اطلاعاتی که من از وضعیت این روزهای تیم ملی دارم در حد اخباری است که از خبرگزاری‌ها می‌خوانم یا از رادیو و تلویزیون می‌بینم و می‌شنوم. وجود چنین فضایی آن هم در شرایطی که تیم‌ملی قرار است دو هفته بعد در مسابقه‌ای تعیین‌کننده بازی کند کمی ناراحت‌کننده است. در کشورهایی که در فوتبال اعتباری برای خود فراهم کردهاند، چنین مواردی اصلاً دیده نمی‌شود.
اگر بازیکنی بخواهد به تیم ملی بی‌احترامی یا بی‌اعتنایی کند، قطعاً با او برخورد می‌شود. وجود قوانین مناسب و برخوردهای اجرایی درست، باعث شده هیچ بازیکنی به خود اجازه ندهد به حریم تیم ملی حمله کند. این حریم در همه کشورهای صاحب اعتبار در فوتبال که اتفاقاً لیگ‌های معتبری هم دارند، کاملاً محترم است و نه بازیکنان که حتی باشگاه‌ها هم نمی‌توانند به این محدوده ورود غیر‌قانونی پیدا کنند.
اگر باشگاهی به تیم ملی بی‌اعتنایی کند یا بازیکنش را در اختیار تیم ملی قرار ندهد، با برخوردهای قانونی و محکم فوتبال آن کشور روبه‌رو می‌شود. برخورد فدراسیون در حریم تیم ملی باید کاملاً حساس و در عین حال قانونمند باشد، حساس به این دلیل که بازیکن را برای حضور در تیم ملی امیدوار و قانونمند نگه دارد برای آنکه به بازیکنان دیگر اجازه ندهد با پیراهن ملی برخوردی دور از شأن داشته باشند.
اگرچه نمی‌خواهم وارد محدوده اختیارات سرمربی تیم ملی شوم و به چرایی این موضوع برسم که بازیکنان به چه دلیل اردو را ترک کردهاند اما به هر حال همه این اتفاقات با موافقت سرمربی صورت گرفت و به همین دلیل برای من هم محترم است. حرف من در این برهه حساس که تیم ملی باید کمتر از دو هفته دیگر در دیداری سرنوشت‌ساز مقابل کره‌شمالی قرار بگیرد این است که نباید حساسیت روی تیم‌ملی را بیشتر کرد که اگر این اتفاق بیفتد و این ماجرا بیش از این رسانه‌ای شود به بخت تیم ملی برای موفقیت در بازی 16 خرداد آسیب وارد شده است. ما در بازی با کره شمالی حتی در مقاطع حساس به بردهای ارزشمندی رسیدیم و این بار هم می‌توانیم بازی را به سود خودمان تمام کنیم البته اگر این بازی را اینجا، قبل از سفر به پیونگ‌یانگ و به عملکرد خودمان نباخته باشیم.
نظر شما