نکته جالب اینکه پس از این مسابقه برخلاف کلیه دیدارهای بین المللی، کنفرانس مطبوعاتی برگزار نشد!
به گزارش سایت رسمی فدراسیون فوتبال افشین قطبی دراین باره گفت: « نتیجه ناراحت کننده ای بود و متاسفیم که نتوانستیم روند پیروزی هایمان را در سال 2010 ادامه دهیم و قهرمان این رقابتها شویم. همانطور که همه دیدند در این رقابتها علاوه بر کارهای فنی، جسمی و روحی که روی یک تیم می شود، هر تیمی نیاز به کمی شانس هم دارد که متاسفانه تیم ایران برابر کویت بویژه در نیمه اول خیلی بدشانس بود.»
وی ادامه می دهد: « در سال 2010 پس از بازی با ستاره سرخ و ارمنستان، این برای سومین بار بود که در یک بازی از حریف عقب افتادیم اما این بار نتوانستیم جبران کنیم و احساس من این است که خیلی باید در این زمینه که وقتی از حریف عقب هستیم، چگونه تمرکز، سازماندهی تیمی و نظم و انضباط را حفظ کنیم، پیشرفت نماییم.»
قطبی در توضیح دلایل ازدست دادن تمرکز و نظم تیمی در این بازی گفت: «یکی از دلایل ان این بود که 48 ساعت پس از نیمه نهایی در دیدار فینال بازی کردیم و وقتی دو تیم شرایطی برابر در این زمینه دارند، تیمی که گل اول را بزند از امتیاز بالاتری برای پیروزی برخوردار است ضمن اینکه چهار بازی در 10 روز هم خسته کننده است. اما بهرحال این مسابقات از این جهت که ما شناخت بهتر و بیشتری از چند بازیکنی که بخاطر غیبت تنی چند از بازیکنان اصلی از انها استفاده کردیم، پیدا کنیم.»
وی درباره دیگر مشکلات تیم ایران در این دیدار حرف زد و گفت: « یکی دیگر از مشکلات ما غیبت گوش های کلاسیک مانند خلعتبری، شجاعی، رضایی و نوروزی بود و برابر کویتی که بسته بازی می کرد ما نیاز به خلاقیت و فوتبال ترکیبی از کناره ها داشتیم که متاسفانه به دلیلی که گفتم، کیفیت لازم را در این بخش نداشتیم. البته مصدومیت هادی عقیلی هم خیلی تاثیرگذار بود و ما آن ثبات و پایداری لازم را ازدست دادیم زیرا غیبت او هم در بازیسازی از دفاع و هم ساختار دفاعی تیم ما تاثیر گذاشته بود.»
قطبی در پایان با ابراز امیدواری برای بازی با برزیل می گوید: « به هرحال امیدوار هستم با بازیهایی که در این 9 ماه اخیر با تیم های اروپایی و شرق و غرب آسیا انجام دادیم ، و بازی پنجشنبه با برزیل و نیز دیداری که روز 26 ابان ماه درپیش خواهیم داشت، بتوانیم تیمی باتجربه و قدرتمند به جام ملتهای آسیا اعزام کنیم. گاهی اوقات شکست ها هستند که بزرگترین پله ها برای پیروزی های آینده خواهند بود و امیدوارم این شکست برای ما چنین باشد و من مطمُن هستم که این باخت هرچند تلخ، کمک زیادی به ما برای ایجاد انگیزه بیشتر و ساختن یک تیم ملی بی نظیر خواهد کرد. اولین شکست تیم ملی ایران در سال 2010 در سیزدهمین بازی شاید بازیکنان ما را که طعم تلخ باخت را فراموش کرده بودند، به خود بیاورد و این تجربه شاید کمک کند برای تلاش بیشتر و دستکم نگرفتن دیگر تیم های آسیایی.»
نظر شما