شاخصهای کمی بخشی از واقعیت را نشان میدهند و شاخصهای کیفی بخش دیگر را. لازم و ملزوم یکدیگرند و همدیگر را تکمیل میکنند. میزان عددی مشارکت بالای شهروندان در هر امر سیاسی و اجماعی و از جمله انتخابات شرط لازم اما کافی نیست. لازم است زیرا و کافی نیست زیرا. اما از دو منظر میتوان به تاثیر مشارکت حداکثری بر امنیت ملی تاثیر گذاشت.
قبل از توضیح این امر لازم است تاکید شود که حفظ امنیت ملی لزوما" مترادف با حفظ امنیت منطقه ائی نیست و این دو مقوله متفاوت از یکدیگر و هر یک باید در زمینه خاص خود مورد استدلال و استنتاج قرار گیرند. منظر اول قدرت سخت و بر اساس تئوری توطئه بررسی میشود و استدلال میکند مشارکت بالا باعث اقتدار کشور و یاس دشمنان میشود. این استدلال تمامی واقعیت موجود در مشارکت شهروندان را بیان نمیکند بلکه به بخشی از آن اشاره دارد. منظر دیگر قدرت نرم است که علاوه به فوائد دیگر از جمله تقویت انسجام ملی و فراهم نمودن دلبستگی و اعتماد عمومی به حاکمیت، موضوع اقتدار را هم مد نظر قرار دارد. در این دیدگاه مشارکت بالا در بستر قدرت نرم دیده شده و از آن جهت ارزشمند و تاثیر گذار است که درصد بالائی از مردم راه حل مشکلات سیاسی خود را در درون صندوق ها جستجو میکنند.
این واکاوی حقوق در درون صندوق نظام و کشور را بیمه نموده و بیانگر میزان بالای مصالحه و رواداری در جامعه و دوری از خشونت و تند روی و سطح بالا و غالب گفتمانهای سیاسی رواج یافته در جامعه است که وی را به سمت صندوق حتی علیرغم میلش و به عنوان راه و کاری برای تحمیل اراده خود برای تغییر شرایط رهنمون میکند. این امر است که اقتدار ایجاد میکند و نه صرفا" لشگری که پشت دروازه صندوقهای رای در دوربینهای تلویزیونی که خاصیتشان برای چند لحظه عمر خبر است تجمع نمایند.
البته در دنیای در حال توسعه و در جنگ رسانه ائی که این کشورها بطور ناخودآگاه در چمبره آن گرفتار آمده اند این امر نیز لازم اما کافی نیست. قدرت نرم ماندگار است و مشارکت حداکثری در صندوقهای رای چنانچه منجر به تشکیل دولتی نظام مند، برنامه ریز، قانون گرا، پاسخگو و مسئولیت پذیر در قبال تک تک آرا و توجه به خواست رای دهندگان و حتی نظرات و خواست اقلیت بشود ارزشمند، تاثیر گذار و حافظ امنیت ملی و رعایت مصالح عمومی و ایجاد توازن در کسب منافع ملی در منطقه و جهان خواهد شد. این قدرت نرم یک حصار نامرئی دور کشور بوجود می اورد که نیاز به برج و بارو نیست بلکه مرزها نیز بجای تهدید فرصت همکاری بین کشورها دیده میشود. در آنصورت امنیت منطقه ائی ناشی از تعامل سازنده دولتهای رشید همسایه که ناشی از مشارکت حداکثری مردم جوامع گوناگون است، امنیتی پایدار و درون زا و همه جانبه تولید خواهد کرد که نیاز به رواج نظامیگیری ندارد.
49310
نظر شما