به گزارش خبرآنلاین، ایشی گورو نویسنده ای است که به انگلیسی می نویسد و تاکنون جوایز معتبر زیادی چون جایزه بوکر را به دست آورده است. وی ٢۵ سال است که می نویسد اما در این مدت تنها ۶ رمان از او بیرون آمده است و همین نشان می دهد چه نویسنده سخت گیری است که با وسواس کلمات و قصه هایش را انتخاب می کند.
کتی، روت و تومی قهرمانان رمان ایشیگورو هستند. آنها برای نخستین بار چیزی را درون خود حس میکنند به نام «عشق». این عشق در هر یک از این سه نفر، درجه و اندازه خاصی دارد. تومی اگرچه سعی دارد آن را کنترل کند تا دیگران متوجه آن نشوند اما جریان داستان به مخاطب خلاف آن را ثابت میکند. تومی امیدوار است بتواند برای کتی و روت دوست خوبی باشد....
«هرگز رهایم مکن» آن طور که از عنوانش برمی آید جزو قصه های عاشقانه آبکی نیست. اصلا عاشقانه نیست گرچه از عشق حرف می زند اما عاشقانه حرف نمی زند. نویسنده؛ فضای داستان را به گونهای طراحی کرده که مخاطب ابتدا شک میکند به این که قهرمانان داستان آوای عشق را میشنوند یا آوای هنر را و یا هر دو را؟ از این رو «ایشی گورو» مخاطب را در یک بحران قرار میدهد که حل آن نیازمند داشتن دید و نگاهی فلسفی به مقوله زندگی است. تا اواسط داستان؛ خواننده در این فکر به سر می برد که تمام شخصیت های کتاب که تاکنون درگیر آنها شده بود؛ موجودات آزمایشگاهی هستند، جنین هایی که به صورت غیر طبیعی پرورش یافته اند تا رشد کنند، بزرگ شوند و بعد اعضای بدنشان را دانه به دانه به آدمهایی دیگر اهدا کنند و بعد آرام بمیرند و هیچ کس بعد از مرگشان حتی یادی هم از آنها نکند که اصلا آیا آنها را آدم می دانند یا نه؟ آیا آنها روح دارند یا نه؟ آیا آنها حق عاشق شدن دارند یا نه؟ آیا آنها حق انتخاب دارند یا نه؟ و هزار «آیا»ی دیگر....
کازوئو ایشی گورو سال 1954 در ناکازاکی ژاپن به دنیا آمد و در سال 1960 همراه خانواده به بریتانیا مهاجرت میکند. ادبیات انگلیسی و فلسفه از رشتههایی است که ایشی گورو در دانشگاه «کنت» به تحصیل درآنها میپردازد. کارهای این نویسنده ژاپنیالاصل تاکنون به 30 زبان دنیا ترجمه شده است. وی هم اکنون ساکن لندن است. مجله گاردین رمان «هرگز رهایم مکن» را به عنوان یکی از کتاب های پرفروش اروپا در سال 2005 معرفی کرده است.
نظر شما