مالکی- حزب الدعوه- ائتلاف دولت قانون
نوری مالکی رهبر حزب الدعوه عراق است. حزب الدعوه از ابتدا رابطه نزدیکی با ایران داشته و مالکی نیز با حمایت ایران به قدرت رسید اما به تدریج با افزایش قدرت مالکی نزدیکی او با یاران نیز کم رنگ شد. او حتی برای جلب حمایت خارجی، ایران را تحت فشار گذاشت. ماجرای فکه، اشاره به اختلاف مرزی ایران و عراق و تاکید غیر رسمی بودن قرارداد الجزایر از نمونه های این فشارهاست.
در حال حاضر رابطه مالکی و حزب او با ایران رابطه ای نیمه تیره است و برای ایران مالکی آخرین فرد مناسب نخست وزیری محسوب می شود.
ابراهیم جعفری- جریان اصلاح میهنی
او پیشتر عضو حزب الدعوه عراق بود اما با اوج گیری اختلافات او و مالکی جعفری از این حزب جدا شد. او اکنون در ائتلاف ملی است اما از حزب او تنها خودش برای ورود به پارلمان رای آورد.
ابراهیم جعفری به عنوان فردی منزوی در میان سیاست مداران عراق معروف است اما رابطه خوبی با ایران دارد. با این وجود از دید تهران فردی مناسب برای نخست وزیری نیست.
عمار حکیم- مجلس اعلای عراق
عمار حکیم پس از پدرش مسئولیت این جریان را بر عهده گرفت. مجلس اعلا از ابتدا رابطه نزدیکی با ایران داشته و شاخه نظامی آن موسوم به سازمان بدر با حمایت و زیر نظر ایران تاسیس شد.
مجلس اعلا به ایران به عنوان متحدی استراتژیک می نگرد. این جریان بیست کرسی در پارلمان عراق بدست آورده و دومین گروه مطرح سیاسی از ائتلاف ملی عراق در پارلمان است.
چهره های مطرح این جریان را می توان عادل عبدالمهدی، بیان جبر الزبیدی و شیخ همام حمودی دانست. نامزد این گروه برای نخست وزیری عادل عبدالمهدی و بیان جبر هستند.
رابطه عبدالمهدی نه تنها با ایران بلکه با کشورهای عربی، امریکا و ترکیه نیز نزدیک و حسنه است. ترک ها حتی از نخست وزیری او اعلام حمایت کردند.
مقتدی صدر- جریان صدری
این گروه شیعه تحت رهبری مقتدی صدر پس از سقوط رژیم بعثی به شکلی ناگهانی در صحنه سیاسی عراق ظهور کرد. در ابتدا جریانی افراطی با نگرش نظامی بود اما پس از نزدیک شدن به ایران رویکرد اعتدالی در پیش گرفت و سازمان یافته تر و پخته تر از گذشته فعالیت هایش را ادامه داد.
نامزد این جریان برای نخست وزیری ابراهیم جعفری و جعفر صدر پسر عموی مقتدی صدر هستند.
ایاد علاوی- فهرست العراقیه
رابطه او با ایران به لحاظ ایدئولوژیکی خوب نیست. علاوی اعتقاد به ائتلافی دارد که در آن شیعه و سنی مطرح نباشد.
به طور کلی می توان گفت که رابطه اکثر گروه های و جریانات سیاسی در عراق با ایران مثبت است و آنها به خوبی بر ضرورت جلب حمایت ایران به عنوان موثرترین و مهمترین همسایه عراق واقفند.
نظر شما