مشاهدات یک ایرانی در مالزی \ماهی که با جشن شروع می شود و با جشن پایان می یابد

 مسلمانان 60 درصد از جمعیت 28 میلیونی مالزی را تشکیل می‌هند. اینان ماه رمضان را در با شادی آغاز می‌کنند و با جشن و شادمانی به پایان می‌رسانند. حضور در مالزی که پیروان سایر ادیان و گردشگران حضوری پرشمار دارند آن هم در ماه رمضان تجربه‌ای متفاوت را رقم می‌زند. 

 فروشگاه‌های زنجیره‌ای و موادغذایی پیش از شروع این ماه کالاهای خود را حراج می‌کنند. از آغاز ماه رمضان در این فروشگاه‌ها موسیقی‌های مفرحی به زبان مالایی پخش می‌شود که مضمون بسیاری از آنها رسیدن عید فطر و تبریک این روز است. بسیاری از رستوران‌هایِ مسلمانان در طول روز تعطیل می‌شود اما آنها که مشتریان غیرمسلمان پرتعدادی دارند برای پرهیز از ضرر اقتصادی مجبورند از بستن روزانه مغازه خود صرف‌نظر کنند. پیروان سایر مذاهب گرچه منعی برای خوردن و آشامیدن در این ماه ندارند و رستوران‌ها و کافه‌هایشان باز است، اما خود مراعات می‌کنند و مقابلِ مسلمانان روزه‌دار نه می‌خورند و نه می‌آشامند. احترام به عقاید مذهبی همدیگر یکی از اصول زندگی در این کشور است.

دکه‌های غذافروشی در این سرزمین گرمسیری رونقی چشمگیر دارند. در طول سال می‌توان دکه‌هایی را اینجا و آنجا دید که غذا یا نوشیدنی می‌فروشند. شروع ماه رمضان بسیاری از آنها تعطیل می‌شوند. در ماه رمضان تعدادی از این غذافروشی‌ها پیش از افطار در نقاطی از پیش تعیین شده بساط خود را زیر سایه‌بان‌هایی رنگین برپا می‌کنند. با هر قدم بوی غذاها عوض می‌شود؛ بوهایی که برای هر ایرانی دست کم می‌تواند تا مدت‌ها غریبه باشد. ساعتی پس از افطار دکه‌ها را جمع می‌کنند و این داستان تا آخرین روز ماه رمضان ادامه می‌یابد.

 دعوت برای صرف افطاری از رسوم شایع در مالزی است. بسیاری از مدیران ارشد، کارمندان و همکاران مسلمان خود را حداقل یک روز به صرف افطاری همراه با گپ‌وگفت دعوت می‌کنند. هر سال یک روز در محوطه وسیع مسجد دانشگاه یو‌پی‌ام، با افطاری مفصلی از مردم پذیرایی می‌شود. میز و صندلی‌های پرتعداد در این فضا زیر سایه‌بان قرار می‌گیرند و به صورت سلف‌سرویس هر کس می‌تواند از خود پذیرایی کند. مردم در این روز مهمان حاکم ایالت سلانگور هستند.

  در مواجهه نخست بسیاری از ایرانیان با دیدن شیوه غذاخوردن مسلمانان این سرزمین متعجب می‌شوند اما این موضوع پس از مدتی اندک به امری عادی بدل می‌شود و حتی اگر رییس یک دانشکده را ببینند که با دست غذا می‌خورد تعجب نمی‌کنند. غذا خوردن با دست راست جزوی از فرهنگ این سرزمین است و اگر دلیل آن را بپرسید می‌گویند لذت خوردن غذا با دست دو چندان است.

 چند روز پیش از عید فطر نیز مسلمانان، محل کار و خانه خود را با کاغذهای رنگین و براق آذین‌بندی می‌کنند. شور و حال غریبی را می‌توان احساس کرد. در بعضی مغازه‌ها و حتی دکه‌های عوارضی در اتوبان‌ها بسته‌هایی حاوی شکلات به مناسبت این عید کادو می‌دهند. همان گونه که هندی‌ها و چینی‌ها مراسم اعیاد خود را به شادی برگزار می‌کنند، مسلمانان نیز عید فطر را جشن می‌گیرند و در تعطیلی سه روزه آن به دید و بازدید هم می‌روند و به یکدیگر تبریک می‌گویند. اینان به هم اطلاع می‌دهند که در یکی از روزهای تعطیل پذیرای مهمانان هستند اما ساعت دقیقی برای آن در نظر نمی‌گیرند. از حوالی ظهر تا نزدیک غروب این میهمانی -که فرنگی‌ها به آن Open House Party می‌گویند- ادامه دارد. دسته دسته میهمانان وارد می‌شوند گاه تا یک ساعت را به گپ و گفت و خنده می‌گذرانند و می‌روند. پذیرایی در این نوع مهمانی نیز به صورت سلف‌سرویس انجام می‌شود؛ غذاهایی از پیش تعیین شده روی میز چیده شده و صاحب‌خانه از مهمانان دعوت می‌کنند که وظیفه پذیرایی را خودشان به عهده بگیرند.

 مالزیایی‌ها علاقه بسیاری به آتش‌بازی دارند و با هر مناسبتی آسمان را شب‌هنگام نورافشانی می‌کنند. شروع و پایان ماه رمضان از مهمترین مناسبت‌ها در این کشور است که آتش‌بازی و نورافشانی شبانه را موجب می‌شود و همان‌گونه که این ماه با شادی آغاز شده، با جشن و طرب نیز به پایان می‌رسد.