یک نقدی به مواضعی برخی دوستان اصولگرا دارم چون آنها خیلی صریح از کسانی به عنوان نامزد احتمالی انتخابات ریاست جمهوری سال 96 نام می برند، حال آنکه باید در انتخاب و معرفی نامزد ریاست جمهوری اولویت های 8 سال آینده کشور را در نظر گرفت.
معتقدم قبل از آنکه درباره مصادیق صحبت شود باید ویژگی ها مورد ارزیابی قرار گیرد. بر همین اساس لازم است ابتدا سراغ شاخص ها برویم تا ببنیم حضور چه کسی در مسند ریاست قوه مجریه می تواند ایران را به اهداف سند چشم انداز برساند. از سال 1396 تا سال 1404 مصادف با 8 سال پایانی سند چشم انداز توسعه است، سندی که در پایان دوره اجرایی آن ایران باید جایگاه نخست را در منطقه داشته باشد. پس رئیس جمهوری می خواهیم که جبران مافات کند، برای نیل به این مقصود نخست تدوین جدول شاخص ها و تعریف مکانیزم ارزیابی مصادیق بیش از هر اقدام دیگر ضرورت دارد. وقتی جدول معیارها و زیرمعیارها مشخص شد آن زمان می توان همه مصادیق را در سبد ارزیابی قرار داد.
قطعا روحانی به لحاظ پتانسیل هایی که دارد یکی از نامزدهایی است که در دایره ارزیابی اصولگرایان قرار می گیرد. بر خلاف نظر برخی دوستان می گویم روحانی درون دایره ارزیابی نامزدهای مورد بررسی اصولگرایان قرار دارد. در واقع روحانی باید یکی از گزینه های روی میز انتخابات اصولگرایان باشد و در نهایت هر نامزدی که براساس جدول معیارها امتیاز بیشتری آورد از او اعلام حمایت شود.
پس باید نخست اقتضائات سال 1396 تا سال 1404 را بررسی کرد و نامزد بهتر را تشخیص داد سپس صریح درباره حمایت از یک مصداق سخن گفت. این نقد را به دوستان اصولگرا دارم که سریع تصمیم نگیرند. برایند عقل جمعی را ببینند بعد به هر نامزدی رسیدند از آن نامزد در انتخابات ریاست جمهوری سال 96 حمایت کنند.
*دبیرکل حزب ایران زمین و عضو جبهه ایستادگی
29214
نظر شما