نوروز سفری به فلوریدا داشتم. در این سفر خواهرم یک CD از آلمان برایم آورده بود. در این CD یک گروه ایرانی حاضر در آلمان چهار اثر مرا جای داده بودند. آنان علاوه بر اینکه برای انتشار این CD هیچ‌گونه تماسی با من برقرار نکرده و یا اجازه‌ای از من نگرفته بودند، تغییراتی را هم در شکل و شمایل کارها به وجود آورده بودند. آنان براساس میل خود با آثارم رفتار کرده بودند و یکی از کارهایم که شکل مستطیلی داشت را دفورمه کرده و مربع شکل کرده بودند. وقتی چنین رفتاری با اثر یک هنرمند می‌شود، واقعاً ناراحتی صاحب اثر بی‌اندازه است. این برخورد بی‌احترامی به هنر و هنرمند است. برایم سؤال‌برانگیز بود که چطور یک گروه ایرانی در خارج از کشور چنین کاری با اثر هموطن خود می‌کنند. مشابه این اتفاق که در آلمان رخ داده، در ایران نیز بارها و بارها با اتفاقاتی از این دست مواجه شده‌ام. روزنامه‌ها و مجله‌ها چندین بار بدون اجازه از من بخش‌هایی از آثارم را مورد استفاده قرار داده‌اند و یا حتی قسمت‌هایی از این آثار برای تبلیغات به کار گرفته شده است.
براساس قوانینی که در کشور وجود دارد، شاید بتوان پس از تلاش و پیگیری بسیار حقوق ضایع شده را به دست آورد اما گرفتن وکیل، رفتن به دادگاه و پیگیری‌هایی از این دست آن‌قدر زمان‌بر است که نمی‌توان چندان به نتیجه‌بخشی آن امیدوار بود. در کشور ما که هنر به عنوان یک اصل پذیرفته نمی‌شود و چندان مورد تأیید و حمایت نیست، نمی‌توان انتظار داشت که قانون جدی برای حمایت از آن وجود داشته باشد تا صاحب اثر بتواند به محفوظ بودن حقوق خود امیدوار باشد.
نظر شما