ممکن است کسی بپرسد آیا افزایش قدرت یک دولت بدون هیچ حد و حصری سبب پیدایش دیکتاتوری نمی‌شود؟ پاسخ ساده آن این است که دیکتاتوری فرد مشروط به قدرت دولت نیست و بلکه در بسیاری از مواقع تاریخ شهادت می‌دهد که دیکتاتوری به هنگام ضعف قدرت ملی ظاهر می‌شود. ضرورتی ندارد که بگوییم روحیه دیکتاتوری یک رئیس جمهور به سبب افزایش قدرت دولت اوست. نظام اسلامی نظامی نیست که به شهروندان اعتماد نداشته باشد و مانع از تبادل افکار و عقاید شود و از این رو حکومت در این نظام به هیچ روی به خشونت تغییر شکل نمی‌دهد.
این دولت، دولت مردمی است و نه دولت دیکتاتوری. پس نمی‌تواند مبتنی بر منافع و مصالح محدود در برابر اراده مردم، ستیزه‌جویی کند.
در ادامه سرمقاله روزنامه ایران آمده است: خشونت، چیزی نیست که قدرت واقعی دولت آقای احمدی نژاد را شکل دهد. قدرت این دولت غنی‌تر از آن است که نیاز به چنین ابزاری داشته باشد. حوادث دوره انتخابات نیز نشان داد که تصمیم اساسی دولت در مواجهه با چنین پدیده‌ای مبتنی بر خویشتنداری و انفعال در برابر خشونت بوده است. قدرت دولت فعلی عمیق‌تر از آن بوده که برای دفاع از آن نیاز به اعمال خشونت داشته باشد.
افزایش توان و قدرت ملی و آبروی ملی، منفعت اختصاصی رئیس‌جمهور نیست. سود و منفعت آن برای همه است. از یکایک مردمان کشور تا عالی‌ترین شخص یعنی رهبرمعظم انقلاب از آن منتفع خواهند بود. دانشگاهها و حوزه‌های علمیه نیز منتفع اند زیرا آنها حامل بخش بزرگی از مسئولیت علمی و دینی نظام و دولت اسلامی‌اند.
روزنامه ایران در خاتمه افزود: وقتی مجموعه‌ای مانع از ظرفیت‌های عملیاتی دولت می‌شود به طور طبیعی، قدرت طبیعی دولت را که ظرف عمل، مؤید آنست، کاهش می‌دهد و آن را به مخاطره می‌اندازد. همچنین در حالی که مردم در سوی دیگر دولت را حمایت می‌کنند و در سفرهای استانی رئیس جمهوری این امر به کرات آشکار شده است و حمایت آنان نشانه رضایت و پذیرش نظام است، مانع تراشی در برابر برنامه های عملی دولت قبل از هر چیز دهن کجی به ملت و خواسته آنهاست.
نظر شما