موسم تعيين کابينه دوازدهم فرارسيده و هر روز گمانههايي درباره چگونگي چينش اين کابينه شنيده ميشود. در اين ميان عمدتا فشارهایی از سوی جناح های دولتی به رییس جمهور وارد می شود؛ آنها به صراحت بیان میکنند که روحانی باید در انتخاب کابینه به آنها توجه داشته باشد. حال آنکه چنين تمنايي در نظامهاي حزبي از سوي احزاب پيروز قابل قبول است. اما از آنجا که کشور ما با سیستم حزبي اداره نمی شوند؛ تشکيل کابينه حزبي، امر محالي است. حتي کابینه هایی که تشکیل می شوند نيز کابینه های ائتلافی نیستند.
اين در حالي است که در کشورهايي با نظام حزبي همچون برخی از کشورهای غربی، اگر حزبی اکثریت نداشته باشد، دولتها ناگزيرند کابینه ائتلافی تشکیل دهند. اما از آنجا که در ایران چنین سیستمي وجود ندارد؛ اینها فقط یک سری توقعات سیاسی است.
آنچه در این زمینه بسیار مهم است
اداره کشور است؛ یعنی رییس جمهور که مسئول اداره کشور است باید افرادی را
به عنوان وزیر انتخاب کند که توانایی کافی برای اداره حوزه مربوط به خودشان را داشته باشند. چرا که بعد از پایان دوره ریاست جمهوری اگر اعتراضی شد که
چرا مدیری ناکارامد بود و درست عمل نکرد باید رییس جمهور بتواند به ملت، مجلس و رهبر پاسخگو
باشد؛ نه اینکه توجیه کند که یکی از جریان های سیاسی این مدیر یا وزیر را تحمیل کرده بود! این از رییس جمهور مسموع نیست.
رییس جمهور باید در زمینه چينش کابينه کاملا آزاد باشد؛ هیچ جریان سیاسی نباید فشار بیاورد که چه
کسی را رئيس جمهور براي حضور در دولت دوازدهم انتخاب کند. بنابریان باید سهم خواهی ها را کنار گذاشت. هر فرد شایستهاي مناسب مدیریت است. البته طبعا رییس جمهور باید
از یک جریان سیاسی و یک تفکر خاص که خودش صلاح میداند کابینه را بچیند. آنها که نسخه کابينه فراجناحي و فراحزبي ميپيچند بايد بدانند که اگر از گرایشات سیاسی مختلف در کابينه استفاده شودد، ناهماهنگی به وجود میآید.
*روزنامهنگار و فعال سیاسی اصولگرا
27212
نظر شما