آمریکا به بهانه این حملات که هنوز پس از گذشته یک دهه، بیرونی یا درونی بودن منشا آن به درستی مشخص نشده، دو جنگ بزرگ و ویرانگر را در خاورمیانه برای نابودی تروریسم به راه انداخت. اما تا کنون نه تنها تروریسم از بین نرفته، بلکه گسترش یافته است.
اما در نهمین سالگرد این حملات، آنچه بیش از تروریسم و خطری که احیانا از ناحیه آن مردم آمریکا را تهدید می کند به چشم می آید خطر افراطیون مسیحی از داخل امریکاست.
آمریکایی ها نزدیک به ده سال تمام مسلمانان را به بهانه برج های دوقلو، ملامت کردند و کشورهای آنان را آماج انواع ظلم و ستم قرار دادند. حالا اما از درون آمریکا موجی از افراطی گری بسیار خطرناک سربراورده است که کشیش تری جونز تنها یک سر کوچک آن است.
آمریکایی ها همواره وجود اسلام ستیزی در کشورشان را منکر شده اند. هرگاه به یکی از آنها درباره موج اسلام ستیزی هشداری داده شده، آنها خود را به تجاهل زده و با ژستی دموکراتیک از چیزی به نام اسلام هراسی سخن گفته اند که ناشی از عملکرد خشن برخی از گروه های اسلامی بوده است. آنها وجود اسلام هراسی یا ایزلاموفوبیا در جوامع خود را با رفتار خشن گروه هایی از مسلمانان توجیه می کردند. غافل از اینکه این رفتارهای خشن، یا عمدتا متعلق به گروه خاصی از مسلمانان وهابی است که صاحب اندیشه هایی انحرافی از دین مبین اسلام هستند و یا ناشی از ظلم و ستم جانکاه نظام های سلطه گر متحد با غرب در منطقه است.
غربی ها حتی مانع از این می شوند که افکار عمومی آنها ریشه های توسل به خشونت از سوی این دسته از مسلمانان را دریابند. غرب لگدمال شدن حیثیت، شرف، ناموس، ملیت، قومیت، دین و هرآنچه که یک مسلمان خاورمیانه ای دارد توسط سیاست های غلط خود را مخفی نگاه داشته است. آنکه در آمریکا زندگی می کند چکمه های آمریکا و سایر کشورهای غربی را که بر گلوی مسلمان خاورمیانه ای گذاشته شده نمی بیند اما صورت درهم فرو رفته او را که ناگزیر از ناله کردن یا فحاشی است را می بیند.
در چنین شرایطی یک کشیش افراطی لازم بود تا با براه انداختن مراسم قرآن سوزی دیدگان جهانیان را به وجود حقیقت اسلام ستیزی در آمریکا معطوف سازد. لازم بود تا یک امام جماعت خیرخواه و آشتی طلب مانند فیصل رئوف پیشنهاد ساخت یک مسجد بر خرابه های یازده سپتامبر را بدهد تا معلوم شود که جامعه آمریکا آنچنان که ادعا می شود تاب دموکراسی و تحمل آزادی اندیشه را ندارد. دیروز سالگرد یازدهم سپتامبر درحالی برگزار شد که موضوع روز آمریکا ترس از تروریسم و یا خشونت گرایان اسلامی نبود. بلکه بحث اعتراض به افراط گرایی یک مسیحی - صهیونیست بود که نماد اسلام ستیزی با توسل به آتش زدن قرآن شده بود.
اگر برنامه قرآن سوزی که به یقین از سوی افراد دیگری نیز در آمریکا مطرح خواهد شد نمونه ای از اسلام ستیزی نباشد، چه نام دیگری می توان برای آن گذاشت؟
نظر شما