ایرانی بخواهد، می‌تواند

اول:
ايراني ها تنها چند صباحي از پيروزي انقلابشان نگذشته بود، كه مجبور شدند به مدت ٨ سال با كم ترين امكانات ، در مقابل تجاوز نظامي خارجي ، بايستند. جنگ كه تمام شد ، مرزهاي ما دست نخورده باقي ماند و پوشه اي كهؤ از ٤٢ مليت اسير، در خود ثبت كرده بود. ايراني ها هر وقت كه خواستند، توانستند.

دوم:
وقتي با غول جنگ نتوانستند پهلواني ايراني ها را در هم بشكنند، تحريم ها را شدت بخشيدند. هر آنچه ندادند، ايراني ها ساختند، دنيا پس از نزديك به چهل سال تحريم ، وقتي چشم باز كرد ، ديد قله اي از پيشرفت علمي و نظامي ، از زمين تا فضا باقي نمانده، كه پرچم ايران ، روي آن افراشته نباشد.

سوم:
منطقه خاورميانه را با دلارهاي سبز و كارخانه هاي اسلحه سازي خود، به آتش كشيدند، تا دود آن به چشم ايراني ها برود. فوج فوج نظامي تا بن دندان مسلح، به خاورميانه گسيل داشتند، خونريزترين جاني هاي دنيا را ، با لباس مشكي ، وارد معركه كردند. اما آخر كار ، سردار ايراني پايان ترك تازي و آغاز شكست هاي حقيرانه شان را ، به دنيا اعلام كرد.

چهارم:
انزواي سياسي ايران را خواب مي ديدند، اما امروز ، ايراني ها را ، به عنوان قدرت منطقه اي به رسميت مي شناسند و پاي ثابت بسياري از اجلاس هاي منطقه اي و بين المللي ، ميز هيات ايراني است كه توجه عكاسان رسانه ها را ، بخود جلب مي كند.

پنجم و آخر:
ايراني ها ، مردان و زنان روزهاي سخت هستند. نام هاي بزرگ نمي توانند از قدر و بزرگي شان بكاهند. ايراني ها هر وقت خواستند، توانستند . اين جنس پهلواني ايراني ها، در آوردگاه مسكو هم ، چشمها را خيره خواهد كرد.