در روز های پایان سال همه مردم برای خرید مجتمع های تجاری را زیر و رو می کنند تا شاید کالایی جدید و مناسب برای سال جدید بیابند؛ در اين ميان دريغ از یک تولید داخل استانی، همه یا کار کشور چین است یا تایلند و يا هند. در خوشبینانه ترین حالت لابهلای توليدات این کشورها چند کار داخلی و وطنی می بینید که آن هم تنها کار تهران است، حال این سوال پیش می آید، چرا استانی چون فارس که توانایی تولید بالايي دارد باید از استان و کشور های دیگر پوشاک وارد کند؟ تولید پوشاک در فارس همواره با هزار اما و اگر همراه است و انگار در هجوم کالاهای خارجی صدای تولید کنندگان را کسی نمی شنود.
خارج از کشور یا از خارج از فارس
امید روشن نژاد از تولیدکنندگان پوشاک در شیراز میگوید: بزرگترین مشکل ما واردات کالاهای خارجي و حتي خارج از استان است.
او ادامه میدهد: از یک طرف قیمت بالای پارچه های ایرانی و از طرف دیگر دستمزدهای دوخت و نبود تسهیلات باعث شده که تولیدیهای شیراز فعالیت خود را کاهش دهند.این تولید کننده پوشاک می افزاید: نبود حمایت نهادهای دولتی و غیر دولتی و حتی خود مردم ، انگیزه را از تولید کننده گرفته است. حتی خود مردم هم برای خرید تولیدات ایرانی و حتی داخل استان تردید دارند می توان گفت حدود 95 درصد از کارهای تولید تهران خریداری می شود تا داخل استانی.وی اضافه می کند: کالای قاچاق همه تولیدکنند گان را دچار مشکلات مالی کرده است. اگر به حال این مسئله فکری نشود نه تنها تولید کنندگان استان فارس بلکه تمام تولید کنندگان کشور با مشکل روبرو می شوند.
محمد نورسعیدی، دیگر تولید کننده پوشاک در شیراز است. او از مشکلات تولید کنندگان می گوید: عمده ترین مشکل تولید کنندگان پوشاک، بیمه است من 6 کارگر دارم که مجبور هستم ماهیانه حدود 2 میلیون تومان برای هزینه بیمه این 6 نفر پرداخت کنم.او میگوید: مالیات هایي که به تولید کنندگان تعلق می گیرد هر سال افزایش مییابد این در حالی است که فروش روز به روز کمتر میشود و مجبور هستیم از سود صرف نظر کنیم تا کالاها فروش رود.این تولید کننده می گوید: تنوع در کارهای شیراز بسیار کم است و این هم به این دلیل است که ما مجبور هستیم تولید کمی داشته باشیم و مواد اولیه را از تهران تهیه کنیم، هزینه این کار هم بسیار زیاد است.
نبود برنامه های حمایت از تولیدکنندگان
صدیقه جمشید نیک، عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید کنندگان فارس در این باره بیان می کند: با توجه به این که شیراز مرکز استان فارس است و برای تولید و ایجاد شغل های این چنینی توانایی های بسیاری دارد، اما موانعی وجود دارد که اجازه فعالیت به تولید کنندگان را نمی دهد، از جمله نرخ بسیار بالای دارایی، شهرداری، بیمه ها و عوارض سنگین دست به دست هم داده اند تا کارگاه های تولیدی شیراز را به مرز نابودی بکشاند.
او می گوید: دلایل رکود و گرفتاری برخی کارگاه های تولیدی پوشاک در فارس ، نبود برنامه های حمایتی مناسب است. این در حالی است که امروزه تولیدکنندگان می ترسند کسب و کارشان را توسعه دهند چون باید به طور تصاعدی مالیات و بیمه بیشتری بپردازند. همچنین مواد اولیه از مهمترین نیازهای تولید کنندگان استان به حساب می آید که برای تهیه مواد اولیه با مشکل روبرو هستند.جمشید نیک می افزاید: وقتی یک صاحب سرمایه یا تولید کننده به افزایش ظرفیت تولید یا توسعه کسب و کارش فکر می کند، میبینید دولت حمایت های گوناگونی از تولید کننده داشته و به نوعی هزینه های تولید را برای این گونه تولیدیها به حداقل می رساند این یعنی حمایت دقیق و هدفمند. اما این وضع در فارس و برای تولید کنندگان پوشاک صدق نمی کند و در عمل هیچ حمایتی صورت نمیگیرد.مسئولان هم آن چنان که باید و شاید به ضعف این کارگاه ها توجه نشان ندادهاند و حتی تسهیلاتی را برای این واحدهای صنفی در نظر
نگرفته اند.جمشید نیک می گوید: بازار کار پوشاک در شهرستان ها فصلی است و نمی توان با بازارهای تهران مقایسه کرد. علاوه بر این مسائل یک واحد تولیدی باید برق صنعتی داشته باشد اما در زمینه امکاناتی چون برق ، آب و... هیچ حمایت مستقیمی صورت نگرفته است.
او اضافه می کند: نه تنها مسئولان حمایت نمی کنند بلکه برخی مدارس شیراز برای تهیه فرم به تولیدی های شهر خود سفارش تولید نمی دهند و معمولا به دنبال کار بسیار ارزان قیمت با هر کیفیتی هستند و سفارش های انبوهی به تهران می دهند.به باور این عضو هیئت مدیره اتحادیه تولید کنندگان فارس لازم است برای بیرون آمدن از این بحران توجه بیشتری صورت گیرد و تسهیلات مناسبی را در اختیار تولید کنندگان استان فارس قرار دهند.صابر کاظمی، نائب رئیس اتحادیه تولید کنندگان پوشاک شیراز هم در این باره بیان می کند: اکنون حدود 360 کارگاه پروانه دار تولیدی پوشاک در شیراز فعال است. پرونده بیش از 30 واحد در 3 سال گذشته باطل و منحل شده است.
او به مشکلات تولیدیهای فارس اشاره می کند و می گوید: افزایش واردات و قاچاق کالاهای چینی، هندی، تایلندی و... بر هیچکس پوشیده نیست اما لازم به ذکر است که خود ما هم به این مسئله دامن می زنیم . با این حال برخی از پوشاک متعلق به جامعه سنتی ما است و ریشه بومی دارد اما کار به جایی رسیده که در کشور چین برخی از این لباس ها تولید می شود، ذائقه مردم شناسایی شده و طبق سلیقه مردم کالا در چین تولید می شود. می پرسید این اطلاعات از کجا به دست آمده؟ واقعیت این است که برخی از تاجران برای دریافت سود بیشتر تمام اطلاعات از سلیقه مردم ایران را در اختیار تولید کنندگان چینی قرار داده اند.
کاظمی می گوید: به جرات می توان گفت بیش از 300 کارگاه غیر مجاز تولیدی پوشاک در شیراز فعالیت می کنند که معمولا در منازل مسکونی و با افراد غیر ایرانی اداره می شود. افزون بر این مهاجران در خانه های خود 2 اتاق را به صورت تولیدی درآورده اند و نه تنها خود بلکه اعضای خانواده هم به صورت 2 و 3 شیفت در آن کار می کنند و این می شود که کارگاه های تولیدی که هم عوارض و حق بیمه پرداخت می کنند به ورشکستگی نزدیک میشوند. نائب رئیس اتحادیه تولید کنندگان پوشاک شیراز از حمایت نکردن هم استانی ها گلایه میکند و میگوید: برخی از مدیران مدارس در شیراز فرم های مدرسه را به شرط آن که مقداری از هزینه هر فرم را به مدرسه بدهند به تولید کنندگان شیرازی سفارش می دهند و درصورتی که تولید کننده قبول کرد، کار را به وي می دهند و اگر هم قبول نکند کار را به شخص دیگر یا استان دیگر میدهند.
او ادامه می دهد: یکی دیگر از مشکلات قابل بررسی در شیراز بحث نمایشگاه هایی است که از طرف مسئولان خارج از استان برگزار می شود، از جمله مشکلات برگزاری چنین نمایشگاههایی نداشتن هماهنگی با اتحادیه تولید پوشاک درون استان و نامناسب بودن زمان آن است. همچنین محدودیت زمانی که در اختیار تولید کنندگان شیراز برای تحویل و ارائه کار می دهند و جایگزین کردن تولیدات خارج از استان به جای تولیدات درون استانی، انگیزه تولید و ارائه طرح و کار را از تولیدکنندگان شیرازی می گیرد. کاظمی می گوید: می توان گفت به راحتی تولیدات دیگر استانها را با شرایط موجود در شیراز عرضه میکنند و همین مسئله اجازه فعالیت به تولیدکنندگان شیرازی و استان فارسي نمی دهد.
او ادامه میدهد: ضعیف شدن ضمانت اجرائی چکها یکی از بزرگترین مشکلات تولید کنندگان کشور است، افزون بر این قرار بود برای حمایت از تولیدکنندگان در دولت قبل یارانه تولید در نظر گرفته شود اما اکنون پس از گذر سال ها هیچ یارانه ای به تولید کنندگان تعلق نگرفته است.
این است که امروز، تن پوشهای چینی، تایلندی و در مجموع وارداتی، به پوشش ایرانیان تبدیل می شود، بی آنکه بسیاری از ایرانیان بدانند که روزی سرزمین ما خود قطب تولید پوشاک بوده است.
46
نظر شما