در کنار این حق، باید از حقوق دیگری هم گفت که مربوط به جامعه است و نادیده گرفتن آن، ظلم به آحاد مردم است.
وقتی
یک بازیگر فاسد دوران طاغوت میمیرد، همین که مانعی برای تشییع جنازه و
برگزاری مراسم معمول برای او وجود ندارد، به معنای رعایت حقوق شهروندی است،
اما اینکه عدهای برای مطرح کردن او به عنوان یک هنرمند تلاش کنند، ظلم به
فرهنگ و هنر جامعه است.
آن بازیگری که پای جنازه چنین فردی میگوید مگر او
چه کرده بود؟ خوب میداند که او از طریق سینما برای فاسد کردن آحاد مردم و
تخریب فرهنگ جامعه هرچه میتوانست انجام داد. به همین دلیل، به او اجازه
ورود به سینما در دوران بعد از انقلاب داده نشد و حالا همفکرانش به جای
اینکه از مسئولین به خاطر آزاد گذاشتنشان برای تشییع و برگزاری مراسم تشکر
کنند، نباید احساس طلبکاری نمایند و درصدد بازسازی لشکر شکست خورده فرهنگ و
هنر طاغوت برآیند.
از عدهای بازیگر بیاعتنا به ارزشها و اصول و دور
از فرهنگ و هنر واقعی، انتظاری غیر از تجلیل از یک بازیگر فاسد طاغوتی نیست
ولی از رسانه ملی که از بیتالمال تغذیه میکند و روزنامههایی که از
پستان پر شیر دستگاههای حکومتی تغذیه میشوند به ویژه از ارگان رسمی دولت
توقع این نیست که با عناصر آلودهای که میخواهند فرهنگ و هنر فاسد دوران
طاغوت را بر گردانند و ذائقه جامعه را تغییر دهند و ارزشهای دینی و اخلاقی
را به فراموشی بسپارند همنوا شوند و چنین عناصر فاسدی را به عنوان الگوی
هنری مطرح نمایند.
این همنوایی موجب میشود نسل کنونی تصوری غیر از آنچه
واقعیت بود از بازیگران دوران طاغوت پیدا کند و این خطری است که اباحیگری
مورد نظر رژیم فاسد پهلوی و اربابان فاسدترش را به جان جوانان ما تزریق
میکند. راستی در این وانفسای مظلومیت فرهنگ و هنر و غلبه سیاستبازی بر
فرهنگ، چه کسی باید به داد نسل جوان جامعه برسد؟
45302
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اینکه هر شهروند ایرانی حق حیات دارد و بعد از مرگش حق دارد عدهای را پای جنازه خود داشته باشد و با آداب مرسوم به خاک سپرده شود، غیرقابل انکار است. اگر کسی یا دستگاهی این حقوق را از یک شهروند -با هر مرام و سابقه و عملکردی که باشد- سلب کند، مرتکب خلاف شده است.
کد خبر 779975
نظر شما