فرهاد عشوندی: یک پست حوالی ساعت 4 صبح بهانه ای بود برای هم کلام شدن با پیمان فخری. او که یکی از بهترین مربیان ایرانی است. پیمان که اتفاقا خیلی به این اصول اعتقاد دارد ، چرا تا آن وقت شب بیدار مانده و بی خوابی به سرش زده که پست هایی منتشر می کند پر از دلخوری و گلایه؟ این بهانه ای بود برای شروع یک گپ دوستانه با دوستی قدیمی.
پس از درخشش تیم ملی شمشیربازی کشورمان در المپیک ریو، این رشته ورزشی هم به یکی از رشته های محبوب ورزش‌دوستان ایرانی تبدیل شد. خیلی ها از حس غروری گفتند که مجتبی عابدینی و پیمان فخری با این رشته گمنام برایشان به وجود آورده اند و توقعات از شمشیربازی بالا رفت. حالا دیگر خیلی ها در هر تورنمنتی پیگیر نتایج کار پیمان فخری و شاگردانش بودند و این رشته ورزشی برای رسانه ها هم ارزش خبری بیشتری پیدا کرده بود. همین مساله شاید باعث شد تا انتقادات هم از عملکرد پیمان فخری بالا برود. او که یک تنه شمشیربازی ایران را با صعودی چندین پله ای به بالاترین رتبه های دنیا رسانده بود.
حالا اما همه این موفقیت ها برای شان عایدی نداشته . امکانات شان همان است اما توقعات خیلی بالاست. پیمان که دلی پر درد داشت برای مان از این ها گفت: «ما یک روندی را شروع کردیم از یک جایی به یک جایی. روزی که شروع کردم تیم بیست و چهارم دنیا بودیم و الان تیم پنجم هستیم. با همان امکانات، بضاعت، سخت افزار، نرم افزار. فقط بهمان می گویند آفرین، بارک الله! نه ساختاری داریم، نه سالنی داریم، نه کمکی دارم و... هیچ چیز ندارم. »
او دلخور است از این که منتقدان هم کمر همت به تخریبش بسته اند:«یک مجتبی عابدینی ساختم و تا سطح اول دنیا آوردم؛ نوشتند این یک جرقه در ورزش شمشیربازی است، یک نابغه ای بود که آمد و رفت. علی پاکدامن را به سطح اول دنیا رساندم، که جوابی برای این مساله باشد، گفتند چرا این دو نفر فقط؟ چرا اسم دیگری نمی شنویم؟ محمد رهبر را ساختم. ده مسابقه در سال به دلیل رنکینگ جهانی برویم. نمی شود در هر ده مسابقه خوب باشی. از فروردین امسال تیم من در گراند پری کره، گراندپری مسکو، جام جهانی مادرید، قهرمانی آسیای بانکوگ، قهرمانی جهان چین و بازی های آسیایی؛ یعنی در 5ماه در 6مسابقه شرکت کرده و 6مسابقه من باید جواب می دادم که چرا خوب نبودند. در ایسنا در گزارشی نوشته بود روند رو به رشد شمشیربازی کند شده! من یا باید آس هایم را بگذارم در مسابقاتی مثل بازی های آسیایی رو کنم، که یک چنین نتیجه ای گرفتیم که غیر از کره به هیچ تیم دیگری نباختیم. ما که به کره 45-33 باختیم، کره یک ماه پیش در فینال قهرمانی جهان ایتالیا را 45-30 زد. این همان کره است که در 5مسابقه اخیر جام جهانی و قهرمانی جهان، قهرمان شده. یک تیم هم در دنیا نبوده که کره را ببرد.»
او این ها را گفت و رسید به آن پست تلخش:« من اگر آن پست را گذاشتم واقعا خسته بودم. من بمب روحیه ام اما آدمم. خیلی حالم بد بوده که آن را نوشتم.»
خبر شوکه کننده تر شمشیربازی اما خبر خداحافظی مجتبی عابدینی بود. او چرا رفت؟ پیمان می گوید:« مطمئن باش مجتبی عابدینی هم فرار کرد. چون مجتبی عابدینی بین 200 شمشیرباز می آمد بین 16 تای برتر، تیتر می زدند حذف ناباورانه مجتبی عابدینی. انقدر که باید جواب بدهیم بارمان سنگین است نمی کشیم دیگر.»
او چیزهایی می گوید که شاید انتظار شنیدنش را اقلا از پیمان نداشتیم و باورمان نمی شد او هم بریده باشد:«الان هم بی خوابی به سرم زده بود که با این سوال شما روبه رو شدم. همین را بگویم که خیلی خیلی از این فشار داغون هستیم واز این نداشته هایمان. هیچ چیزی نداریم و می گویند این کره را کی می زنیم؟ می گویم هر وقت 20درصد از امکانات کره را داشتیم کره را می زنیم. بعد می توانید از من بازخواست کنید که چرا کره را نزدی. ما الان هیچ چیزی نداریم. همیشه از من می پرسند اتفاقی افتاده و فرقی کرده؟ می گویم نه فقط دوستمان دارند و از ما تمجید می کنند ولی هیچ اتفاقی نیفتاده با سیلی صورت خودمان را سرخ نگه می داریم.»
و اما دلیل این شب بیداری چیست؟ تا 4 صبح! پیمان می گوید: «بی خوابی یک مقدار از خستگیم است یک مقدار از خوشحالی. باری از روی دوشم برداشته شده. بازی های آسیایی تنها جایی است که دیده می شود خستگیم واقعا در رفت. احساس می کنم خوشحالم. خیلی کار کردم. شمشیربازی سخت است. مثل رشته هایی مثل کشتی و جودو و تکواندو نیست. در آن رشته ها از هر کشور یکی می آید در شمشیربازی ولی دوتا از کره، چین، قزاق و ... می آیند. اینها کشورهای توسعه یافته ای در شمشیربازی هستند و همه مربی های درجه یک روس دارند و با آن همه امکانات کار می کنند. ما همه اینها را می زنیم و در نهایت می گویند کره را چرا نمی زنید. کره اصلا تعریف دیگری دارد. چین که ما امروز بردیم یک مربی فرانسوی 15هزاریورویی دارد.»
پیمان یکی از بهترین مربیان ایرانی ماست در همه رشته ها . یکی از جنس رسول خادم ، محمد بنا ، رضا مهمان دوست ، کوروش باقری و مرحوم حسین معدنی. قدرش را بدانیم و به سرنوشت آن قبلی ها دچارش نکنیم. اقلا کاری کنیم حالش خوب باشد تا بتواند این مسیر را به پیش ببرد.
41258
نظر شما