نتیجه تفکر نویسنده، خلاقیت کارگردان و تلاش دسته‌جمعی عوامل در بازی هنروران و بازیگران تبلور پیدا می‌کند اما در فوتبال که نمایش هیجان‌انگیزی است، آنچه روی صحنه میبینید، با آنچه پشت پرده می‌گذرد، معمولاً تفاوت بسیار دارد. اگرچه در زمین بازی، معمولاً تمام آنچه یک تیم تمرین کرده، به معرض قضاوت و نمایش گذاشته می‌شود اما خارج از زمین بازی، ماجرا چیز دیگری است و روی صحنه هیچ ربطی به اتفاقات پشت صحنه ندارد. این روزها روی صحنه، تیم ملی برای بازی با سوریه آماده می‌شود، استقلال برای بازگشت به لیگ در تهران تمرین می‌کند و پرسپولیس برای حفظ صدرنشینی در دبی اما آنجا که از معرض دید عموم دور است و تلاش می‌شود از چشم رسانه‌ها هم دور بماند، بازی دیگری جریان دارد... جلسه‌های پی‌درپی، پیغام پسغام‌های متوالی و با دست پس زدن‌ها و با پا پیش کشیدن‌های هنرمندانه برای نگه داشتن یا به دست آوردن صندلی... یکی، چهره معروف زیرمجموعه‌اش را وادار می‌کند به نفع او حرف بزند و بر ماندنش تأکید داشته باشد تا دامنه تغییرات و تحولات به او کشیده نشود، دیگری گروهی را دور خود جمع کرده تا نوبتی درباره‌اش حرف بزنند و بگویند دوره او عالی بود و یکی دیگر هم اصلاً به مقر وزارت ورزش پناهنده شده و لحظه‌ای بیرون نمی‌آید تا مبادا صندلی‌اش را به دیگری بدهند.
این یارکشی‌ها، لابی‌ها و من بمیرم، تو بمیری‌ها، دست و پای آخر برای ماندن است... همیشه همین بوده، تا مدیری یا وزیری می‌آید، آنها که کارنامه دارند و عملکردشان روشن است، کارشان را می‌کنند و آنها که کاری بلد نیستند، به دست و پا زدن می‌افتند. نمی‌دانیم چرا بعضی‌ها نمی‌خواهند باور کنند موقع غرق شدن هرچه بیشتر دست و پا بزنی، بیشتر فرومی‌روی!
* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۲۴ آبان روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.
نظر شما