحنه سیاسی کشور می پردازند، اسرار نظامی را سرقت کرده و به صنایع تسلیحاتی خود تزریق می کنند و در نهایت، کنترل منابع استراتژیک اقتصادی این کشورها را به دست می گیرند. سرویس های اطلاعاتی روسیه، حامی حل و فصل مسالمت آمیز مساله فلسطین هستند و در عین حال با سرویس های طلاعاتی روسیه به تسلیح تروریست ها و گروه های شبه نظامی در خاورمیانه می پردازند و هزینه های اضافی را بر ارتش ایالات متحده تحمیل می کنند.

شورای روابط خارجی(سی.اف.آر) در مارس 2005 گزارشی را تحت عنوان «جهت گیری نادرست روسیه: آنچه ایالات متحده می تواند و باید انجام دهد» منتشر کرد. تعارض اهداف سیاستگذاری در ایالات متحده و روسیه در این گزارش به خوبی مورد اشاره قرار گرفته است. در این گزارش پیشنهاد شده است که سیاست ایالات متحده باید از «همکاری استراتژیک» به «همکاری گزینشی» تغییر کند. وزیر خارجه روسیه نیز می پذیرد که روسیه و ایالات متحده دارای منافع واگرا هستند. بنابراین، می توان انتظار داشت که فعالیت های جاسوسی روسیه افزایش یابد.

مسکو علاوه بر استفاده از پرسنل اطلاعاتی در پست های دیپلماتیک، استفاده از عوامل غیر قانونی خود را نیز افزایش داده است. با دور شدن روسیه از دموکراسی، تحکیم اقتدار گرایی در دولت اطلاعاتی این کشور و روابط چکیست ها با جنایت سازمان یافته، ماهیت تهدید روسیه حادتر شده است. غرب باید هوشمندانه به این تحولات پاسخ دهد و با بهره گیری از اطلاعات انسانی پیچیده به نیات واقعی مسکو پی ببرد.

در نهایت باید اشاره داشت که شیوه های قدیمی جمع آوری اطلاعات انسانی که در دوران اتحاد شوروی مورد استفاده قرار می گرفت، هم اکنون بار دیگر به طور گسترده در دستور کار قرار گرفته است. شمار افسران اطلاعاتی روسیه در اکثر مناطق جهان در سطح دوران جنگ سرد و حتی بالاتر از آن است و پوشش های دیپلماتیک و تجاری به طور گسترده مورد بهره برداری قرار گرفته است.