دیگر اظهارات داوود رشیدی پیشکسوت تئاتر و سینما در گفتوگو با مردمسالاری بدین قرار است:
• امسال با کمی تغییر در برداشتم، به این نتیجه رسیدم زمان بجایی برای به نمایش درآوردن «منهای دو» است. جریان داستان به گونه ای بود که دیدم با موقعیت اکنون مردم جامعه ما هماهنگی دارد.
• این داستان را با اینکه یک فرانسوی نوشته اما خیلی به درد یک کشوری مثل ایران می خورد، همچنین کشورهای جهان سوم.
• قبل از انقلاب به خاطر شرایط خاصش بیشتر نمایشنامه های ایرانی کار می کردم مثل نمایش هایی از ساعدی، حاتمی و صیاد. هم اکنون وضع فرق کرده و بیشتر روی نمایشنامه های خارجی کار می کنم، زیرا به خاطر وسایل ارتباط جمعی، افراد بسیاری از مردم دنیا با هم در ارتباط هستند و به قول معروف دنیا مثل یک دهکده شده و اجرای تنهای نمایشنامه های ایرانی دیگر جوابگو نیست.
• باید بگویم که تئاتر کلاس آموزشی نیست و مردم برای درس گرفتن به آنجا نمی آیند، بلکه به تئاتر می آیند تا زمان خوبی را بگذرانند و در کنار هم به تماشای چیزهایی بنشینند که اگر هم از آن چیزی یاد می گیرند، به خاطر تاثیرگذاریاش باشد. بعضی فکر می کنند که تماشاچی به تئاتر می آید تا مثل کلاس درس چیزی یاد بگیرد، اما این طور نیست بلکه ما باید سعی کنیم در آن یکی، دو ساعتی که تماشاچی می خواهد اوقات خوبی را سپری کند، بتوانیم تاثیری هر چند کوچک روی آن داشته باشیم البته این ساعات خوب را نباید به هر قیمتی یا با لودگی برای مخاطبان ایجاد کرد.
• به خاطر وجود مشکلات خیلی از مردم ما ناامیدانه زندگی می کنند و یا اصلا از جامعه پرت می شوند و یا به کشورهای دیگر می روند. به هر حال زندگی سراسر شادی و موفقیت و آرامش و رفاه نیست بلکه درد و رنج و یا گریه هم دارد، اما با وجود تمام این اتفاقات باید امید داشته باشند و زندگی کنند و این طور نباشد که با هر رنجی بخواهند از زندگی ببرند.
نظر شما