«یاغی بی‌هدف» دنیای سینما درگذشت

به گزارش خبرآنلاین، هاپر که آخرین بار مارس گذشته با قامتی ضعیف و چهره‌ای در هم شکسته در مراسم رونمایی از ستاره خود در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود شرکت کرد، مدت‌ها بود با سرطان پروستات مبارزه می‌کرد.

بازیگر خشن، رُک و اغلب جوشی سینما فعالیت بازیگری را از اواسط دهه 1950 با فیلم‌های استودیویی بزرگ مانند «یاغی بی‌هدف» (در ایران «شورش بی دلیل») و «غول» - هر دو با بازی جیمز دین - آغاز کرد، اما خیلی زود به عنوان فردی «بدقلق» شهرت پیدا کرد و تنها برای نقش‌های مکمل در نظر گرفته می‌شد.

حضور دنیس هاپر در نقش‌های فرعی تا سال 1969 که فیلم کم‌هزینه «ایزی رایدر» را با موضوع مواد مخدر و راک اند رول کارگردانی کرد، ادامه داشت. «ایزی رایدر» به موفقیت قابل ملاحظه‌ دست یافت و به نوعی بازار فیلم‌های درباره جوانان را تعریف کرد.

فیلم او داستان دو جوان با بازی خود هاپر و پیتر فاندا را به تصویر می‌کشد که در جستجوی آمریکا از لس آنجلس به نیو ارلئانز سفر می‌کنند و در راه با حوادثی روبرو می‌شوند. «ایزی رایدر» مقلدان بی‌شمار به همراه داشت و هالیوود را به صنعتی که دغدغه جوانان را دارد، تبدیل کرد.

هاپر در اواسط دهه 1980 با حضور در نقش ضدقهرمانانی جذاب در فیلم‌های مانند «مخمل آبی» و بعدا «سرعت» بار دیگر اوج گرفت. در این فاصله او در چند فیلم مانند Hoosiers که به خاطر آن نامزد اسکار شد، نقش‌هایی واقعگرایانه‌تر و تاثرانگیزتر را ایفاء کرد.



دنیس هاپر و پیتر فاندا در «ایزی رایدر»

سپس او بار دیگر به کارگردانی روی آورد و در سال 1988 فیلم پرقدرت و حرفه‌ای «رنگ‌ها» (یا «نیروی انتظامی») را کارگردانی کرد که در آن با شان پن همبازی بود، اما استودیو فیلم بعدی‌اش با عنوان «جهت معکوس» را از او گرفت و در تیتراژ نام کارگردان فیلم آلن اسمیتی معروف ذکر شد.

دو تجربه کارگردانی آخر هاپر فیلم‌هایی بودند که کمتر مورد توجه قرار گرفتند: تریلر جنایی «تنگنا» تولید سال1990 و فیلم جاده‌ای «تعقیب‌کنندگان» محصول 1994.

از آخرین تجربه‌های بازیگری هاپر می‌توان به بازی در نقش یک غول خودبزرگ‌بین دنیای موسیقی در مجموعه تلویزیونی «تصادف» اشاره کرد که بر مبنای فیلم برنده اسکار سال 2005 ساخته شد. او در سریال E-Ring هم نقشی کوتاه داشت.

هاپر یکی از چهره‌های سرشناس دنیای هنر در کالیفرنیا و صاحب کلکسیونی از آثار هنرمندان کالیفرنیایی بود. او خودش به عنوان یک عکاس هم شهرت داشت.

دنیس هاپر سال 1936 در داج سیتی در ایالت کانزاس به دنیا آمد و بعدها همراه خانواده به کانزاس سیتی و در نهایت سن دیگو در جنوب کالیفرنیا نقل مکان کرد. او فعالیت هنری را با تئاتر آغاز کرد و در اولدگلوب زیر نظر معلمانی چون دوروتی مگوایر آموزش دید و از طریق او به هالیوود معرفی شد.

هاپر در هالیوود ابتدا در چند مجموعه تلویزیونی بازی کرد و در نهایت سال 1955 در «من هزاران بار مردم» با بازی شلی وینترز و جک پالانس بازی کرد که اولین فیلم رسمی او در هالیوود بود. نخستین حضور سینمایی مهم هاپر بازی در نقش یکی از دشمنان شیفته سرعت جیمز دین در فیلم «یاغی بی ‌هدف» (1955) بود.

او در «غول» آخرین فیلم جیمز دین هم به نقش پسر راک هادسن و الیزابت تایلور ظاهر شد. از دیگر فیلم‌های نخستین سال‌های بازیگری هاپر می‌توان به «سایونارا»، «جنگل فولادی» و «داستان بشر» اشاره کرد.

هاپر سال 1957 در فیلم «جدال در اوکی کورال» جان استرجس بازی کرد. در آن سال‌ها شهرت او به عنوان یک یاغی تندخو و همه فن‌حریف تثبیت شده بود. روندی که با بازی در فیلم «از جهنم تا تگزاس» ساخته هنری هاتاوی ادامه پیدا کرد.

او سپس به نیویورک رفت و زیر نظر لی استراسبرگ در «اکتورز استودیو» آموزش دید. هاپر تا پیش از «ایزی رایدر» در فیلم‌های مطرح دیگری چون «پسران کتی الدر»، «لوک تسلی‌بخش»، «شهامت» و «آنان را به دار بیاویزید» بازی کرد.

سال‌های 1970 سال‌های مبارزه هاپر با الکل و مواد مخدر بود. همان سال‌ها او در اروپا و آمریکا با فیلمسازانی چون ویم وندرس («دوست آمریکایی») و فرانسیس فورد کوپولا («اینک آخرالزمان») همکاری کرد.

از دیگر فیلم‌های مطرح هاپر در دهه‌های 1980 و 1990 می‌توان به «ماهی پرجنب و جوش» کوپولا، «تعطیلی آخر هفته آسترمن» سام پکین‌پا، «بیوه سیاه» باب رافلسن، «دونده سرخپوست» شان پن، «داستان عاشقانه واقعی» تونی اسکات و «رد راک وست» جان دال اشاره کرد.

ورایتی / 29 مه