اینجا - نجف - اول مظلوم عالم آرمیده است . در ذهنت همه تاریخ زندگی او و صفحه صفحه زندگی پرمظلومیتش رژه می رود.شجاعتهایش در جنگهای متعدد و بخصوص واقعه شگفت جنگ خیبر از جلو چشمت رد می شود. حتی صدای "لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار" بعد از قرنها هنوز در آسمان می پیچد. غصب خلافت در سقیفه بنی ساعده ،غصب فدک فاطمه، ضرب و شتم همسرش در کوچه های مدینه، به زور بردنش به مسجد، ... و جنگ سراسر مظلومیت صفین همگی صحنه هایی هستند که هرکدام شان روضه ای هستند برای گریستن. اما ابهت حرم آنقدر سنگین است که اشکت در نمی آید.
اگر در کربلا روضه خوان نمی خواهی، اینجا حتما باید کسی باشد تا تو را از بهت سنگینی که در آن فرو رفته ای درآورد.
گوشه ای کنار حرم می نشینم و به درو دیوار نگاه می کنم. هر چه تاریخ بلدم مرور می کنم. سریال امام علی را از اول تا به آخر، در چنددقیقه می بینم. کتاب تاریخ اسلام زنده یاد دکترسیدجعفر شهیدی را در دقایقی چند می خوانم. آنچه را از کتاب جاذبه و دافعه علی(ع) اثر شهیدمطهری را بیادم مانده است بازخوانی می کنم. حتی کتاب معروف جرج جرداق(علی،صوت العداله الانسانیه) را.
زیارت امین الله پایان بخش زیارتی است که در حرم نه چندان شلوغ می خوانم و باز هم به فکر فرو می روم.
***
دیروز در محوطه کوچکی در نزدیکی کفشداری حرم حضرت ابوالفضل و پریروز در صحن حرم امام حسین با عراقی هایی همکلام شدم که فارسی را قابل فهم حرف می زدند. صحبت از ناآرامی های کشورشان بود. صراحتا خبر می دادند که بعد از رفتن زائران اربعین، دوباره تظاهرات و اعتراضها شروع می شود.
مشکلات شدید اقتصادی با وجود فروش روزانه 3.5تا4میلیون بشکه نفت ، مردم را حسابی خسته کرده است. مهمتر از آن فسادهای کلان و برخورد نکردن با آن موجب کلافگی مردم شده. و نکته مهم اینکه محور اعتراضات هم شیعیان هستند.
عراق تحت تحریم نیست اما امریکاییها بر گلوگاه های اقتصادی کشور(بخصوص فروش نفت) کاملا تسلط دارند و شاید مشکل اصلی به همین جا برمی گردد. نظام طایفگی و جنگ قدرت ، ساختار شکننده ای را در حاکمیت به وجود آورده و دخالت غربیها بر آشفتگی اوضاع دامن زده است. مردم عراق مدت زیادی نیست که از جور داعش و حضور بسیارگسترده نظامیان امریکایی در کشورشان آسوده شده اند اما همان عراقی هایی که با آنها حرف می زدم از بازگشت ناامنی واهمه داشتند.
یادم آمد از یک بازرگان عراقی که 3سال پیش در فرودگاه نجف برایم می گفت که امنیت ایران بی نظیر است و برای اثبات ادعایش به این نکته اشاره کرد که با دوست ایرانی اش از تهران تا مشهد را با اتومبیل طی کرده بدون اینکه حتی یکبار پلیس یا نیروهای امنیتی جلوی آنها را بگیرند. و این را با کشور خودش مقایسه می کرد.
***
ساعت از نیمه شب گذشته است که صدای نسبتا بلند اصابت چرخهای هواپیما روی باند فرودگاه امام خمینی، چرتم را پاره می کند. دقایقی بعد با دوستان همسفر خداحافظی می کنم. در مسیر فرودگاه تا خانه، به روزهای آینده عراق فکر می کنم. کشوری که در طول 14قرن گذشته، کانون حوادث و اتفاقات بزرگی بوده است.
1717
نظر شما