1- آیا مترجم خوب نداریم؟ داریم اما برای آن ها نمی صرفد. چه مالی و چه وقتی و چه معنوی. در نتیجه به جای آنان، دیکشنری به دستان، آثار ما را به گونه ای ترجمه می کنند که حتی برای نویسندۀ اثر هم قابل تحمل نیست، چه برسد به خواننده و ناشری که در آن سوی مرزها با انبوه آثار متنوع از فرهنگ های مختلف روبه روست. در نتیجه ناشر و نویسنده رغبتی ندارند که سرمایه گذاری کنند تا آثارشان ترجمه شود. نویسندگان ما، آنان که با ویراستاران، دشمن دیرینه دارند؛ آنان تمایلی ندارند. کارشان را به دست کسانی بسپارند که قرار است اثرشان را به زبان دیگری بنویسد. زبانی که آن ها نمی شناسند. اما نویسندگانی که خود، به زبان های روز دنیا تسلط کافی دارند، می توانند بکوشند تا راهی برای عرضه اثر خود به زبان های دیگر بیابند. معدود داستان نویسان، و نمایشنامه نویسانی این گونه داریم که کم توفیق نیز نبوده اند.
2- حضور رسانه سینما در عرصۀ جهانی برای مسئولان فرهنگی ما مهم بوده است. بنابراین تمامی تمهیدات لازم در جهت ترجمه، زیرنویس، چاپ بروشور و کاتالوگو نشریه برای معرفی آنها، امکان حضور دست اندرکاران فیلم در جشنواره ها و مجامع خارجی، حضور فعال در جشنواره های جهانی، حضور بازار خرید و فروش بین المللی، دعوت مستمر و پرحجم از فیلمسازان، شرکت های سینمایی و مسئولان جشنواره های خارجی جهت حضور در ایران و آشنایی نزدیک با قابلیت های سینمای ایران و . . . ؛ کار را به آجا رسانده که اکنون، کم تر جشنوارۀ جهانی فیلم است که یک یا چند فیلم ایرانی در آن حضور نداشته باشد. اخبار هفته فیلم های ایرانی را نیز هر روز در مطبوعات می خوانیم. بحث در کیفیت و محتوای این فیلم ها از موضوع نوشتار خارج است؛ اما سخن در این است که تا زمانی که مشابه این حمایت در عرصۀ کتاب رخ ندهد، کسی اساساً با بازار کتاب ایران آشنایی نخواهد داشت تا بعد بتوانیم روی جذابیت، قیمت، کیفیت چاپ، تکنیک، محتوا و مسائلی از این دست سخن بگوییم.
3- جز معدود ناشران، ارتباطی با آژانس های بین المللی که کارشان یافتن کتاب و ناشر و مترجم است، نداریم. معدود ناشرانِ ما، فردی عمل می کنند. باید وجود این مشاوران بازاریاب را جدی بگیریم و راه های ارتباطی با آن ها را دریابیم. وجود دفتر اطلاع رسانی بین المللی در ارشاد می تواند خدماتی رایگان به ناشران در این زمینه عرضه کند.
4- مترجم های جدی زیادی سراغ داریم که در مراکز دانشگاهی و مانند آن، مشغول به کارند. راه های حضور آنها در عرصۀ ترجمه از نیازهای بازار نشر ماست .
5- برخی معتقدند که اثر خوب، ارتباط خود را برقرار می کند، راه خود را می یابد، گسترش پیدا می کند و سرانجام، خود، جهانی می شود. اگر این باور، به معنای نفی تخصصی بازاریابی تلقی شود، حاکی از نگاهی سنتی است که در دنیای امروز راه به جایی نمی برد؛ لکن اگر آن را در کنار بازاریابی قرار دهیم؛ بله، آن چنان مهم است که باید آن را در رتبۀ نخست اهمیت نشاند.
6- بسیاری کوشش ها که از آغاز با نیت «اثر جهانی خلق کردن» انجام شده ناکام مانده است. دلیل آن چنین است: نویسنده، نخست باید با مخاطبی که با آن زبان « می اندیشد» ارتباط برقرار کند. اگر کسی از آغاز بخواهد برای مخاطبان زبانی دیگر بنویسد، اساساً فارسی نوشتن اش بیهوده است!
نظر شما