این عضو گروه نخبگان خبرآنلاین نوشته است: روزی با دوستی آشنا شدم و دستم بگرفت و سال 83 پابه پا تا به پشت درهای کمیسیون فرهنگی برد. مکاتباتی کردیم و نامه به دست رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی رسید. چند روز پشت درهای بسته کمیسیون منتظر صدا کردن بودم. 10-15 نفر دیگر هم ایستاده بودند. برخی با موبایل صحبت می کردند. اما این که چرا دم در ورودی، مثل من و امثال من گوشیهایشان را نگرفته بودند تعجب برانگیز بود. قبلاً با یکی دو نفر از اعضای کمیسیون در بارۀ درخواست خود صحبت کرده بودم و به نظر می رسید آنها مدافع نظر ما بودند. از سخنان شخصی که با گوشی مرتب صحبت می کرد متوجه شدم دنبال گرفتن ردیف برای بنیاد ... است. از او پرسیدم بنیاد و سازمان، عناوینی است که باید در شورای انقلاب فرهنگی تصویب شود و معمولا زیر نظر ریاست جمهوری است یا به سازمانهای مردم نهاد(NGO ) وزارت کشور مجوز می دهد که گفت ما مجوز مؤسسات فرهنگی از وزارت ارشاد داریم. بعد متوجه شدم این بنیاد جزء زیر مجموعه های سازمان تبلیغات اسلامی است که دنبال گرفتن ردیف مستقل برای بیمه کردن مداح هاست.
وی می افزاید: پرسیدم غیر بیمه آیا به وضع مداح ها از لحاظ اجرای صحیح و درست شعر خواندن و مطالب مستند را نقل کردن و ... هم رسیدگی می شود؟ گفت خیر فقط مداحها را بیمه می کند. گفتم الحمدلله که وضع مداحها خوب است اغلب هم به شغلی مشغولند و هم برای اجرای برنامه مدّاحی خود «پاکت» دریافت می کنند و گاه شنیده شده که شبی بیش از یک میلیون می گیرند....
دکتر ایرانی تاکید می کند: بنده از نزدیک برخی از این سازمانها را می شناسم و هیچ تناسبی بین بودجه ای که مجلس برایشان تصویب کرده با کارهایی که در سال ارائه می کنند وجود ندارد. یک راهکار این است که دولت کاری کند که هیچ ردیفی اضافه نشود. دو دیگر به سازمانهایی که بودجه فرهنگی دارند، به میزان فعالیتهایشان اعتبارات تخصیص دهد و باقی را به مراکزی بدهد که با کمبود بودجه مواجهند. طبعاً با این روش در طول چند سال بیشتر این مراکز خود بخود منحل می شوند.
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
دکتر اکبر ایرانی، رئیس موسسه میراث مکتوب، در یادداشت تازه ای به موضع آسیبشناسی تخصیص کمکها و بودجههای فرهنگی پرداخته داست.
کد خبر 621023
نظر شما